De schrijfster trouwde op 25 mei 1945 met Dirk Hendrik Beckmann (1912-1993), met wie ze twee zonen en een dochter kreeg.[2] Ze gebruikte de schrijversnaam Thea Beckman op verzoek van haar uitgever, die de naam Beckmann te Duits vond overkomen.
Beckman is sociale psychologie gaan studeren aan Universiteit Utrecht toen haar kinderen het huis uit gingen. Ze studeerde naar eigen zeggen vooral om haar frustraties op te ruimen. Ze vond het als kind al heerlijk om naar school te gaan. Maar door de economische crisis van de jaren dertig kwam haar vader zonder werk en daarna brak de Tweede Wereldoorlog uit. Ze was blij dat ze alsnog gestudeerd had. Ze koos voor sociale psychologie omdat het vooral veel theorie betreft. Dit was qua tijd goed te combineren met schrijven. In 1981[2] studeerde ze af met een scriptie over de invloed van boeken op kinderen.
Beckman wist al op haar elfde dat ze schrijfster wilde worden. Tijdens het schrijven zette ze muziek op. Het liefst had ze spannende muziek aan, dan kreeg ze naar eigen zeggen een spannend verhaal. Voordat ze met schrijven begon, trof ze veel voorbereidingen. Ze verzamelde zo veel mogelijk gegevens en ging samen met haar man op reis. Na het overlijden van haar man bleef ze reizen, hoewel met minder plezier. Veel van de boeken van Beckman hebben een historische achtergrond. Ze schreef naar eigen zeggen gewoon een boek, zoals ze vond dat het geschreven moest worden. Ze deed dat zo spannend, interessant en zo goed mogelijk. Daarbij romantiseerde ze de historie, omdat ze vooral spannende en avontuurlijke boeken wilde schrijven. "En wie het op wil pikken, gaat zijn gang maar", aldus Thea Beckman.
Beckmans bekendste boek is Kruistocht in spijkerbroek uit 1972 waarvoor zij in 1974 de Gouden Griffel kreeg en een Europese prijs voor het beste historische jeugdboek. Dit boek gaat over de kinderkruistocht van 1212. In 2003 werd de 80ste verjaardag van Beckman uitgebreid gevierd in Utrecht. Haar uitgever Lemniscaat presenteerde toen ook haar laatste boek, Gekaapt. Ook werd aangekondigd dat Kruistocht in Spijkerbroek verfilmd zou gaan worden. Het scenario voor deze film is nog uitgebreid met Thea Beckman besproken, maar het eindresultaat heeft zij dus niet meer gezien. In 2005/2006 is het verfilmd door Ben Sombogaart onder de titel Crusade in Jeans. De verfilming begon juist één jaar nadat ze was overleden. In 2008 werd het boek door het Nationaal Jeugd Musical Theater bewerkt tot de musical Kruistocht in spijkerbroek.
In haar tweede trilogie (bestaande uit Kinderen van Moeder Aarde, Het helse paradijs en Het Gulden Vlies van Thule) heeft Beckman een vrouwenmaatschappij op touw gezet. Ze geloofde echter niet dat een vrouwenmaatschappij beter zou uitpakken. Mensen deugden volgens haar niet. "Mensen zijn hebzuchtig, agressief en onverdraagzaam." Een ideologie had Beckman niet. Ze was niet godsdienstig en het socialisme, communisme en liberalisme trokken haar ook niet. Haar hele carrière lang is ze een feminist genoemd, soms als geuzennaam en soms scheldwoord. Zelf heeft ze het altijd belangrijk gevonden zelfvoorzienend te zijn.[2] Het was haar voormalig uitgever die voorstelde een historische roman over een pittig meisje te schrijven, wat uiteindelijk het boek Hasse Simonsdochter werd. Naar eigen zegge is dit de enige keer dat het niet toevallig was dat ze op een soortgelijk karakter uitkwam.[2]
Ze stierf op 80-jarige leeftijd in haar woning in Bunnik. Ze werd gecremeerd in Crematorium Daelwijck in Utrecht.
De gemeente Bunnik eerde haar in 2016 door een pad naar haar te vernoemen. Dit pad ligt tegenover de straat waar ze jarenlang woonde.[3]
Vertel eens een verhaaltje (1977) - samengesteld door Thea Beckman, met vier verhalen van haar hand: 'De jarige heks', 'Spoken op bestelling', 'De griezel op de Grobbeberg', 'Willem Niesman'
Wij zijn wegwerpkinderen (1980) - gaat over Yvonne die samen met haar broertjes in een weeshuis woont. Als Yvonne erachter komt dat ze helemaal geen wees is, komt ze in actie
De doge-ring van Venetië (1994) - de novice Thomas maakt samen met de monnik Matthias een lange reis naar Venetië om een belangrijke relikwie te kopen die hun klooster meer aanzien zal geven
Na haar overlijden vernoemt het Historisch Nieuwsblad de in 2003 ingestelde Bontekoeprijs (voor beste historische jeugdboek) naar Beckman. In 2009 werd de prijs onder de naam Archeonprijs uitgereikt, maar vanaf 2011 weer als Thea Beckmanprijs.[1][4]