Wereldverbond van de Arbeid

Internationaal Christelijk Vakverbond Wereldverbond van de Arbeid
Geschiedenis
Ontstaansdatum	1920
Ontbindingsdatum	2006
Eerste voorzitter	Joseph Scherrer
Structuur
Ledenaantal	± 26.000.000
Media
Website	www.cmt-wcl.org
Portaal    Economie

Het Wereldverbond van de Arbeid (WVA) was een internationale vereniging van 144 vakbonden uit 116 landen met een totaal van 26 miljoen leden (oktober 2001). Het WVA was gevestigd in Brussel, België. Op 1 november 2006 smolt het WVA samen met het Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen tot het Internationaal Vakverbond, 's werelds grootste vereniging van vakbewegingen.

Geschiedenis

Het WVA werd opgericht in 1920 in Den Haag, Nederland als Internationaal Christelijk Vakverbond. De Nederlanders Pieter Jozef Serrarens, secretaris van het het RK Vakbureau, en Herman Amelink, secretaris van het Christelijk Nationaal Vakverbond in Nederland, waren respectievelijk de eerste secretaris-generaal en penningmeester van de organisatie, de Zwitser Joseph Scherrer de eerste voorzitter. Serrarens werd nadien als secretaris-generaal opgevolgd door de Belg August Vanistendael in 1952. De naamswijziging naar WVA werd in 1968 doorgevoerd op het 16de Congres in Luxemburg.^[1]

Doelstelling was om op een autonome en onafhankelijke manier de belangen van de werknemers te verdedigen, daarbij rekening houdend met de menselijke waardigheid. Als dusdanig was het het oudste bestaande internationaal verbond van vakbonden.

Het congres van het WVA kwam iedere 4 jaar bijeen en stond onder meer in voor het bepalen van de beleidslijn en het verkiezen van een voorzitter en een secretaris-generaal. Het WVA bestond verder uit een aantal regionale organisaties en beroepsorganisaties.

De internationale benamingen van het WVA waren: WCL (World Confederation of Labour), CMT (Confédération Mondiale du Travail) of CMT (Confederación Mundial del Trabajo).

Aangesloten vakcentrales in Nederland waren: het Nederlands Katholiek Vakverbond (NKV) (totdat dit in 1982 in de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV) opging) en het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV); in België: het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV).

Structuur

Bestuur

Periode Voorzitter Internationaal Christelijk Vakverbond 1920 - 1928 Joseph Scherrer 1928 - 1933 Bernhard Otte (GCGD) 1933 - 1937 Jules Zirnheld (CFTC) Henry Pauwels (ACV) 1937 - 1940 Jules Zirnheld (CFTC) 1946 - 1960 Gaston Tessier (CFTC) 1961 - 1968 Maurice Bouladoux (CFTC) Wereldverbond van de Arbeid ... Jef Houthuys (ACV) 1989 - 1997 Willy Peirens (ACV) 1997 - 2001 Fernand Kikongi 2001 - 2006 Basile Mahan Gahé[2] (Dignité)

Periode Secretaris-generaal Internationaal Christelijk Vakverbond 1920 - 1952 Jos Serrarens 1952 - 1967 August Vanistendael Wereldverbond van de Arbeid 1968 - 1976 Jean Brück[3] 1976 - 1989 Jan Kułakowski 1989 - 1996 Carlos Custer 1996 - 2006 Willy Thys

Externe link

• Officiële website
• Archief van Europese Organisatie van het Internationaal Christelijk Vakverbond / Wereldverbond van de Arbeid (EO-ICV/WVA) in de ODIS
• Archief van het Internationaal Christelijk Vakverbond (ICV)/Wereldverbond van de Arbeid (WVA) in de ODIS

Bronnen, noten en/of referenties

1. Vakorganisaties van Antigua tot Zuid-Afrika; Kadoc Nieuwsbrief; Mei/juni 2007^{[dode link]}
2. Basile Mahan Gahé. Van gevangenis naar vakbondstop; De Standaard; 3 november 2001
3. Biographie Jean Bruck; MOC Fédération de Liège Huy Waremme