Forma kinetyczna stworzona przez Adama Marczyńskiego podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965).
Adam Marczyński (ur. 24 grudnia 1908 w Krakowie , zm. 13 stycznia 1985 tamże) – polski malarz i grafik[1] .
Od 1950 profesor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie [1] .
Życiorys
Ukończył studia w 1936 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiował w pracowni Władysława Jarockiego i Ignacego Pieńkowskiego . Podróżował do Francji i Hiszpanii. Związany był z Grupą Krakowską , z którą wiele wystawiał. Jego rozumienie zadań sztuki oraz rozumienie zagadnień formy było bliskie poglądom Marii Jaremy i Henryka Wicińskiego . Brał udział w reaktywacji Grupy w roku 1957 . Jego udział w pracach Stowarzyszenia związany był z niekiedy ostrym konfliktem z Tadeuszem Kantorem oraz jego najbliższym „otoczeniem”. Od roku 1945 aż do emerytury pracował w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie prowadził pracownię malarstwa[1] . Jego studentami byli między innymi: Franciszek Starowieyski , Ewa Lipska , Janusz Orbitowski , Zofia Broniek , Krzysztof Jeżowski, Andrzej Kreütz-Majewski , Iwona Ornatowska, Romuald Oramus , Aleksander Pieniek, Grażyna Borowik i Zbigniew Żupnik [2] . Obok malarstwa uprawiał rysunek, grafikę (monotypie) oraz scenografię[3] . Jest autorem cenionych polichromii kościelnych[4] (Nowy Wiśnicz [5] , Katedra w Tarnowie [6] , Ratułów , Brzesko [7] , Sokołów Małopolski ). Był autorem ilustracji książkowych, m.in. Niebieskie kartki A. Rudnickiego , Porwanie w Tiutiurlistanie W. Żukrowskiego , Pamiętniki Paska , Niespokojne godziny I. Jurgielewiczowej .
Jest autorem formy kinetycznej o wysokości 8 metrów zrealizowanej przy współpracownicy z M. Klaus i J. Rakowskim w czasie I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965). Rzeźba posiada poruszane siłą wiatru klapki, umocowane pionowo do prostokątnych ram. Znajduje się w Parku im. Michała Kajki w Elblągu [8] .
Jego przyrodnim bratem był Antoni Marczyński .
Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC4-A-2)[9] .
Grób Adama Marczyńskiego na cmentarzu Salwatorskim
Nagrody
Przypisy
↑ a b c Romuald Oramus: Profesor Adam Marczyński i Pracownia . Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, 2015, s. 10. ISBN 978-83-7271-761-0 .
↑ op.cit. Romuald Oramus: Profesor Adam Marczyński i Pracownia . s. 150–159.
↑ Adam Marczyński , [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2015-09-18] .
↑ Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej . www.tarnowskiekoscioly.net. [dostęp 2015-09-18]. (pol. ) .
↑ Kościół w Nowym Wisniczu . nw.com.pl. [dostęp 2015-09-18]. (pol. ) .
↑ Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej – Tarnów, katedra Narodzenia NMP . www.tarnowskiekoscioly.net. [dostęp 2015-09-18]. (pol. ) .
↑ Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej – Brzesko, kościół św. Jakuba . www.tarnowskiekoscioly.net. [dostęp 2015-09-18]. (pol. ) .
↑ Centrum Sztuki Galeria C.S.G. EL Centrum Sztuki Galeria C.S.G. , Otwarta Galeria. Formy przestrzenne w Elblągu. Przewodnik , Elbląg 2015, s. 144–147, ISBN 978-83-92721-7-3 .
↑ GROBONET 2.6 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarz parafialny Kraków Salwator [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2020-06-03] .
↑ Na bardzo wysoko... , „Przekrój ” (643), 4 sierpnia 1957, s. 12 .
Bibliografia
Otwarta Galeria. Formy przestrzenne w Elblągu. Przewodnik . Elbląg: Bernardinum, 2015, s. 144–145. ISBN 978-83-92721-7-3 .
Identyfikatory zewnętrzne: