1Ł119 Niebo-SWU
|
| Dane podstawowe
|
| Producent
|
Naukowo-Badawczy Instytut Inżynierii Radiowej
|
| Przeznaczenie
|
kontrola przestrzeni powietrznej
|
| Historia
|
| Data konstrukcji
|
2001
|
| Lata produkcji
|
2010 – nadal
|
| Lata używania
|
2001 – nadal
|
| Dane techniczne
|
| Moc
|
30 kW
|
| Zasięg
|
360 km
|
| Apertura pionowa
|
15°
|
| Apertura pozioma
|
360°
|
| Liczba elementów aktywnych
|
1
|
| Liczba śledzonych obiektów
|
100
|
| Platforma
|
Ural-44202/Ural-532361
|
| Użytkownicy
|
 Rosja
|
1Ł119 Niebo-SWU (ros. 1Л119 Небо-СВУ) – rosyjski radar trójwspółrzędny przeznaczony do kontroli przestrzeni powietrznej, wykrywania i wyznaczania współrzędnych szerokiej gamy nowoczesnych obiektów powietrznych na wysokim pułapie, w tym samolotów strategicznych i taktycznych, w tym o obniżonej wykrywalności.
Historia
Radar został opracowany przez Naukowo-Badawczy Instytut Inżynierii Radiowej w Niżnym Nowogrodzie (ros. Нижегородский научно-исследовательский институт радиотехники – ННИИРТ) jako następca Nebo-SW. Produkcja odbywa się w Zakładach Mechanicznych w Uljanowsku[1]. Głównym konstruktorem radaru był Włodzimierz Stiepanowicz Gagauz, w skład zespołu konstrukcyjnego wchodzili ponadto: W. S. Kaniengisier, W. W. Maslennikow, B. I. Gafanowicz, W. N. Kowrowskij, W. W. Łożkariew, W. N. Poleżajew, Ł. A. Pronczatowa, Je. A. Riabow, Je. A. Smirnow oraz Je. I. Chachin[2].
Został przyjęty na wyposażenie Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w 2001 r. Radary Niebo-SWU mogą wykrywać samoloty bojowe F-22, B-2, F-35 oraz lotnicze pociski rakietowe typu ASALM[3]. Dzięki stosowaniu fal o dużej długości i niskiej częstotliwości, radar może zdolny jest do wykrycia samolotu lub innego obiektu latającego o skutecznej powierzchni odbicia 0,1 m² z odległości 100 km. Zastosowane w nim rozwiązania pozwalają wstępnie lokalizować cele dla pracujących na wysokich częstotliwościach radarów kontroli ognia systemów S-300 lub S-400. Stacja została zaprezentowana na forum Armia-2017. W skład zestawu wchodzi antena na naczepie CzMZAP 9907.2 holowana przez pojazd Ural-44202 oraz agregat prądotwórczy zamontowany na podwoziu pojazdu Ural-532361[2]. Obsługa dysponuje wyposażeniem umożliwiającym cyfrowe przetwarzanie sygnałów radarowych oraz elastyczne dostosowanie funkcjonowanie systemu do działań zakłócających przeciwnika[4]. Kontener obsługi jest wyposażony w miejsca wypoczynkowe, co pozwala na rotację załogi w celu zapewnienia ciągłej pracy radaru, nawet w warunkach polowych[1].
Radar został wykorzystany przez armię rosyjską podczas agresji na Ukrainę. W kwietniu 2023 r. jeden egzemplarz tego radaru został zniszczony przez Siły Zbrojne Ukrainy[5].
Przypisy
.jpg)
