Flora Alejandra Pizarnik (ur. 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires, zm. 25 września 1972 tamże) – argentyńska poetka, pisarka i malarka.
Życiorys
Alejandra Pizarnik urodziła się 16 lub 29 kwietnia 1936 w Buenos Aires[1]. Przyszła na świat w żydowskiej rodzinie wywodzącej się z Europy Wschodniej[2]. Uczęszczała na Uniwersytet Buenos Aires, gdzie studiowała literaturę i filozofię[1]. Interesowała się też sztukami plastycznymi. Studiowała malarstwo pod okiem Juana Batlle’a Planasa, argentyńskiego artysty pochodzenia katalońskiego[1]. W 1960 wyjechała do Francji. W Paryżu pracowała dla różnych wydawnictw[1]. Zaczęła publikować swoje wiersze. Zajęła się też tłumaczeniami. Przekładała na hiszpański dzieła współczesnych awangardowych pisarzy francuskich, jak np. Henri Michaux, Antonin Artaud, Marguerite Duras i Yves Bonnefoy[1]. W 1965 wróciła Argentyny. Wydała wtedy trzy ze swoich ośmiu tomików poetyckich. W 1972 popełniła samobójstwo[1].
Twórczość
Alejandra Pizarnik wydała między innymi tomy wierszy Los trabajos y las noches (Prace i dnie, 1965), Extracción de la piedra de la locura (Usunięcie kamienia szaleństwa, 1968) i El infierno musical (Muzyczne piekło, 1971)[1]. Opublikowała też prozatorską opowieść o Elżbiecie Batory La condesa sangrienta (Krwawa hrabianka, 1965)[1]. Liryka Aleksandry Pizarnik wyraża charakterystyczne dla emigrantów poczucie osamotnienia i wyobcowania, wykorzenienia z kultury przodków przy jednoczesnej niemożliwości pełnej asymilacji w nowym środowisku[1]. Twórczość ta jest pełna niepokoju, rozpaczy i odniesień do samobójstwa, które później urzeczywistniła[1]. Z tego względu bywa zaliczana do poetów wyklętych, podobnie jak Paul Verlaine, Arthur Rimbaud i wielu innych autorów[1].
Przekłady
Dzieła Alejandry Pizarnik na język polski tłumaczyli Krystyna Rodowska[3], Mieszko A. Kardyni i Paweł Rogoziński. Na język angielski przekładały je Cecilia Rossi[1] i Yvette Siegert[4][5].
Przypisy
Bibliografia
- Alejandra Pizarnik: Pragnienie szaleństwa. Poezja i proza.. tłum. Mieszko A. Kardyni, Paweł Rogoziński. Kraków: Publishing House Dr Lex, 2012. ISBN 978-83-61448-53-2. Brak numerów stron w książce
