Aleksiej Iwanowicz Proszlakow (ros. Алексе́й Ива́нович Прошляко́в, ur. 5 lutego?/18 lutego 1901 we wsi Goleniszczewo w guberni riazańskiej, zm. 12 grudnia 1973 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek wojsk inżynieryjnych (1961), Bohater Związku Radzieckiego (1945).
Życiorys
Od 1920 w Armii Czerwonej, zastępca ds. politycznych szefa (komendanta) szkoły młodszych dowódców, brał udział w walkach z basmaczami w Turkiestanie, od 1921 w RKP(b), od 1926 służył w wojskach inżynieryjnych. Szef szkoły pułkowej, zastępca dowódcy i dowódca batalionu pontonowego. Ukończył kursy dowódców Armii Czerwonej w 1931 i 1938, od 1933 pracownik wydziału inżynieryjnego sztabu Białoruskiego Okręgu Wojskowego. Od 1938 kierownik wydziału wojsk inżynieryjnych sztabu grupy armijnej w Bobrujsku, we wrześniu 1939 na bazie tej grupy utworzono 4 Armię, w której Proszlakow został szefem wojsk inżynieryjnych. Brał udział w agresji ZSRR na Polskę na terenie tzw. Zachodniej Białorusi, gdzie później kierował pracami inżynieryjnymi na nowo wytyczonej zachodniej granicy ZSRR z Niemcami. Po ataku Niemiec na ZSRR 1941 kierował fortyfikowaniem Bobrujska i Mohylewa, później brał udział w walkach na Froncie Briańskim, następnie wyróżnił się podczas obrony Moskwy i Tuły. Od kwietnia 1942 zastępca dowódcy – szef wojsk inżynieryjnych kolejno na froncie stalingradzkim, dońskim, centralnym i białoruskim. 1 października 1942 został generałem majorem wojsk inżynieryjnych. Od grudnia 1942 do końca 1944 walczył pod dowództwem Konstantego Rokossowskiego, brał udział w przygotowywaniu zaplecza inżynieryjnego do bitwy pod Stalingradem, pod Kurskiem, nad Dnieprem, operacji białoruskiej, operacji wiślańsko-odrzańskiej i berlińskiej. Za pomyślne wsparcie inżynieryjne podczas działań bojowych w operacji berlińskiej 29 maja 1945 otrzymał tytuł Bohatera Związku radzieckiego. Od 29 października 1943 generał porucznik, od 26 lipca 1944 generał pułkownik. Od lipca 1945 szef wojsk inżynieryjnych – zastępca głównodowodzącego Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech. 1951 ukończył wyższe kursy akademickie przy Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR i został kierownikiem wydziału szkolenia bojowego Wojsk Inżynieryjnych Armii Radzieckiej. 1952-1965 szef Wojsk Inżynieryjnych Armii Radzieckiej. Od 1965 do śmierci doradca Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Awanse
- gen. mjr wojsk inżynieryjnych 10 listopada 1942;
- gen. por. wojsk inżynieryjnych 19 marca 1943;
- marszałek wojsk inżynieryjnych 28 kwietnia 1962.
Odznaczenia
Bibliografia
