Nieistniejąca Wielka Synagoga w Łodzi, zrealizowana wg projektu Adolfa Wolffadom własny architekta przy Alexander-Straße 8a w Stuttgarcie
Życiorys
Wolff urodził się w Wäldenbronn(inne języki) (obecnie część Esslingen am Neckar). Ukończył studia architektoniczne na Uniwersytecie w Stuttgarcie pod kierunkiem profesora Gustawa Adolfa Breymanna(inne języki), którego wspierał w realizacji synagogi w Stuttgarcie i którą dokończył po jego śmierci. Po jej wybudowaniu odbył podróże studyjne po Niemczech, Belgii, Francji i Włoszech. W 1863 został inspektorem budowlanym w Stuttgarcie, gdzie wraz z oficerem budowlanym – Georgiem von Morlokiem(inne języki) – dokonał renowacji dworca kolejowego, wybudowanego w latach 1844–1846 wg projektu Karla Etzela(inne języki). W 1870 zamieszkał w Norymberdze, w związku z realizacją synagogi. W 1863 został mianowany urzędnikiem planowania miejskiego w Stuttgarcie[1].
Projektował głównie synagogi, m.in. w Ulm, Stuttgatcie i Norymberdze, zaprojektował także kościół katolicki w Krefeld. Jego realizacje charakteryzowały się głównie stylem neoromańskim, nawiązującym do architektury regionu Nadrenii i do sakralnej architektury niemieckiej końca XIX wieku[2].
1884–1886: Szkoła przy Jakobstraße 11 w Stuttgarcie[1].
Życie prywatne
Był synem piekarza Christopha Friedricha Wolffa (1789–1845) i jego żony Juliane Jakobine z domu Seitz (1796–1859), córki burmistrza Wäldenbronn Johanna Georga Seitza. Jego żoną była Elise Herter (1843–1894), z którą miał córkę Amalie Eugenie Wolff (1865–1944)[1]. Został pochowany w części chrześcijańskiej cmentarza Pragfriedhof(inne języki) w Stuttgarcie. Był ewangelikiem, jednakże prawdopodobnie ze względu na fakt, iż był budowniczym wielu synagog, źródła błędnie podają, że był Żydem[1].
