(30) Urania
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
|
| Odkrywca
|
John Hind[1]
|
| Data odkrycia
|
22 lipca 1854[1]
|
| Numer kolejny
|
30
|
| Charakterystyka orbity (2024-10-17)
|
Przynależność
obiektu
|
pas główny[1]
|
| Półoś wielka
|
2,3660[1] au
|
| Mimośród
|
0,1269[1]
|
| Peryhelium
|
2,0658[1] au
|
| Aphelium
|
2,6662[1] au
|
Okres obiegu
wokół Słońca
|
3 lata 233 dni 13[1] godzin
|
| Średnia prędkość
|
19,29[potrzebny przypis] km/s
|
| Inklinacja
|
2,07[1]°
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Średnica
|
92,787 ± 2,040[1] km
88 ± 2[2] km
|
| Masa
|
1,3 ± 0,9 ×1018[2] kg
|
| Średnia gęstość
|
3,7 ± 2,7[2] g/cm3
|
| Okres obrotu
|
ok. 13,686[1] h
|
| Albedo
|
0,192 ± 0,027[1]
ok. 0,214[2]
|
| Jasność absolutna
|
ok. 7,59[1]m
|
| Typ spektralny
|
S (klasa Tholen)[1]
SI (klasa SMASII)[1]
|
| Średnia temperatura powierzchni
|
~177[potrzebny przypis] K
|
|
|
(30) Urania – planetoida z pasa głównego planetoid.
Odkrycie i nazwa
Planetoida została odkryta 22 lipca 1854 roku w Londynie przez Johna Hinda[1].
Nazwa pochodzi od Uranii (jej imię oznacza Niebiańska), która była muzą astronomii w mitologii greckiej[3].
Orbita
Planetoida okrąża Słońce w ciągu 3 lat i około 234 dni, w średniej odległości 2,37 au[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
