Adam Adolf Loewe (ur. 9 sierpnia 1811 w Kaliszu , zm. 24 listopada 1885 w Warszawie ) – polski architekt żydowskiego pochodzenia.
Nowa Pomarańczarnia Łazienkach Królewskich Warszawie Grób Adolfa Loewego na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie Urodził się jako syn bankiera, Gustawa Adolfa (1774–1847) i Emilii Treu (1784–1836). Studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim oraz w Berlinie i Monachium .
W latach 1838−1848 sprawował funkcję budowniczego powiatu warszawskiego, a w okresie 1855−1867 był członkiem Rady Budowniczej. Zaprojektował m.in. warszawski kościół ewangelicko-reformowany , Nową Pomarańczarnię w Łazienkach Królewskich , dom przytułku sierot i ubogich przy ulicy Wolskiej , nadbudowę oficyn pałacu Czapskich , świątynię parafialną w Promnie oraz pałac w Teresinie [1]
W uznaniu zasług został odznaczony Orderem św. Stanisława III (1860) i II klasy (1866). W 1877 otrzymał szlachectwo dziedziczne Cesarstwa Rosyjskiego .
Zmarł w 1885 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera I-5-3)[2]
Był żonaty z Anną Emilią Glücksberg (1818–1882, córką Natana Glücksberga ), z którą miał sześcioro dzieci: Jana Mikołaja (1842–1903, kupca w Moskwie ), Władysława Karola (1843–1893, inżyniera, konsula belgijskiego w Kijowie ), Kazimierza Franciszka (1845–1924, architekta), Wandę Emilię (1850–1931), Stanisława Leona (1852–1853) i Reginę Jadwigę (ur. 1856).
Przypisy
Bibliografia
Encyklopedia Warszawy . Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, s. 437-438. ISBN 83-01-08836-2 .Kazimierz Reychman : Szkice genealogiczne, Serja I . Warszawa: Hoesick F., 1936, s. 131-132. 
.JPG)
