Agnes van den Bossche
Przypisywana Agnes van den Bossche chorągiew wojenna miasta Gandawy
|
| Data urodzenia
|
1435-1440
|
| Data śmierci
|
1504
|
| Narodowość
|
flamandzka
|
| Dziedzina sztuki
|
malarstwo
|
| Epoka
|
malarstwo renesansowe
|
|
|
Agnes van den Bossche (ur. 1435–1440 w Gandawie – zm. 1504 tamże)[1] – flamandzka malarka tworząca w Brugii.
W 1480 roku kobiety miały, jak mówią źródła, stanowić jedną czwartą wszystkich członków gildii malarzy w Brugii (Gildia św. Jana Chrzciciela)[2]. Nazwiska większości z nich zostały zapomniane. Wiele wdów po wielkich mistrzach malarskich prowadziło dalej warsztaty swych mężów, ale tylko nieliczne zostawały samodzielnymi mistrzyniami cechowymi. Jedną z nich była Agnes van den Bossche.
Nie jest znana dokładna data jej narodzin. Przypuszczalnie urodziła się w latach 1435–1440 w Gandawie[1]. Pochodziła ze znanej rodziny malarzy. Jej ojcem był Tristran van den Bossche, malarz chorągwi; brat Lievin również parał się malarstwem. Agnes tworzyła początkowo w Gandawie, w której wyszła za mąż za Heinrica Crabbe. W 1468 była już wdową[3]. Wiadomo, że w 1468 lub 1469 roku została wyzwolona na mistrzynię cechu malarzy brugijskich. Po objęciu stanowiska dziekana w gildii przez Hugona van der Goesa zaczęła otrzymywać poważniejsze zamówienia: malowanie retabulów, dekoracji procesji, wykonywała też polichromię i złocenia posągów oraz rzeźb, a także tworzyła wizerunki patronów do dzieł złotniczych i kamiennych rzeźb[4]. Jej specjalizacją było projektowanie i malowanie chorągwi, banerów i sztandarów. W 1476 wykonała kilka proporców, które wykorzystano rok później podczas ceremonialnej wizyty w mieście (joyeuse entrée) księżnej Marii. Pomiędzy 1481 a 1482[5] otrzymała zamówienie na wykonanie wielkiej chorągwi wojennej miasta Gandawy. Praca ta znajduje się obecnie w Bijlokemuseum w Gandawie. W latach 1474, 1482 i 1483 pracowała nad ozdobieniem baldachimu do posągu Madonny Dziewicy, który należał do katedry w Tournai. Baldachim był używany podczas dorocznych najważniejszych procesji odbywających się w Tournai. W latach 1483–1484 wykonała na zlecenie proporzec, na którym umieszczony był wizerunek św. Antoniego[3].
Przypisy
Bibliografia
- Katlijne Van Der Stighelen, Mirjam Westen, Maaike Meijer: A chacun sa grâce. Femmes artistes en Belgique et au Pays-Bas 1500-1950. Paris: Ludion, 1999, s. 126. ISBN 905-544-272-0.
- Antoni Ziemba: Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500. Niderlandzkie malarstwo tablicowe Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2008. ISBN 978-83-235-0443-6.
