Miguel Indurain tijdens een persconferentie in 1996
Indurain in 1996
Indurain in 2009
Miguel Indurain Larraya (Villava, 16 juli1964) is een voormalig Spaanswielrenner. Hij was de vierde wielrenner, na de Fransen Jacques Anquetil en Bernard Hinault en de Belg Eddy Merckx, die erin slaagde vijf maal de Ronde van Frankrijk te winnen: anno 2024 het absolute record. Na het schrappen van de zeven opeenvolgende Tourzeges van Lance Armstrong is hij bovendien de eerste, én wederom enige nadat hij dat al geweest was tot en met 2003, enige renner die vijf Tourzeges behaalde zonder onderbreking. Indurain zette deze prestatie neer in de jaren 1991 tot en met 1995.
Biografie
Miguel Indurain begon zijn professionele wielercarrière in 1984 bij de Reynolds-ploeg. In 1985 reed hij zijn eerste Tour en was hij enkele dagen leider in de Ronde van Spanje. Hij eindigde als eerste in de Tour de l'Avenir in 1986. De daaropvolgende jaren reed hij vooral als meesterknecht van zijn ploeggenoot Pedro Delgado, die in 1988 de Ronde van Frankrijk won.
In 1989 werd Indurain de eerste Spanjaard die Parijs-Nice op zijn naam schreef en won hij zijn eerste etappe in de door Greg LeMond gewonnen Ronde van Frankrijk: een Pyreneeën-etappe met aankomst op Cauterets-Cambasque. Vanaf dat moment kwam zijn carrière in een stroomversnelling. In 1990 won hij onder andere de Clásica San Sebastián en had al de gele trui in Frankrijk kunnen pakken, ware het niet dat hij op kopman Delgado moest wachten.
In 1991 won hij zijn eerste Tour de France door de gele trui na een aanval in de Pyreneeën te veroveren en ook nog twee tijdritten te winnen. Hij eindigde dat jaar ook als tweede in de Ronde van Spanje en won brons op de Wereldkampioenschappen op de weg.
In 1992 schreef Indurain zowel de Giro als de Tour op zijn naam, een prestatie die hij het jaar daarna zou herhalen. Daarmee was hij de eerste renner die La Double (Giro én Tour in één seizoen) tweemaal achter elkaar wist te winnen. Verder werd hij in 1992 kampioen van Spanje op de weg en won hij zilver op het WK van 1993 na Lance Armstrong.
Het werelduurrecord verbeterde Indurain in 1994, al raakte hij dat korte tijd later kwijt aan Tony Rominger. Dat jaar eindigde hij weer als eerste in de Tour, maar moest het in de Giro afleggen tegen de RusJevgeni Berzin.
In 1995 won de destijds onverslaanbaar geachte Indurain zijn vijfde en laatste Tour. In Duitama, Colombia werd hij wereldkampioen tijdrijden en eindigde in de wegwedstrijd tweede achter zijn landgenoot Abraham Olano.
In 1996 kwam er een einde aan zijn zegereeks in de Tour de France. Tijdens een ingekorte bergetappe van deze Tour naar Sestriere kon hij de voorste renners niet meer bijhouden. Dit kostte hem de zesde Tourzege. In de volgende bergetappes kreeg hij echter nog spectaculairdere inzinkingen te verduren, zoals de etappe naar Hautacam waar de tegenstand werd weggeblazen door eindwinnaar Bjarne Riis of de etappe met aankomst in Indurains regio Pamplona waar hij met de klap acht minuten verloor en waardoor hij zelfs buiten de eerste tien van de klassering kwam te staan. In het algemeen klassement zou hij als 11e eindigen. Voorts moest Indurain in de Ronde van Spanje van dat jaar voortijdig afstappen. Hij zou de Vuelta nooit winnen. Wel won hij dat jaar nog de Dauphiné Libéré en Olympisch goud op de individuele tijdrit.
In 1997 stopte Miguel Indurain met professioneel wielrennen, na bijna 15 jaar in het profpeloton te hebben rondgereden.
_pictogram.svg)
