Śladów (województwo mazowieckie)

Śladów

wieś
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	sochaczewski
Gmina	Brochów
Liczba ludności (2011)	438[2][3]
Strefa numeracyjna	22
Kod pocztowy	05-088[4]
Tablice rejestracyjne	WSC
SIMC	0009811[5]
Położenie na mapie gminy Brochów Śladów
Położenie na mapie Polski Śladów
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Śladów
Położenie na mapie powiatu sochaczewskiego Śladów
52°22′41″N 20°18′09″E[1]

Śladów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Brochów^[5][6].

Wieś rzędowa położona po południowej stronie Wisły. Zabudowania wzdłuż drogi w linii wschód-zachód.

Dobrze zachowane elementy tradycyjnego krajobrazu kulturowego: rozłogi pól, sztuczne nasadzenia. Praktycznie całkowicie nowa zabudowa, jedynie z jednym zbudowanym przed 1945 r. domem.

Wieś szlachecka Śladowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego^[7]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie warszawskim.

Historia

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w 1427 r. Osadnicy holenderscy osadzeni w osadzie pod koniec XVIII w. zarówno po północnej stronie drogi prowadzącej z Nowego Dworu Mazowieckiego do Kamiona (Śladów), jak i po południowej stronie (Nowa Wieś Śladów). Ok. 1889 r. miała 61 osad na 1840 morgach gruntu.

W miejscowości znajduje się cmentarz mennonicki^[8].

1939

Pomnik ofiar zbrodni w Śladowie

18 września 1939 w Śladowie w ówczesnej gminie Tułowice, wojska niemieckie dokonały jednej z największych zbrodni wojennych w czasie kampanii wrześniowej. 300. ludzi^[9] (w tym 150. żołnierzy Wojska Polskiego), zgromadzonych na tzw. „główce” wiślanej, zostało zastrzelonych i utopionych^[9].

Wśród zgromadzonych znajdowali się zarówno ranni, zdrowi i małe dzieci. Mężczyźni w wieku od 15 do 75 lat byli w większości w trzystuosobowej grupie, 84 osoby cywilne pochodziły z pobliskiej gminy tułowickiej, pozostałe osoby cywilne z innych okolicznych miejscowości. Wśród nich znajdowały się prawdopodobnie także grupy uchodźców, których tysiące przemierzało wówczas kraj i przebywało we wsiach i miejscowościach polskich.

Zbrodni dokonała prawdopodobnie (nie zidentyfikowano z całą pewnością formacji która popełniła zbrodnię) niemiecka 4 Dywizja Pancerna z XVI korpusu 10. Armii, która w większości operowała na terenie gdzie wydarzenie to miało miejsce. Z rzezi ocalało jedynie 2 ludzi, mieszkańców Tułowic, Stanisław Klejnowski i Alfred Kitliński, którzy później złożyli zeznania w tej sprawie. Ogółem 298 osób poniosło śmierć.

Motywem zbrodni były przypuszczalnie porachunki miejscowych kolonistów niemieckich z ludnością polską (mające miejsce także po zbrodni w Śladowie, w wyniku których zginęło ok. 37% mieszkańców Tułowic) i chęć odwetu za bohaterski opór stawiany przez żołnierzy polskich w okolicach Śladowa.

Zobacz też

• Śladów

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 136865
2. Wieś Śladów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-08] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1262 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
5. GUS. Wyszukiwarka TERYT
6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
7. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
8. Olenderski miniprzewodnik. nadbzura.pl, 6 kwietnia 2007. [dostęp 2020-12-19].
9. Szymon Datner: Zbrodnie Wehrmachtu na jeńcach wojennych w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961, s. 53-56.

Linki zewnętrzne

• Śladów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 755 .
• www.kampinoska.waw.pl. kampinoska.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-30)]. – mennonici w Secyminie Nowym i okolicznych miejscowościach