Madeline Bell

Madeline Bell
Madeline Bell på scenen
Fødd	23. juli 1942 (82 år)
Fødestad	Newark
Opphav	USA
Aktiv	1965–i dag
Sjanger	Soul
Instrument	vokal
Tilknytte artistar	Sandpebbles, Dusty Springfield, Blue Mink, Ashman-Reynolds, Spike Edney's All Star Band (S.A.S.)
Plateselskap	RPM, RCA
Verka som	Songar og låtskrivar

Madeline Bell (fødd 23. juli 1942) er ein amerikansk soulsongar som vart kjend i Storbritannia i 1960-åra.

Ho arbeidde mykje som studiomusikar, mest kjend for arbeidet sitt med Dusty Springfield. Den første solohitten hennar var ein coverversjon av Dee Dee Warwick-singelen «I'm Gonna Make You Love Me», som gjorde det betre i USA enn originalen.

Madeline vart med i pop-comboen Blue Mink, som hadde fleire hittar i Storbritannia.^[1] Bell song korvokal for mange artistar og i 1975 song ho i Eurovision Song Contest i Stockholm i Sverige som korist for den tyske songen «Ein Lied Kann Eine Brücke Sein» av Joy Fleming. Ho song òg i den franske discogruppa Space.

Solodiskografi

• Bell's a Poppin' (1967)
• Doin' Things (1968)
• I'm Gonna Make You Love Me (1968)
• Madeline Bell (1971)
• Comin' Atcha (1973)
• This Is One Girl (1976)
• Beat out That Rhythm on a Drum (1998)
• Blessed (2000)

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Madeline Bell» frå Wikipedia på engelsk, den 26. oktober 2011.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

1. Larkin, Colin (1993). The Guinness Who's Who of Seventies Music. s. 85. ISBN 0-85112-727-4. 

Bakgrunnsstoff

• Madeline Bell på Allmusic
• Madeline Bell ved The Internet Movie Database (IMDb)