1,8-Diazabicyklo(5.4.0)undek-7-en
Właściwy tytuł tego artykułu to 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en. Z powodu ograniczeń technicznych tytuł wyświetlany na górze strony jest nieprawidłowy.
1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
2,3,4,6,7,8,9,10-oktahydropirymido[1,2-a]azepina
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
DBU
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C9H16N2
|
Masa molowa
|
152,24 g/mol
|
Wygląd
|
czysta, żółta ciecz o nieprzyjemnym zapachu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
6674-22-2
|
PubChem
|
81184
|
|
InChI
|
InChI=1S/C9H16N2/c1-2-5-9-10-6-4-8-11(9)7-3-1/h1-8H2
|
InChIKey
|
GQHTUMJGOHRCHB-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
1,5-diazabicyklo[4.3.0]non-5-en, DABCO
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en, DBU – organiczny związek chemiczny z grupy amidyn. W warunkach standardowych DBU jest bezbarwną cieczą. Wykazuje bardzo silne właściwości zasadowe w układach niewodnych; w tetrahydrofuranie (pKa = 20,0)[4] i acetonitrylu (pKa = 24,3)[5] jest ok. milion razy silniejszą zasadą niż trietyloamina (pKa odpowiednio 13,7 i 18,8).
DBU stosowany jest w syntezie organicznej głównie jako katalizator, ligand kompleksujący oraz jako zasada organiczna, np. w reakcjach sprzęgania. DBU zazwyczaj zachowuje się jako zasada nienukleofilowa, znane są jednak stosunkowo rzadkie reakcje, w których reaguje jako nukleofil[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en (nr 33482) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-07-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en (nr 33482) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2018-07-24].
- ↑ 1,8-Diazabicyklo[5.4.0]undek-7-en (nr 33482) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-07-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ G.G. Garrido G.G. i inni, Acid-base equilibria in nonpolar media. Absolute pKa scale of bases in tetrahydrofuran, „Journal of Organic Chemistry”, 71 (24), 2006, s. 9062–9067, DOI: 10.1021/jo061432g .
- ↑ I.I. Kaljurand I.I. i inni, Extension of the self-consistent spectrophotometric basicity scale in acetonitrile to a full span of 28 pKa units: Unification of different basicity scales, „Journal of Organic Chemistry”, 70 (3), 2005, s. 1019–1028, DOI: 10.1021/jo048252w .
- ↑ W.W. Dąbkowski W.W. i inni, Studies on the role of DBU in the reaction of P(III)-OAryl system with nucleoside, „Polish Journal of Chemistry”, 79 (3), 2005, s. 467–472 .
|
|