Na het ongeluk raakte Ramón Sampedro over vrijwel zijn gehele lichaam verlamd. Negenentwintig jaar lang probeerde hij een legale manier te vinden om een einde aan zijn leven te maken. Het Spaanse gerechtshof wees zijn eis om met medische assistentie een einde aan zijn bestaan te mogen maken echter af. Ook het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg wilde niet aan zijn verzoek voor actieve euthanasie meewerken.
Ramón Sampedro stierf ten slotte in zijn huis in Boiro, door het innemen van kaliumcyanide. Hij werd hierbij geholpen door een vriendin, Ramona Maneiro. Deze werd enkele dagen later gearresteerd maar weer vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs. Nadat het eventuele misdrijf was verjaard bekende Ramona in 2005 publiekelijk dat zij Sampedro had geholpen bij het innemen van het vergif.
De dood van Sampedro werd door Ramona Maneiro op video vastgelegd. De eerste vijf minuten van deze video werden op 4 maart 1998 uitgezonden door de Spaanse televisiezender Antena 3.
Ramón Sampedro schreef twee boeken: Cartas desde el infierno (1996) (in het Nederlands: Brieven uit de hel), waarin eerder werk werd gebundeld, en een dichtbundel, Cando eu caia (1998) (in het Nederlands: Wanneer ik val).
