7 Dywizja Piechoty (austro-węgierska)

7 Dywizja Piechoty

7. Infanterietruppendivision

Historia
Państwo	Austro-Węgry
Rozformowanie	1918
Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Osijek
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armia
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	XIII Korpus

7 Dywizja Piechoty – wielka jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia dywizji

7 Dywizja wchodziła w skład XIII Korpusu^[1].

W 1910 roku Komenda 14. Brygady została przeniesiona z Petrovaradin (niem. Peterwardein) do Zemun (niem. Semlin). Równocześnie dokonano zmian w jej składzie. Dotychczasowy IR. 39 (bez 2. baonu) został włączony do 13. Brygady Piechoty w miejsce IR. 16, który został podporządkowany komendantowi 72. Brygady Piechoty należącej do 36 Dywizji Piechoty. Z kolei IR. 70 został wyłączony z 14. BP i podporządkowany komendantowi 71. Brygady Piechoty, która także należała do 36 DP. W skład 7 DP zostały włączone IR. 68 i IR. 96, i podporządkowane komendantowi 14. BP. Przed reorganizacją IR. 68 wchodził w skład 64. Brygady Piechoty (32 Dywizja Piechoty), natomiast IR. 96 należał do 71. BP^[2][3].

Organizacja dywizji w latach 1910–1911^[3][1]

• Komenda 7 Dywizji Piechoty w Osijeku (niem. Esseg)
• 13. Brygada Piechoty w Osijeku
  • Węgierski Pułk Piechoty Nr 39 (od 1911 roku bez 2. baonu)
  • Węgierski (Slawoński) Pułk Piechoty Nr 78
  • Batalion Pionierów Nr 4 w Osijeku
• 14. Brygada Piechoty w Zemun
  • Węgierski Pułk Piechoty Nr 68 (bez 1. baonu)
  • Węgierski (Chorwacki) Pułk Piechoty Nr 96 (bez 2. baonu)
  • Węgierski (Chorwacki) Batalion Strzelców Polnych Nr 31 w Mitrowicy (niem. Mitrowitz)
• Pułk Armat Polowych Nr 38 w Osijeku
• Pułk Armat Polowych Nr 39 w Varaždinie (niem. Warasdin)

W 1912 roku dokonano zmian w składzie 13. Brygady Piechoty^[4]. Dotychczasowy IR. 39 został włączony do 98. Brygady Piechoty w Wiedniu należącej do 49 Dywizji Piechoty^[5]. W jego miejsce został włączony Węgierski Pułk Piechoty Nr 52 z Budapesztu (bez 2. i 3. baonów), który do tego czasu należał do 61. Brygady Piechoty ze składu 31 Dywizji Piechoty^[6]. Ponadto BP. 4 został włączony w skład 62. Brygady Piechoty również należącej do 31 Dywizji Piechoty^[7], a w jego miejsce został włączony nowo powstały Batalion Saperów Nr 13 w Osijeku^[8]. W 1913 roku skład dywizji nie uległ zmianie^[9].

Kadra

Komendanci dywizji

• FML Alfred Matt^[a] (do 1905^[12])
• FML Johann von Grivičić^[b] (1905^[14] – 1910^[15])
• GM / FML Vinzenz Fox (1910 – 1914)

Komendanci 13 Brygady Piechoty

• GM Oskar Alojzy Halecki (1892 – 1894 → urlopowany)
• GM Anton Makowiczka (1897 – 1900 → generał przydzielony do Komendy 10 Korpusu)

Komendanci 14 Brygady Piechoty

• GM Svetozar Boroević von Bojna (1904 – 1907)
• płk / GM Friedrich Schneller von Mohrthal (od 1907)

Uwagi

1. Alfred Bernhard Josef Edler von Matt (ur. 27 września 1843, zm. 21 sierpnia 1919) po przekazaniu obowiązków komendanta dywizji objął stanowisko szefa sekcji w Ministerstwie Wojny Rzeszy. Z dniem 1 maja 1910 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[10][11].
2. Johann von Grivičić (ur. 31 lipca 1852, zm. 1945). Z dniem 1 listopada 1910 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała piechoty^[13].

Przypisy

1. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 159.
2. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1910 ↓, s. 133, 151.
3. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 157.
4. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 163.
5. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 141.
6. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 141.
7. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 145.
8. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 1123.
9. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 109.
10. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 103.
11. Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 114.
12. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1905 ↓, s. 141.
13. Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 59.
14. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 143.
15. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 151.

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
• Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.