Adam Górski (ur. 23 grudnia 1888 w Płocku, zm. 30 czerwca 1941 w Rządkowie) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Kornela i Haliny z Zaborowskich. Absolwent Krajowej Szkoły Rolniczej w Czernichowie.
Był jednym z organizatorów strajku szkolnego w Łodzi[1].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 3 szwadronu 4 pułku ułanów. W lutym 1920, w stopniu plutonowego, zwolniony z wojska. W sierpniu 1920 ponownie zmobilizowany, został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w szwadronie płockim 201 pułku szwoleżerów i w składzie macierzystego oddziału walczył na froncie polsko-bolszewickim[1]. 21 sierpnia na czele swojego plutonu wykonał szarżę, podczas której została zdobyta wieś Dunaj, obsadzona przez wielokrotnie silniejszego przeciwnika[2]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Po wojnie zdemobilizowany prowadził majątek ziemski Malenie. Zmarł w Rządkowie, a pochowany został na cmentarzu w Starej Rawie.
Był żonaty z Wandą z Kosińskich, miał córki: Barbarę (ur. 1912), Agnieszkę (ur. 1916) i Magdalenę (ur. 1921)[2].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia