Był synem duchownego prawosławnego Janiego Xhuvani. Po ukończeniu szkoły greckojęzycznej w 1902 rozpoczął studia filologiczne na uniwersytecie ateńskim, które ukończył w 1906[2]. W sierpniu 1906 wyjechał do Neapolu, gdzie spotkał się z grupą Arboreszy, związanych z albańskim ruchem narodowym. Dzięki ich wstawiennictwu objął posadę nauczyciela w Kolegium Św. Adriana w San Demetrio Corone (Kalabria)[1]. W 1909 powrócił do rodzinnego Elbasanu, gdzie pracował jako nauczyciel w albańskojęzycznej szkole dla nauczycieli (Shkolla Normale)[1]. W 1910 został zmuszony przez władze osmańskie do opuszczenia ziem albańskich. Wyjechał do Kairu, gdzie pracował jako dziennikarz.
W 1916 powrócił do Albanii, gdzie zajmował się opracowaniem podręczników do języka albańskiego. W 1918 stanął na czele towarzystwa kulturalnego “Qarku letrar i Elbasanit”.
W latach 1920-1922 i 1929-1933 pracował w albańskim ministerstwie edukacji, zajmując się organizacją szkolnictwa[2]. W 1921 przez krótki czas kierował resortem edukacji. W latach 1922–1929 kierował szkołą pedagogiczną w Elbasanie[1]. W 1933 powrócił do Elbasanu, gdzie pracował jako nauczyciel.
Do pracy w ministerstwie edukacji powrócił w 1945, kiedy na zaproszenie ówczesnego ministra Kostaqa Cipo zajął się przygotowaniem podręczników do nauki języka albańskiego[2]. W latach 1947–1953 już jako profesor kierował sekcją języka i literatury w Instytucie Nauk (późniejszym Uniwersytecie Tirańskim)[1].
W swoim dorobku ma szereg tekstów dotyczących standaryzacji języka albańskiego, a także podręczników i słowników językowych. Całość dorobku Xhuvaniego, zebranego w osiem tomów opublikowano w 1980.
.svg){kind=small}
