I mars 2014 gav Oldfield ut det førre albumet sitt, Man on the Rocks, som var ei endring frå dei vanlege lange instrumentalane med new age-aktig musikk og i staden bestod av streite rockesongar med vokal. Då Oldfield skulle byrje på det neste albumet sitt spurte han fansen kva slags album dei ønskte å høyre frå han. Han fann ut at dei fleste ønskte lange, akustiskprega musikk som på dei tre første albuma hans, Tubular Bells (1973), Hergest Ridge (1974) og Ommadawn (1975), og oppfatta sistnemnde som ein særskild favoritt blant fansen. Dette inspirerte Oldfield til å lage ein oppfølgjar til Ommadawn, som han uansett hadde tenkt på ei stund. Albumet Amarok frå 1990 var opphavleg meint å vere Ommadawn II, før materialet «gjekk i ei anna retning» og ideen vart skrinlagd. I tillegg ønskte Oldfield å lage ein oppfølgjar etter at han hadde chatta med den franske musikaren Jean-Michel Jarre, som sa han var fan av Oldfield og ønskte eit samarbeid, men at han rekna musikken hans for å vere «for akustisk». Oldfield sa: «Dette fekk meg til å tenkje. Om nokon som han meiner eg er ein akustisk musikar, så viser det kor viktig den delen av karrieren min har vore.»[1]
Return to Ommadawn er det første albumet hans sidan Incantations (1978) som følgjer formatet med eitt spor per vinylside, som berre vart kalla «Part one» og «Part two».[1]
Albumet fekk middels god kritikk, og har ein score på 64 av 100 på Metacritic.[4] Albumet gjekk til topps på den spanske albumlista.[5]
↑"Top 50 Prodejní". Tsjekkiske album. CNS IFPI. Note: On the chart page, select 201705 on the field besides the word "Zobrazit", and then click over the word to retrieve the correct chart data. Henta 5. juli 2020.
