Karl I av England (19. november 1600–30. januar 1649), var konge av England, Skottland og Irland frå 1625 til 1649.
Han var son av og etterfylgde kong Jakob I av England. Karl I regjerte utan parlament frå 1629 til 1640. Regimet utvikla seg i retning av einevelde.
I 1640 måtte Karl I kalla inn det engelske parlamentet for at få løyvingar til å finanisera kampen mot eit opprør i Skottland. Striden utvikla seg til den engelske borgarkrigen. Borgarkrigen braut ut i 1642. Parlamentshæren leia av Oliver Cromwell sigra og tok over makta i 1649. Kongen fekk dødsdom og var halshoggen, og overhuset avskaffa.
Bakgrunnsstoff