Albrecht Pfister (ur. 1420, zm. 1466) – niemiecki drukarz. Był jednym z pierwszych europejskich drukarzy, którzy do produkcji kodeksów wykorzystywali ruchome czcionki, będące wynalazkiem Jana Gutenberga. Jako pierwszy składał książki w języku niemieckim; odpowiedzialny jest też za wprowadzenie drzeworytów do książki drukowanej[1]. Pracował w księstwie biskupim Bambergu.
Życie
Niewiele wiadomo o jego życiu. W 1448 roku był kapłanem w Bambergu. W tym okresie związany był również z Georgiem I von Schaumbergiem, późniejszym księciem biskupim Bambergu, u którego w 1460 roku pełnił funkcję sekretarza[2].
Edytorstwo
Przypisuje się mu dziewięć edycji. Wszystkie datuje się na lata 60. XV wieku. Są to:
dwie edycje popularnego dzieła religijnego Der Ackermann aus Böhmen w języku niemieckim;
dwie edycje Der Edelstein Ulricha Bonera w języku niemieckim;
dwie edycje Biblii pauperum w języku niemieckim;
Biblia pauperum w łacinie;
Historia Józefa, Daniela, Judyty i Estery w języku niemieckim;
Belial Jacobusa de Teramo w języku niemieckim.
Pierwsze wydanie Der Ackermann aus Böhmen uważane jest za pierwszą w historii książkę drukowaną w języku niemieckim za pomocą ruchomych czcionek oraz pierwszą, w której wykorzystano drzeworyty. Są one jednak dość prymitywne, ręcznie malowane, czasami źle rozmieszczone na stronie[2]. Wśród wszystkich dziewięciu edycji tylko Belial nie zawiera żadnych drzeworytów. Dwa wydania przygotowane przez Pfistera mają wydrukowaną datę: pierwsza znajduje się na wcześniejszej edycji Der Edelstein, natomiast druga podana jest na kartach Historii Józefa, Daniela, Judyty i Estery. Odpowiednio jest to rok 1461 oraz 1462. Podobnie jak wielu ówczesnych drukarzy, Pfister skupił się na pozycjach, które zyskały popularność już w formie rękopiśmiennej[2].
Ponadto przez wiele lat Pfister uważany był za wydawcę 36-wersowej Biblii wydrukowanej w latach 1458–1460. Od stu lat pogląd ten jest jednak negowany przez uczonych, którzy podkreślają znacznie lepszą jakość Biblii w porównaniu z pierwszymi drukami Pfistera. Biblia ta została jednak prawdopodobnie wydrukowana w Bambergu, co więcej zastosowano przy jej produkcji typ D-K, który później był wykorzystywany przez samego Pfistera[3].
