Interpretatio Graeca is de interpretatie of syncretisme van niet-Griekse goden en mythen als Griekse goden. Soms is dit verschil subtiel, soms zijn de namen onherkenbaar anders. Interpretatio Romana is een vergelijkbaar proces vanuit Romeins perspectief. Het ging er in beide gevallen, dus in het oude Griekenland en in het Romeinse Rijk, om de goden van de volkeren, die barbaren werden genoemd te laten assimileren met de eigen goden.
Vergelijking
Er werden in de klassieke oudheid veel verschillende goden aanbeden, zowel in Griekenland als in het Romeinse Rijk. Hieronder volgt een vergelijking van namen uit de Griekse en de Romeinse mythologie. Zij staan er in het Latijn en in het Oudgrieks.
Pantheon
De goden die binnen een cultuur, binnen een samenleving, werden aanbeden bij elkaar worden met pantheon aangeduid.
Andere goden
Titanen
Sterfelijken en halfgoden
Etymologie
- Zeus - Jupiter: Dit namenpaar lijkt in eerste instantie totaal niet op elkaar, maar schijn bedriegt. Bedenk, dat het hier om de oppergod in het pantheon gaat: Ζεὺς πατήρ, Zeùs patē’r, vader Zeus. De 'Z' van Zeus werd ook in het Oudgrieks waarschijnlijk als 'Dz' uitgesproken, gezien bijvoorbeeld de verbuiging van Zeus: Διός, Diós.
