Johannes Mattheus Graadt van Roggen (Amsterdam, 28 mei1867 – Alkmaar, 26 augustus1959)[1][2] was een Nederlands tekenaar, schilder en grafisch kunstenaar. Hij wordt beschouwd als een voorloper van de Bergense School. Hij wordt ook wel Job Graadt van Roggen genoemd en was de tweede zoon van Jacob Frans Graadt van Roggen en Catharina Petronella Margaretha Zembsch.
Levensloop
Graadt van Roggen was als gevolg van een hersenvliesontsteking doof vanaf zijn derde levensjaar. Hij was zijn gehele jeugd leerling van het Instituut voor Doofstommen (zoals dat instituut toen genoemd werd) in Groningen. Hij maakte zijn eerste schilderijen als zeventienjarige.
Zijn eerste bekendheid genoot hij als etser. Hij heeft reproductie-etsen gemaakt naar de Haagse School. Sinds hij in Bergen woonde is hij steeds meer gaan schilderen en aquarelleren.
Vanwege zijn doofheid was Graadt van Roggen bij uitstek een visueel ingesteld schilder, die schilderde wat hij zag. Hij was daarbij een echte plein air-schilder; hij schilderde graag in de buitenlucht. Hij schilderde zelden of nooit binnen – er zijn een paar stillevens en portretten. Hij werkte altijd figuratief.
Meestal zocht Graadt van Roggen zijn onderwerpen in de buurt van zijn woonplaats Bergen. Hij heeft veel duinlandschappen gemaakt (van Bergen aan Zee tot Camperduin en Petten); ook de Zeeuwse kust heeft hij regelmatig geschilderd. Andere onderwerpen zijn: havens, portretten en stadsgezichten. Graadt van Roggen is vaak in het buitenland geweest. Hij schilderde er bij voorkeur rond de Middellandse Zee.
↑Volgens prospectus Museum Kranenburgh: "Van Dis maakt een literaire wandeling door een aantal schilderijen van Graadt van Roggen. Duinecoloog Van der Maarel beschrijft het snel veranderende duinlandschap in de eerste helft van de 20e eeuw, toen Graadt van Roggen in de duinen werkte."