Mechanizm działania jest niejasny, wiadomo, że lek wywiera wpływ na receptory NMDA[3].
Farmakokinetyka i metabolizm
Akamprozat nie podlega metabolizmowi wątrobowemu, jest wydalany przez nerki.
Przeciwwskazania
Przeciwwskazaniami do stosowania tego leku są: nadwrażliwość na akamprozat lub pozostałe składniki preparatu; ciąża i okres karmienia piersią; niewydolność nerek i ciężka niewydolność wątroby.
Akamprozat nie jest lekiem przeznaczonym do odtruwania alkoholowego. Nie zastępuje profesjonalnego leczenia zespołu abstynencyjnego. Akamprozatu nie należy podawać osobom poniżej 18 lat i powyżej 65 lat. Pacjentów uzależnionych od alkoholu, w tym leczonych akamprozatem, należy obserwować pod kątem wystąpienia depresji i skłonności do samobójstwa. Leczenie powinno odbywać się bezwzględnie z jednocześnie prowadzoną psychoterapią uzależnień.
Działania niepożądane
Lek jest na ogół dobrze tolerowany[3]. Podczas stosowania bardzo często występuje biegunka (>1/10). Często występują ból brzucha, nudności, wymioty, świąd skóry, wysypka plamisto-grudkowa, oziębłość płciowa, impotencja, osłabienie libido (>1/100). Niezbyt często: zwiększenie libido (>1/1000). Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne) (>1/10000).
Dawkowanie
chorym o masie ciała >60 kg podaje się 3x dziennie 666 mg,
chorym o masie ciała <60 kg podaje się 666 mg leku rano i po 333 mg leku w południe i wieczorem.
↑ abBogusławB.HabratBogusławB., Leki stosowane w leczeniu uzależnień, [w:] AdamA.Bilikiewicz i inni, Psychiatria, t. 3, Wrocław: Urban & Parner, 2011, s. 168–169, ISBN 978-83-7609-110-5.
Bibliografia
J.K.J.K.PodlewskiJ.K.J.K., A.A.Chwalibogowska-PodlewskaA.A., Leki współczesnej terapii, wyd. 17, 2005. Brak numerów stron w książce