Urodziła się w rodzinie Gustawa Wilgockiego i Adeli z Majewskich (1849–1919), nauczycielki śpiewu. Ukończyła gimnazjum II w Warszawie i Warszawski Instytut Muzyczny[2]. Następnie kontynuowała studia w Paryżu, gdzie była uczennicą J. B. Sbriglii i J. Reszkego. 17 grudnia 1897 debiutowała partią Zuzi w „Verbum nobile” w Warszawskich Teatrach Rządowych, do zespołu opery WTR została zaangażowana we wrześniu 1898[1]. Zrezygnowała z kariery operowej i w latach 1905–1933 występowała na estradzie. Od 1910 pracowała także jako pedagog w szkole muzycznej w Warszawie. Profesor śpiewu solowego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (od 1920) i w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina[2].
Po II wojnie światowej profesor zwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi i Warszawie. W roku akademickim 1945/1946 pełniła funkcję dziekana Wydziału Wokalnego PWSM w Łodzi. Wykształciła wiele pokoleń śpiewaków, jej uczniem był np. polski tenor liryczny - Wiktor Brégy, ale także Jadwiga Dzikówna, Zofia Śliwińska, Adela Winiarska.
