Hyperion (Oudgrieks: Ὑπερίων, Hyperíôn) was de Titaan van het licht. Zijn naam betekent "de in de hoogte wandelende". Hyperion stelde regelmatige dagen en maanden in door de zon en maan in een vaste cyclus langs de hemelkoepel te laten bewegen, terwijl zijn broer Crius de beweging van de sterrenbeelden regelt en daarmee de seizoenen. Toen de Titanen door de Olympische goden verslagen waren, werd Hyperion samen met zijn broers opgesloten in de Tartarus.
Waarschijnlijk werd hij ook gezien als de god van observatie, terwijl zijn vrouw de godin van het zicht was. De oude Grieken geloofden dat de ogen licht uitzonden, en men voorwerpen kon zien als deze straal er op viel.
Oorsprong en nakomelingen
Als Titaan was Hyperion een zoon van Uranus en Gaia. Hij huwde met zijn zuster, de titanide Theia. Zij baarde hem Helios (de zon), Selene (de maan) en Eos (de dageraad). Dikwijls is Hyperion ook een bijnaam van de zonnegod Helios. Het verschil werd in de latere Griekse literatuur aangegeven door erbij te vermelden of het om een Titaan ging of simpelweg om een god.
Literatuur
In de vroegere Griekse cultuur werd het vaderschap van Hyperion letterlijk gezien:
Theia gaf toe aan Hyperions liefde en baarde
de grote Helios en heldere Selene en Eos,
die licht brengt aan alle sterfelijken der aarde
en aan de onsterfelijke goden die de weidse hemel regeren.
In de latere Griekse literatuur zien we dat de rol van Hyperion eerder figuurlijk wordt opgevat:
Van Hyperion zegt men dat hij de eerste was die, door toewijding, aandacht en observatie, de bewegingen van de zon, maan en andere sterren begreep, evenals de seizoenen, want die worden veroorzaakt door deze lichamen. En hij vertelde deze feiten aan anderen, waardoor hij de vader van deze lichamen werd genoemd, omdat hij zogezegd de speculatie over hen en hun natuur had verwekt.
Stamboom
