W 1916 roku wstąpił do Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, brał udział w pracach Warszawskiego Instytutu Filozoficznego. 14 marca 1916 roku na posiedzeniu Polskiego Towarzystwa Psychologicznego wygłosił wykład „O metodzie fenomenologicznej”, pierwszy w historii filozofii publiczny ślad popularyzacji teorii fenomenologicznych w języku polskim.
8 stycznia 1910 roku ożenił się z pochodzącą z Warszawy Ireną Fryling. Mieli syna Zbigniewa (1919–1962). W okresie międzywojennym Rozenblum był nauczycielem w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Żeńskim Towarzystwa Współpraca w Warszawie przy Miodowej 14. Przed wojną mieszkał na Złotej 59a. W 1938 roku przyjął wraz z całą rodziną nazwisko rodowe swej matki. Podczas okupacji rodzina Rozenblumów mieszkała na Marszałkowskiej 142. Po wojnie wykładał psychologię i poradnictwo psychologiczne w Wyższej Szkole Higieny Psychicznej. Rozenblum zmarł na raka płuc w 1950 roku, pochowany jest na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera AII-5-32)[1].
Dorobek naukowy
Nie zachowały się prace ani tłumaczenia autorstwa Rozenbluma. Z korespondencji wiadomo, że pracował nad tłumaczeniami Logische Untersuchungen Husserla i LogikPfändera. Podczas okupacji rękopisy Rozenbluma uległy zniszczeniu.
Prace
„Vorstellung an sich” u Bolzana. „Przegląd Filozoficzny” 22 (4), s. 420, 1920
O teorii poznania u Husserla. „Przegląd Filozoficzny” 27 (3/4), s. 267, 1924
Aleksander Rozenblum i jego fenomenologiczny rodowód intelektualny. W: Czesław Głombik: Husserl i Polacy: pierwsze spotkania, wczesne reakcje. Katowice: Wydawnictwo Gnome, 1999, s. 13–70. ISBN 83-87819-25-5.
