In 1935 aanvaardde Monteux een benoeming bij het San Francisco Symphony Orchestra, Hij bleef daar tot 1952 en maakte vanaf 1941 vele opnamen voor RCA Victor. In 1943 stichtte hij een eigen school voor dirigenten en orkestmusici in Hancock in de staat Maine, waar hij inmiddels woonde. In 1946 liet hij zich naturaliseren tot Amerikaans staatsburger.
Vanaf 1951 tot aan zijn dood was Monteux terug bij het Boston Symphony Orchestra als vaste gastdirigent. Daarnaast aanvaardde hij in 1961 de benoeming tot chef-dirigent van het London Symphony Orchestra. De 86-jarige had een 25-jarig contract bedongen met het recht daarna nog eens 25 jaar door te gaan. Pierre Monteux was 89 jaar toen hij stierf in zijn woonplaats Hancock in 1964.
Karakterisering
Monteux stond bekend als een joviale, no-nonsense-dirigent met een zwierige zwarte (later witte) walrussnor. Hij had een precieze, zeer duidelijke dirigeerslag en streefde naar een helder doortekend klankbeeld. Hij was wars van sterallures en gaf zijn studenten - onder wie Lorin Maazel, Neville Marriner, André Previn en David Zinman - de boodschap mee dat het niet gaat om de 'verheven' interpretatie van de dirigent, maar om de muziek zelf. Orkestmusici werkten graag met Monteux en hij was wereldwijd populair bij het concertpubliek. In de Hollywood Walk of Fame is hem vanwege zijn plaatopnamen een ster toebedeeld.
Le Sacre
Monteux dirigeerde niet alleen de geruchtmakende wereldpremière van Stravinsky's Le Sacre du printemps in Parijs in 1913. Zijn naam blijft ook aan dit werk verbonden doordat hij in 1924 met het Boston SO de Amerikaanse première bracht in Carnegie Hall in New York. Onder de toehoorders was de 15-jarige Elliott Carter, die zo onder de indruk was, dat hij op dat moment besloot zijn leven aan de muziek te gaan wijden.
Monteux was ook de eerste die van Le Sacre een grammofoonopname maakte, in 1929 met het "Grand Orchestre Symphonique" (in feite het Orchestre symphonique de Paris) op vier 78 toerenplaten van het label Disque Gramophone. In 1945 nam hij het werk opnieuw op met het San Francisco SO, in 1951 met het Boston SO en in 1954 met het orkest van het Conservatoire de Paris (steeds op RCA Victor). Opnamen van Monteux' live-uitvoeringen van Le Sacre in 1955 (Parijs) en 1957 (Boston) verschenen als bootleg op piratenlabels.
Stravinsky en Monteux bleven levenslang bevriend. In 1955, bij Monteux' 80e verjaardag, schreef Stravinsky zijn Greeting Prelude voor hem als een "gezongen telegram". In 1963, bij het 50-jarig jubileum van Le Sacre du printemps, leidde Monteux het London Symphony Orchestra in de Royal Albert Hall in tegenwoordigheid van Stravinsky zelf. Componist en dirigent kregen een ovationeel applaus dat 15 minuten duurde. Monteux zelf had eerder verklaard: "Ik wil dit werk alleen nog maar bij twee gelegenheden dirigeren: als het vijftig jaar oud is in 1963 en als ik zelf honderd ben in 1975". Het eerste heeft hij kunnen waarmaken, het tweede niet.
Wereldpremières
Stravinsky, Petroesjka, Ballets Russes, Parijs, 13 juni 1911
Ravel, Daphnis et Chloé, Ballets Russes, Parijs, 8 juni 1912
Debussy, Jeux, Ballets Russes, Parijs, 15 mei 1913
Stravinsky, Le Sacre du printemps, Ballets Russes, Parijs, 29 mei 1913