Ostau nadau de Pelabon (lo 3en en tot partir dau canton a man drecha)Placa pauvada subre l'ostau nadau de PelabonBatalha de Trafalgar onte perdèron lei manuscrits de Pelabon
Se saup pauc de causas subre sa vida en defòra deis informacions balhadas per Joan Monné dins l'introduccion dau Grolier de 1901.
Pasmens son òbra marquèt decisivament l'istòria dau teatre occitan e tolonenc ambé sa comèdia Lo Grolier Bel Esprit, ò Suseta e Tribòr (Lou Groulié Bel Esprit, vo Suzeto et Tribor) interpretada a Tolon en 1789.
Se maridèt en 1766 ambé Margarida Loïsa Ponç e aguèron ensems dos enfants: Victor Josèp Alexandre en 1772 e Loís Estève en 1784.
Après, escriguèt La Réunion Patriotique ò Minerve a Toulon (La réunion patriotique vo Minerve à Toulon en grafia originala) en 1790 e Matiu e Ana (Matiéu e Ano) en 1792. Maquinista a Marselha, foguèt menaçat per lei revolucionaris, qu'aviá sauvat la vida d'un reialista, e escriguèt per s'aparar una pèça revolucionària: Lo sens culòta a Niça (Lou sèns-culoto à Niço) que celèbra l'intrada dei tropas jacobinas a Marselha [1].
En defòra de çò d'estampat, sei manuscrichs foguèron malurosament perduts per son fiu, lo marin e poèta provençau Loís Estève Pelabon, dins un naufragi a l'escasença de la batalha de Trafalgar.
Lo felen d'Estève Pelabon, Loís Pelabon foguèt tanben poèta provençau e tolonenc.
_by_Maurice_Quentin_de_La_Tour.jpg)
