Żebra w strukturze skrzydłaŻebra normalne w postaci ścianek z otworami dla zmniejszenia masy i żebra kratownicowe. Widać też dwa dźwigary, każdy w postaci litej belki drewnianej
Żebro – poprzeczny element konstrukcyjny skrzydła, utrzymujący jego kształt profilu i przenoszący obciążenia, pochodzące od sił aerodynamicznych, z pokrycia na dźwigary. Oprócz tego żebra usztywniają pokrycie i powiększają jego wytrzymałość[1].
Zwykłe żebra mają często postać ścianki, litej lub z wyciętymi otworami dla zmniejszenia masy; ścianka ta może być poszerzona na styku z poszyciem, by ułatwić łączenie (czasem żebra nie łączą się z pokryciem, lecz z podłużnicami, do których przymocowane jest poszycie). Ścianki żebra wzmacnia się czasami przez wytłoczenie na nich usztywnień lub przymocowanie wsporników[1].
W miejscach szczególnie obciążonych np. ze względu na obecność w strukturze skrzydła dużego wykroju lub mocowania dużego obciążenia (np. gondoli silnikowej) stosuje się żebra o bardzo rozbudowanej konstrukcji i dużej wytrzymałości (tzw. żebra wzmocnione). Działają na nie duże siły skupione, które powodują w miejscu połączenia z dźwigarami powstanie wielkich momentów gnących oraz sił ścinających. Wymaga to bardzo starannego zaprojektowania i wykonania tego połączenia[1].
Przypisy
↑ abcRyszard Cymerkiewicz: Budowa samolotów. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1982, s. 95–98. ISBN 978-83-206-0282-1.
