15 cm schweres Infanteriegeschütz 33

15 cm schweres Infanteriegeschütz 33

Działo sIG 33 w muzeum w Belgradzie
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Rheinmetall
Historia
Prototypy	1927
Produkcja seryjna	1933–1945
Wyprodukowano	4155
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	149,1 mm
Długość lufy	1700 mm (L/11,4)
Donośność	4700 m[1]
Prędkość pocz. pocisku	240 m/s
Długość	4300 mm[1]
Szerokość	2150 mm[1]
Wysokość	1650 mm[1]
Masa	1680 kg (ciąg konny) 1800 kg (ciąg motorowy)[1]
Kąt ostrzału	−4° do +75° (w pionie) ±11,5° (w poziomie)[1]
Szybkostrzelność	2-3 strz./min[1]
Obsługa	7[1]

15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (sIG 33) – niemieckie ciężkie działo piechoty z okresu II wojny światowej.

Było także używane w szeregu niemieckich dział samobieżnych. Początkowo montowano je na podwoziu czołgu PzKpfw I tworząc pojazd sIG 33 (Sf), ale ta konstrukcja okazała się bardzo niestabilna i przy strzale pojazd niekiedy wywracał się do tyłu, zdecydowano wówczas używać podwozi cięższych czołgów PzKpfw II (sIG 33B Sfl) i PzKpfw III. Wersja bazowana na podwoziu PzKpfw IV – Sturmpanzer IV używała nieco zmodyfikowanej wersji tego działa. Inne pojazdy uzbrojone w te armaty to Grille i 15 cm sIG 33/2 SF auf Jagdpanzer 38(t).

Armata stanowiła także uzbrojenie działa pancernego Sturminfanteriegeschütz 33B.

Historia

Prace nad ciężkim działem piechoty kalibru 15 cm, uzupełniającym lekkie działo 7,5 cm leIG 18, podjęto w Niemczech w zakładach Rheinmetall pod koniec lat 20. XX wieku, w ramach stopniowej remilitaryzacji kraju^[1]. Faktyczny kaliber, typowo dla niemieckiej artylerii, wynosił 149,1 mm^[1]. Działo przyjęto na uzbrojenie w 1933 roku pod oznaczeniem 15 cm schweres Infanteriegeschütz 33 (ciężkie działo piechoty wzór 33), w skrócie: sIG 33. Było to pierwsze działo piechoty tak dużego kalibru na świecie, zapewniające pułkom niemieckiej piechoty przewagę w organicznej artylerii stromotorowej ciężkiego kalibru^[1].

Produkcję dział rozpoczęto według różnych źródeł w 1933 lub 1936 roku^[2]. Cena działa wynosiła 20 450 marek^[2]. Oprócz zakładów Rheinmetall, podczas wojny ich produkcję podjęto w AEG i czeskich zakładach Böhmische Waffenfabrik w Strakonicach^[2]. Działo holowane było przez zaprzęg sześciokonny lub ciągnik artyleryjski. Wersja przystosowana do ciągu motorowego różniła się kołami i była cięższa: 1800 kg w położeniu bojowym i 1825 kg w marszowym wobec 1680 kg i 1700 kg dla wersji o ciągu konnym^[1].

W 1939 roku w armii niemieckiej było 450 dział sIG 33^[2]. Używane były początkowo w 51 dywizjach I u II fali mobilizacyjnej, po dwa działa w kompanii dział piechoty pułku (sześć w dywizji)^[2]. W toku wojny wprowadzano je także do pozostałych dywizji oraz dywizji zmotoryzowanych i pancernych^[3]. 1 grudnia 1944 roku armia niemiecka miała nadal 1183 działa sIG 33^[3].

Galeria

• 
  Obsługa działa dywizji Großdeutschland w wersji do ciągu motorowego
• 
  Działo z zaprzęgiem
• 
  Żołnierze Brygady Szturmowej SS „RONA” z działem sIG 33 w czasie powstania warszawskiego

Przypisy

1. Skotnicki 2002 ↓, s. 28.
2. Skotnicki 2002 ↓, s. 29.
3. Skotnicki 2002 ↓, s. 30.

Bibliografia

• Mariusz Skotnicki. Ciężkie działo piechoty sIG 33. „Nowa Technika Wojskowa”. 10/2002, październik 2002. Warszawa: Magnum-X. 

Linki zewnętrzne

• 15 cm schweres Infanterie Geschützen 33. stugiii.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-21)]. (ang.)