Sabbat

Jemenittisk familie i Israel samla rundt bordet på sabbaten 1. februar 1947.

Sabbat (frå latin sabbatum og gresk σαββάτων) frå hebraisk שַׁבָּת šabbāt, 'kvile'), er ei nemning for den sjuande dagen i veka, og heilagdagen i jødisk tradisjon, i Unitarforbundet, adventistkyrkja og i enkelte andre kristne kyrkjesamfunn.

«Og den sjuande dagen fullferda Gud det verket han gjorde, og kvilde, den sjuande dagen, etter alt verket han hadde gjort.
Og Gud velsigna den sjuande dagen, og gjorde honom heilag: for den dagen kvilde han etter alt sitt verk, det som Gud gjorde daa han skapte.»

Fyrste mosebok, 2, 2-3 (Studentmaalaget si bibelumsetjing, 1921)

Ordet «sabbat» vert òg bruka i overført tyding om regelmessig kvile, som i «sabbatsår» (kvileår med skifte av gjeremål).

Om jødisk sabbatsfeiring, sjå sjabbát.

Kristen sabbatsfeiring

The Sabbath Eve av Alexander Johnston (1815–1891)

I den eldste kristne kyrkja tok etterkvart feiringa av Jesu oppstode på søndagen over for den gamle jødiske skikken med å halde den sjuande dagen heilag.

Etter reformasjonen fanst det fleire små grupper kristne som ut frå eit ønske om å finne attende til den sanne, opphavlege kristendommen, òg byrja å halde den sjuande vekedagen heilag, ut frå det bodordet Gud hadde gjeve i Bibelen.^[1] På 1600-talet utvandra grupper av sjuandedagsbaptistar til Amerika og grunnla kyrkjelydar der. Då adventistkyrkja vart grunnlagt på midten av 1800-talet, forkynte dei at den sjuande dagen (laurdagen) var heilagdag, på grunnlag av bodet dei fann i Bibelen, eit bod som gjekk heilt attende til skapinga.^[2]

Kjelder

• Rolf H. Kvinge/Per W. Nærheim «Syvende-dagsadventistsamfunnet» i Kristne kirker og samfunn Tapir forlag 1993 ISBN 82-519-1137-0
• Nils Bloch-Hoell Konfesjonskunnskap Gyldendal Norsk Forlag 1975 ISBN 82-05-06214-5

Referansar

1. 2. Mos. 20,10
2. 1. Mos. 2,3