Johan I van Aragón bijgenaamd de Jager, de Liefhebber van Elegantie en de Verwaarloosde (Perpignan, 27 december 1350 - Foixà, 19 mei 1396) was van 1387 tot aan zijn dood koning van Aragón. Hij behoorde tot het huis Barcelona.
Levensloop
Johan I was de oudste zoon van koning Peter IV van Aragón en diens derde echtgenote Eleonora van Sicilië, dochter van koning Peter II van Sicilië. Hij werd geboren in Perpignan, de hoofdstad van Roussillon, dat toen deel uitmaakte van het vorstendom Catalonië, dat op zijn beurt onderdeel was van de Kroon van Aragón. Johan was een man met karakter die van verzen hield. Omdat Johan erg francofiel was, koos hij Yolande van Bar in 1380 als zijn tweede echtgenote, zeer tegen de zin van zijn vader, die Johan liever wilde uithuwelijken met een Siciliaanse prinses. Zijn tweede huwelijk was erg gelukkig en aangezien Johan vaak ziek was, nam Yolande actief deel aan de regeringszaken.
In 1387 volgde hij zijn vader op als koning van Aragón. Hij beëindigde meteen de vrij anglofiele politiek van zijn vader en sloot een alliantie met Frankrijk. Wel behield hij de Aragonese steun aan de in Avignon residerende tegenpaus Clemens VII, in het kader van het Westers Schisma. Ook sloot Johan een alliantie met het koninkrijk Castilië en bevestigde hij in 1388 het verdrag met het koninkrijk Navarra dat de grenzen tussen beide koninkrijken vastlegde.
In 1389-1390 vocht Johan tegen de troepen van graaf Jan III van Armagnac, die de landerijen van het koninkrijk Majorca trachtte te veroveren. De aanval vond plaats in de streek tussen Empordà en Girona. Uiteindelijk werden de troepen van Jan III in 1390 verslagen door de Aragonese troepen aangevoerd door Johans broer Martinus I.
Tussen 1388 en 1390 verloor Johan het grootste deel van zijn landerijen in de hertogdommen Athene en Neopatras. In 1391 vaardigde hij wetgeving uit voor de Joden in de Aragonese steden. Hetzelfde jaar werd hij geconfronteerd met een revolutie in vazalkoninkrijk Sicilië, waar de bevolking koning Lodewijk II van Napels tot koning van Sicilië had geproclameerd. Bovendien beschermde hij de cultuur van Barcelona. In 1393 stichtte hij de literaire academie van Barcelona. Johans regering werd echter vooral gekenmerkt door een desastreuze financiële administratie.
Vanaf de regering van zijn overgrootvader Jacobus II probeerden de koningen van Aragón Sardinië te onderwerpen en geleidelijk slaagden ze erin het grootste deel van het eiland te veroveren. In de jaren 1380 werd het laatste onafhankelijke vorstendom Arborea echter een bolwerk van rebellie en de Aragonezen werden door Eleanora van Arborea al snel teruggedreven. Tijdens Johans regering probeerden de Aragonezen de rebellen in Sardinië te onderwerpen en de verloren gebieden te heroveren, maar tijdens zijn regering verloor hij Sardinië zo goed als volledig.
In mei 1396 stierf Johan I toen hij tijdens een jachtpartij in de bossen van Foixà van zijn paard viel. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen naliet, werd hij opgevolgd door zijn broer Martinus I. Hij werd bijgezet in het klooster van Poblet.
Huwelijken en nakomelingen
Op 24 juni 1373 huwde Johan met zijn eerste echtgenote Martha (1347-1378), dochter van graaf Jan I van Armagnac. Ze kregen vijf kinderen:
- Jacobus (1374-1374)
- Johanna (1375-1407), huwde in 1392 met graaf Matheus van Foix
- Johan (1376-1376)
- Alfons (1377-1377)
- Eleonora (1378-1378)
Op 2 februari 1380 huwde hij met zijn tweede echtgenote Yolande (1365-1431), dochter van hertog Robert I van Bar. Ze kregen zeven kinderen:
- Jacobus (1382-1388), hertog van Girona en graaf van Cervera
- Yolande (1384-1442), huwde in 1400 met koning Lodewijk II van Napels
- Ferdinand (1388-1389), hertog van Girona en graaf van Cervera
- Antonia (1391-1392)
- Eleonora (1393-1393)
- Peter (1394-1394), hertog van Girona en graaf van Cervera
- Johanna (1396-1396)
Kwartierstaat (voorouders)
Bronnen, noten en/of referenties
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
