Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
|
| Odkrywca
|
John Russell Hind
|
| Data odkrycia
|
18 października 1847
|
| Numer kolejny
|
8
|
| Charakterystyka orbity (J2000)
|
Przynależność
obiektu
|
Pas główny
rodzina Flora
|
| Półoś wielka
|
2,2009 au
|
| Mimośród
|
0,1567
|
| Peryhelium
|
1,8559 au
|
| Aphelium
|
2,5459 au
|
Okres obiegu
wokół Słońca
|
3 lata 96 dni 22 godziny
|
| Średnia prędkość
|
19,95 km/s
|
| Inklinacja
|
5,89°
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Średnica
|
145×145×120 km
|
| Masa
|
ok. 3,6 × 1018 kg
|
| Średnia gęstość
|
ok. 2,7 g/cm3
|
| Okres obrotu
|
(12 h 47 min 56 s) h
|
| Albedo
|
0,24
|
| Jasność absolutna
|
6,49m
|
| Typ spektralny
|
S
|
| Średnia temperatura powierzchni
|
śred. ~180 K
maks. (+3 °C) 276 K
|
| Satelity naturalne
|
brak danych
|
|
|
(8) Flora – ósma w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid.
Odkrycie i nazwa
(8) Flora została odkryta 18 października 1847 roku przez Johna Russella Hinda w Londynie.
Nazwa planetoidy pochodzi od bogini rzymskiej Flory i została zaproponowana przez astronoma Johna Herschela.
Orbita
Orbita planetoidy Flora nachylona jest pod kątem 5,89° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,15. Ciało to krąży w średniej odległości 2,20 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,86 au, a aphelium 2,55 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lata i 97 dni.
Właściwości fizyczne
Jest to ciało, którego wielkość wynosi 145×145×120 km, jest więc to obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Flory jest dość duże jak na planetoidę i wynosi 0,24, natomiast jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga 6,49m. Okres obrotu tego ciała określa się na ok. 12 godzin i 48 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 78°.
Od nazwy tej planetoidy pochodzi określenie dla całej rodziny planetoid, które charakteryzują się podobnymi cechami co Flora, a nazywanej czasem rodziną Ariadne.
Widmo 8 Flory wskazuje, że składa się ona w dużej części z mieszanki skał krzemianowych, zawierających piroksen i oliwin oraz z metali takich jak żelazo i nikiel. Jest ona prawdopodobnie źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami grupy L.
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne
