Rozpoczęła naukę jazdy na łyżwach w wieku dwóch lat. Trenowała w Stanach Zjednoczonych i reprezentowała ten kraj do 2017 roku[1]. Jej pierwszym międzynarodowym sukcesem był złoty medal Gardena Spring Trophy 2016 w kategorii juniorów. Ponadto, w 2016 roku zadebiutowała w zawodach z cyklu Junior Grand Prix 2016/2017 we Francji[2]. Po zajęciu 5. miejsca w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych juniorów 2017, za namową trenera Igora Krokavca zainteresowała się możliwością reprezentowania Szwajcarii. Szwajcarski Związek Łyżwiarski zainteresował się utalentowaną 16-letnią Paganini i od sezonu 2017/2018 występowała już w nowych barwach reprezentacyjnych. Po zajęciu trzeciego miejsca w Nebelhorn Trophy 2017 udało się jej zakwalifikować na igrzyska olimpijskie w Pjongczangu[1][3].
W sezonie 2018/2019 zadebiutowała w cyklu Grand Prix. Ze względu na kontuzję Caroliny Kostner, Paganini zajęła jej miejsce na Internationaux de France 2018[4]. Na Rostelecom Cup była czwarta, zaś na Internationaux de France 10. Po zdobyciu drugiego tytułu mistrzyni kraju wystartowała na mistrzostwach Europy w Mińsku[3], gdzie poprawiła swoje rekordy życiowe w obu segmentach zawodów. Po programie dowolnym była trzecia zdobywając mały brązowy medal, ale mistrzostwa zakończyła na 6. miejscu[5]. Na mistrzostwach świata 2019 była 33. nie kwalifikując się do programu dowolnego.
Sezon 2020/2021 rozpoczęła od startu w zawodach z cyklu Challenger Series, Nebelhorn Trophy 2020. Pomimo prowadzenia po programie krótkim, w klasyfikacji programu dowolnego zajęła dopiero trzecią lokatę i ostatecznie zdobyła srebrny medal ustępując Estonce Kiibus[7].
Życie prywatne
Paganini ma podwójne obywatelstwo, szwajcarskie i amerykańskie ze względu na miejsce swojego urodzenia. Jej ojciec, Celso, pochodzi z Brusio w Szwajcarii, zaś matka jest Holenderką, która przez dziesięć lat mieszkała w St. Moritz. Ma dwóch braci, Kevina i Mario[8].