Het huis werd na de dood van Karel VIII van Frankrijk gesplitst in twee takken, Valois-Orléans en Valois-Angoulême. Het huis verloor zijn aanspraak op de Franse troon in 1589, na de dood van Hendrik III van Frankrijk. Het werd opgevolgd door een verwante dynastie, het huis Bourbon.
Een zoon van koning Jan II, Filips II, werd door zijn vader beleend met het hertogdom Bourgondië (waartoe later ook de Nederlanden behoorden), nadat de vorige hertog (Filips I van Bourgondië) kinderloos was overleden aan de Pest. De nazaten van Filips II bleven hertog van Bourgondië totdat zijn achterkleinzoon Karel de Stoute in 1477 in de Slag bij Nancy sneuvelde. De Franse gebieden van het hertogdom Bourgondië werden door Lodewijk XI van Frankrijk ingelijfd. Karel liet geen mannelijke nakomelingen na en zijn dochter Maria van Bourgondië werd in naam hertogin van Bourgondië. Ze behield wel de Nederlanden. Zij trouwde met Maximiliaan van Oostenrijk uit het huis Habsburg. Na haar dood werd hun zoon Filips de Schone in naam hertog; hij deed in 1498 bij het Verdrag van Parijs afstand van zijn aanspraken op Bourgondië.
Hertogen van Brabant van het huis Valois (1406-1482)
Naar aanleiding van een overeenkomst werd Anton van Bourgondië, de tweede zoon van de Bourgondische hertog Filips II de Stoute, hertog van Brabant. Zijn kleinzoon Filips van Saint-Pol overleed in 1430 kinderloos en liet zijn bezittingen na aan Filips III de Goede, hertog van Bourgondië. Vanaf 1430 tot de dood van Maria van Bourgondië in 1482 waren de hertogen van Bourgondië ook hertog van Brabant, waarna ook Brabant overging naar de Habsburgers.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
