Romain Gary (Vilnius, Rusland, 21 mei1914 – Parijs, 2 december1980), geboren Roman Kacew, geregeld ook werkend onder pseudoniem, onder meer als Emile Ajar, was een Frans-joods schrijver, vertaler, filmregisseur en diplomaat. Hij won, als enige schrijver, tweemaal de Prix Goncourt, eenmaal als Gary, eenmaal als Ajar. Behalve in het Frans publiceerde Gary ook in het Engels.
Met zijn moeder emigreerde Gary eerst naar Warschau. op elfjarige leeftijd trok hij met haar naar Nice, in Frankrijk. Hij studeerde rechten in Aix-en-Provence. Vanaf 1933 woonde hij in Parijs. In 1938 nam hij dienst bij de Franse luchtmacht.
Na de oorlog werd Gary diplomaat bij internationale ambassades en was hij onder meer secretaris van de Franse delegatie bij de Verenigde Naties en consul–generaal in Los Angeles.
Als schrijver debuteerde Gary in 1945 met Éducation européenne (Leerschool Europa), een roman over de Duitse bezetting van Polen. In zijn algemeenheid geldt Gary als een pessimistisch auteur die schrijft in een verzorgde stijl, met veel bittere humor. Een van zijn bekendste boeken is Les Racines du ciel (1956, De laatste kudden van Afrika), waarvoor hij de Prix Goncourt ontving.
Gary / Ajar
Na de dood van Gary werd uit een nagelaten tekst duidelijk dat hij een en dezelfde persoon was als Emile Ajar, die in 1975 voor de roman La Vie devant soi (Een heel leven voor je) eveneens de Prix Goncourt toegekend had gekregen[1]. Daarmee is Gary de enige schrijver die deze prijs (die eigenlijk maar eenmaal aan een schrijver wordt uitgereikt) tweemaal heeft ontvangen.
1979 - de komedie Gros-Câlin (van Jean-Pierre Rawson, met Jean Carmet) is de verfilming van de gelijknamige roman (1974).
1981 - het drama Your Ticket Is No Longer Valid (van George Kaczender, met Richard Harris en Jennifer Dale) is de verfilming van de roman Au-delà de cette limite votre ticket n'est plus valable (1975).
1982 - de horrorfilm White Dog (van Sam Fuller, met Kristy McNichol) is de verfilming van de roman Chien blanc (geschreven in 1960, verschenen in 1970).
1994 - de komedie Les Faussaires (van en met Gérard Jugnot) is de verfilming van de roman La Tête coupable (1968).
2020 - het drama La vita davanti a sé (van Edoardo Ponti, met Sophia Loren) is ook een verfilming van de roman La Vie devant soi (1975).
Ook regisseerde hij zelf enkele verfilmingen van zijn werk:
1968 - Les oiseaux vont mourir au Pérou. Zijn vrouw Jean Seberg speelde de hoofdrol. Hij schreef zelf het scenario, gebaseerd op een eigen verhaal (1962).
1971 - Kill!. Zijn vrouw Jean Seberg speelde opnieuw de hoofdrol. Hij schreef zelf het scenario.
Verder schreef hij mee aan het scenario voor de beroemde oorlogsfilm The Longest Day (1962).
↑De Académie Goncourt kende de prijs in 1975 toe aan Ajar zonder eigenlijk te weten wie er precies achter de schrijver zat. Een tijd lang presenteerde Paul Pavlowitch zich als Ajar (een zoon van Gary's neef), maar er bleef iets mysterieus rondom het schrijverschap hangen. Tot aan het moment dus van Gary's overlijden in 1980