De Groep ter bevrijding van de Arbeid verwierp terrorisme als methode en richtte zich op de opkomende Russischearbeidersklasse als kracht in de maatschappij die het tsarisme omver kon werpen. Plechanov volgde de mensjewistische theorie die stelde dat pas na een noodzakelijke kapitalistische periode van de burgerij de condities rijp zijn voor het socialisme.
Na de splitsing behield Plechanov de controle over de partijkrant Iskra, en gebruikte hij deze om Lenin in polemieken aan te vallen. Zo stelde Plechanov dat Lenin de dictatuur van het proletariaat verwarde met een dictatuur over het proletariaat.
In april 1905 hielden de bolsjewieken een eenzijdig (en ongeldig) derde Congres van de RSDAP te Londen, terwijl de mensjewieken een gelijkaardig Congres hielden te Genève dat ze later herdoopten tot conferentie. Vanuit het bolsjewistische congres werd een brief geschreven aan het Internationaal Socialistisch Bureau van de Tweede Internationale, om de vertegenwoordiging van Plechanov in dat Bureau als ongeldig te verklaren. Als gevolg van deze brief trad Plechanov af, en verklaarde zich onafhankelijk van beide fracties.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontwikkelde Plechanov een meer sociaal-chauvinistische houding, door te stellen dat het voor het wereldproletariaat beter zou zijn dat de entente de oorlog zou winnen en door de Russische oorlogsinspanningen te steunen. De Vrede van Brest-Litovsk vond hij een gruwel.
Na de Februarirevolutie keerde hij terug naar Rusland, waar hij de Jedinstvo oprichtte en de Voorlopige Regering van Kerenski steunde, omdat deze de burgerij aan de macht bracht en zo kapitalistische fase kon worden doorgevoerd. De Oktoberrevolutie, die de bolsjewieken aan de macht bracht, vond hij veel te prematuur en hij verzette zich er dan ook tegen. Hij week uit naar Finland, waar hij al spoedig stierf aan tuberculose.
