PROFILBARU.COM

Fulham
Naam	Fulham Football Club
Bijnaam	The Cottagers
Opgericht	16 augustus 1879
Plaats	Londen
Stadion	Craven Cottage
Capaciteit	24.500
Voorzitter	Shahid Khan
Eigenaar	Shahid Khan
Algemeen directeur	Alistair Mackintosh
Trainer	Marco Silva
Kledingmerk	Adidas
Competitie	Premier League
Website	fulhamfc.com
Thuis	Uit
Alternatief
	Geldig voor 2024/25
Portaal	Voetbal

Fulham Football Club is een Engelse voetbalclub uit de Londense wijk Fulham. De club is opgericht in 1879 en is daarmee de oudste profclub uit Londen.^[1] The Cottagers, zoals de bijnaam luidt, spelen hun wedstrijden op Craven Cottage wat gekarakteriseerd wordt door de in 1905 gebouwde Johnny Haynes Stand, de oudste bestaande tribune in het Engelse profvoetbal.

Geschiedenis

Southern Football League

Fulham werd opgericht in 1879 als Fulham St. Andrew's Church Sunday School Football Club. Tot op de dag van vandaag is er een plaquette ter herdenking van de oprichting aanwezig op de kerk. Na wat lokale prijzen in het amateurvoetbal werd de club op 12 december 1898 professioneel en ging het deelnemen aan de Southern Football League. Zij waren de derde club, na Arsenal en Millwall, uit Londen die professioneel werd. In 1903 promoveerde Fulham van de Southern Football League Second Division naar de First Division. Deze competitie won Fulham in 1906 en 1907.

Second Division

Na haar tweede kampioenschap in de Southern Football League trad Fulham aan in de Second Division van de English Football League. In het debuutseizoen eindigde de club op de vierde plaats in de competitie, drie punten te kort komend voor promotie. In de FA Cup reikte het tot de halve finale, waarin het verloor van Newcastle United. De eindklassering van het debuutseizoen was het beste resultaat voor 21 jaar, waarna de club in 1928 degradeerde naar de Football League Third Division South.

Gedurende deze periode kreeg voorzitter Henry Norris het aanbod van Gus Mears om Fulham te verhuizen naar de grond waar tot op heden Stamford Bridge staat. Norris sloeg het aanbod af, waarna Mears Chelsea oprichtte.

Nadat Fulham vijfde, zevende en negende was geëindigd in haar eerste drie seizoenen in de Third Division South won het in 1932 die competitie. Hiermee keerde het terug in de Second Division, waarbij het in het seizoen dat het terugkeerde maar net promotie mistte naar de First Division.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog lag de landelijke competitie stil en werden er enkel wat lokale (beker)competities afgewerkt. Craven Cottage werd gebruikt als trainingscomplex voor de militaire troepen om fit te blijven. Na de oorlog werd in 1946/47 pas weer de reguliere competitie hervat.

First Division

Een zeventiende en achttiende plaats waren de eerste resultaten van Fulham op het hoogste niveau van Engeland, waarna het in haar derde seizoen in de First Division als allerlaatste eindigde en degradeerde. In 1950 tekende Johnny Haynes, die later zou uitgroeien tot Mister Fulham, een contract bij de club. Hij speelde gedurende achttien jaar, van 1952 tot en met 1970, ruim 600 wedstrijden voor de club en speelde hij voor geen enkele andere club uit het Verenigd Koninkrijk gedurende zijn carrière.

In 1958 haalde Fulham voor de derde maal de halve finale in de strijd om de FA Cup. Ze werden uiteindelijk uitgeschakeld door de overgebleven Busby Babes van Manchester United na de vliegramp van München een maand eerder. Het daaropvolgende seizoen eindigde Fulham als tweede in de competitie en promoveerde het terug naar de First Division. In 1959/60 behaalde Fulham de tiende plaats in de First Division, wat tot de negende eindklassering in 2003/04 het beste resultaat van de club was. Enkele jaren later kwam Fulham opnieuw tot de halve finale van de FA Cup.

Heen en weer

De club streed keer op keer tegen degradatie met een aantal nipte ontsnappingen. Uiteindelijk degradeerde het in 1968 terug naar de Second Division en het seizoen erop zelfs naar de Third Division.

Fulham bleef twee seizoenen actief in de Third Division, waarin het in 1971 als runner-up promoveerde. Onder trainer Alec Stock werden er een aantal belangrijke spelers aangetrokken, waaronder Bobby Moore die overkwam van West Ham United. Hiermee behaalde het in 1975 voor het eerst, en tot op heden ook voor het laatst, de finale van de FA Cup. Ze verloren deze met 2-0 van de voormalig werkgever van Moore. Ook de Noord-Ierse topvoetballer George Best speelde rond die tijd voor The Cottagers en Rodney Marsh keerde terug bij de club.

In het seizoen 1979/80 wist Fulham slechts 11 van de 42 wedstrijden te winnen, wat resulteerde in een degradatie. De nieuwe hoofdtrainer Malcolm Macdonald had in zijn periode een sterk team, onder andere bestaande uit Ray Houghton, Tony Gale en Paul Parker, onder zijn hoede. Dit leverde in 1982 een promotie op naar de Second Division.

Fulham mistte net aan opeenvolgende promotie naar de First Division in 1983. De ploeg die zo veel belovend oogde werd snel verkocht omdat de club schulden had. Het was dan ook geen verrassing toen de club in 1986 naar de Third Division afdaalden. Een jaar later ging de club bijna failliet door een slecht geadviseerde en uiteindelijk mislukte fusering met Queens Park Rangers. Het was oud-speler Jimmy Hill die Fulham redde van de ondergang.

Door de oprichting van de Premier League schoof onder andere Fulham door naar de Second Division, maar na een teleurstellend seizoen 1993/94 degradeerde de club opnieuw. Twee jaar later volgde zelfs de laagste eindklassering ooit, door als zeventiende te eindigen in de Third Division.

Al-Fayed-tijdperk

De Egyptische zakenman Mohamed Al-Fayed kocht Fulham in de zomer van 1997 voor 6,25 miljoen pond van Hill. Al-Fayed stelde oud-internationals Ray Wilkins en Kevin Keegan aan als hoofdtrainer en chief operating officer respectievelijk, waarbij de belofte werd gedaan binnen vijf jaar in de Premier League actief te zijn. Een onderling conflict tussen Wilkins en Keegan zorgde ervoor dat de laatst genoemde uiteindelijk aan het roer kwam te staan. Hij wist de club naar promotie te leiden. Nadat Keegan de club had verlaten voor een baan als bondscoach van Engeland en opvolger Paul Bracewell al snel werd ontslagen sloeg Fransman Jean Tigana er wél in de club naar de Premier League te begeleiden. Voor het eerst sinds 1968 was Fulham daardoor weer actief op het hoogste niveau. Gedurende het succesvolle seizoen moest aanvoerder Chris Coleman noodgedwongen toekijken en uiteindelijk zijn carrière beëindigen vanwege een auto ongeluk.

In haar debuutseizoen in de Premier League eindigde Fulham als dertiende, waardoor het vrij eenvoudig gehandhaaft bleef op het hoogste niveau. Gedurende het seizoen 2002/03 stond Fulham voornamelijk in het rechterrijtje, wat ertoe leidde dat Tigana plaats moest maken voor oud-aanvoerder Chris Coleman. Onder Coleman werden er in het restant van het seizoen 10 van de 15 punten behaald, waardoor Fulham in de Premier League bleef. In zijn eerste volledige seizoen behaalde Fulham zelfs de negende plaats. Die zomer moest het noodgedwongen afscheid nemen van sterspeler Louis Saha die voor 13 miljoen pond kon worden verkocht aan Manchester United, maar in het nieuwe seizoen bleef Fulham zonder problemen overeind en eindigde het wederom als dertiende. Ook in de jaren die volgde bleef Fulham behouden voor het hoogste niveau.

Transformatie onder Hodgson

Op 30 december 2007 trad Roy Hodgson aan als hoofdtrainer van de club. Zijn termijn startte niet zoals gewenst. Zo duurde het een maand voordat hij zijn eerste overwinning boekte. Desondanks wist Hodgson met het team in de laatste speelronde Premier League-voetbal veilig te stellen. Het seizoen 2008/09 werd het beste seizoen in de clubhistorie doordat het als zevende eindigde in de Premier League. Hiermee stelde het een ticket voor Europees voetbal veilig. Dat werd het tweede seizoen ooit dat de club zou deelnemen aan een Europese clubcompetitie.

Ondanks dat Fulham als twaalfde eindigde wordt het seizoen 2009/10 als een van de succesvolste gezien doordat het de finale van de UEFA Europa League bereikte, waarin het aantrad tegen het Spaanse Atlético Madrid. De finale in het Volksparkstadion ging met 2-1 verloren na verlenging. Op weg naar de finale schakelde Fulham onder andere Hamburger SV, Juventus en Basel uit. Aan het einde van dat seizoen verliet Hodgson de club in ruil voor Liverpool.

Voormalig bondscoach van Wales, Mark Hughes, werd aangesteld als zijn opvolger. Hij verliet de club echter weer na elf maanden, terwijl de club op de achtste positie was geëindigd en Europees voetbal had behaald via het Fairplay-klassement.

Martin Jol tekende een tweejarig contract als hoofdtrainer van The Cottagers. Onder zijn leiding overleefde Fulham de groepsfase van de Europa League niet en ook de vorm in de competitie viel tegen. Halverwege het seizoen zag het ook nog eens Bobby Zamora vertrekken naar stadsgenoot Queens Park Rangers. De Russische-aanvaller Pavel Progrebnyak kwam over van VfB Stuttgart en moest hem opvolgen, maar vertrok die zomer alweer naar Reading.

Khan-tijdperk

Door een teleurstellende start van het seizoen 2013/14 werd Jol in december 2013 ontslagen door de recent aangetreden eigenaar Shahid Khan.^[2] De club bezette op dat moment de achttiende plaats in de Premier League. Een andere Nederlander, René Meulensteen, nam zijn taken per direct over. Ook hij kon niet veel later zijn biezen pakken, nadat Fulham was afgezakt naar de laatste plaats. Hierna werd Felix Magath aangesteld als aangesteld, maar ook onder zijn leiding verbeterde de resultaten niet en degradeerde Fulham op zaterdag 3 mei 2014 uit de hoogste afdeling na een 4-1 nederlaag bij Stoke City.^[3]

Het duurde vier seizoenen totdat promotie naar de Premier League weer een feit was. Onder hoofdtrainer Slaviša Jokanović keerde The Whites terug doordat het de play-off finale wist te winnen van Aston Villa. Aanvaller Aleksandar Mitrović speelde daarbij een grote rol en werd later de achtste speler in de historie van de club die meer dan 100 doelpunten voor Fulham scoorde.

Terug op het hoogste niveau stelde de resultaten teleur. Jokanović werd in november 2018 dan ook vervangen door voormalig Chelsea en Leicester City-trainer Claudio Ranieri. De Italiaan kreeg de ploeg echter niet aan de praat, waarna oud-aanvoerder Scott Parker de controle overnam. Parker slaagde niet in zijn missie om Fulham op het hoogste niveau te houden, maar leidde ze wel direct terug naar het hoogste niveau door in het daaropvolgende seizoen de play-off finale te winnen van Brentford.^[4] Echter bleef ook nu het verblijf in de Premier League beperkt tot één seizoen.

Na afloop van het seizoen besloot de club afscheid te nemen van Parker die werd opgevolgd door oud-Watford en Everton trainer Marco Silva. Onder Silva won Fulham de titel in het Championship op 2 mei 2022 na een 7-0 overwinning op Luton Town.^[5] De terugkeer op het hoogste niveau verliep ditmaal een stuk beter. Halverwege het seizoen stond Fulham op de zesde plaats in de Premier League. In de tweede seizoenshelft namen de resultaten wel wat af, maar Fulham kwam niet in degradatiegevaar en eindigde in de middenmoot. Het seizoen 2023/24 verliep moeizamer, maar wederom kon de club zich handhaven door middel van een eindklassering in de brede middenmoot van de Premier League.

Erelijst

Competitie	Aantal	Jaren
Internationaal
UEFA Intertoto Cup	1x	2002 (1 van de 3)
Nationaal
EFL Championship	1x	2022
Football League First Division	1x	2001
Football League Second Division	3x	1932, 1949, 1999
Southern Football League	2x	1906, 1907
London Challenge Cup	3x	1910, 1932, 1952

Stadion

Craven Cottage is sinds 1896 de thuisbasis van Fulham en heeft een capaciteit van 24.500 toeschouwers. In recente jaren werd de hoofdtribune langs de Theems ingrijpend verbouwd en uitgebreid. Door uiteenlopende oorzaken werd de oplevering hiervan meerdere malen uitgesteld. In het seizoen 2023/24 werd de tribune grotendeels in gebruik genomen.

Eerste elftal

Selectie

Nr.	Naam	Sinds	Contract	Vorige club
Doelmannen
1	Bernd Leno	2022	2027	Arsenal
23	Steven Benda	2023	2026	Swansea City
Verdedigers
2	Kenny Tete	2020	2025	Olympique Lyon
3	Calvin Bassey	2023	2027	Ajax
5	Joachim Andersen	2024	2029	Crystal Palace
15	Jorge Cuenca	2024	2028	Villarreal
21	Timothy Castagne	2023	2027	Leicester City
30	Ryan Sessegnon	2024	2026	Tottenham Hotspur
31	Issa Diop	2022	2027	West Ham United
33	Antonee Robinson	2020	2028	Wigan Athletic
Middenvelders
6	Harrison Reed	2020	2027	Southampton
8	Harry Wilson	2021	2026	Liverpool
10	Tom Cairney	2015	2025	Blackburn Rovers
16	Sander Berge	2024	2029	Burnley
18	Andreas Pereira	2022	2026	Manchester United
20	Saša Lukić	2023	2027	Torino
32	Emile Smith Rowe	2024	2029	Arsenal
Aanvallers
7	Raúl Jiménez	2023	2025	Wolverhampton Wanderers
9	Rodrigo Muniz	2021	2026	Flamengo
11	Adama Traoré	2023	2025	Wolverhampton Wanderers
12	Carlos Vinícius	2022	2025	Benfica
17	Alex Iwobi	2023	2028	Everton
19	Reiss Nelson	2024	2025	Arsenal

Laatste update: 15 september 2024

Staf

Functie	Naam	Sinds	Contract	Vorige club
Hoofdtrainer	Marco Silva	2021	2026	Everton
Assistent-trainer	Stuart Gray	2019		Sheffield Wednesday
Assistent-trainer	Antonios Lemonakis	2021		Everton
Assistent-trainer	Goncalo Pedro	2021		Everton
Keeperstrainer	Hugo Oliveira	2021		Everton

Laatste update: 15 september 2024

Overzichtslijsten

Eindklasseringen sinds 1947

1947 15e
Second Division
1948 11e
Second Division
1949 1e
Second Division
1950 17e
First Division
1951 18e
First Division
1952 22e
First Division
1953 8e
Second Division
1954 8e
Second Division
1955 14e
Second Division
1956 9e
Second Division
1957 11e
Second Division
1958 5e
Second Division
1959 2e
Second Division
1960 10e
First Division
1961 17e
First Division
1962 20e
First Division
1963 16e
First Division
1964 15e
First Division
1965 20e
First Division
1966 20e
First Division
1967 18e
First Division
1968 22e
First Division
1969 22e
Second Division
1970 4e
Third Division
1971 2e
Third Division
1972 20e
Second Division
1973 9e
Second Division
1974 13e
Second Division
1975 9e
Second Division
1976 12e
Second Division
1977 17e
Second Division
1978 10e
Second Division
1979 10e
Second Division
1980 20e
Second Division
1981 13e
Third Division
1982 3e
Third Division
1983 4e
Second Division
1984 11e
Second Division
1985 9e
Second Division
1986 22e
Second Division
1987 18e
Third Division
1988 9e
Third Division
1989 4e
Third Division
1990 20e
Third Division
1991 21e
Third Division
1992 9e
Third Division
1993 12e
Second Division
1994 21e
Second Division
1995 8e
Third Division
1996 17e
Third Division
1997 2e
Third Division
1998 6e
Second Division
1999 1e
Second Division
2000 9e
First Division
2001 1e
First Division
2002 13e
Premier League
2003 14e
Premier League
2004 9e
Premier League
2005 13e
Premier League
2006 12e
Premier League
2007 16e
Premier League
2008 17e
Premier League
2009 7e
Premier League
2010 12e
Premier League
2011 8e
Premier League
2012 9e
Premier League
2013 12e
Premier League
2014 19e
Premier League
2015 17e
Championship
2016 20e
Championship
2017 6e
Championship
2018 3e
Championship
2019 19e
Premier League
2020 4e
Championship
2021 18e
Premier League
2022 1e
Championship
2023 10e
Premier League
2024 13e
Premier League

ⓘ In 1992 invoering van de Premier League en opheffing van de Fourth Division; in 2004 opheffing van de First, Second en Third Division.

Seizoensresultaten vanaf 1993

Seizoensresultaten 1992-heden
Seizoen	№	Clubs	Divisie	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Doelsaldo	Punten	Tsch
1992–1993	12	24	Second Division	46	16	17	13	57–55	65	4.736
1993–1994	21	24	Second Division	46	14	10	22	50–63	52	4.655
1994–1995	8	22	Third Division	42	16	14	12	60–54	62	4.207
1995–1996	17	24	Third Division	46	12	17	17	57–63	53	4.191
1996–1997	2	24	Third Division	46	25	12	9	72–38	87	6.644
1997–1998	6	24	Second Division	46	20	10	16	60–43	70	9.018
1998–1999	1	24	Second Division	46	31	8	7	79–31	101	11.387
1999–2000	9	24	First Division	46	17	16	13	49–41	67	13.076
2000–2001	1	24	First Division	46	30	11	5	90–32	101	14.985
2001–2002	13	20	Premier League	38	10	14	14	36–44	44	19.550
2002–2003	14	20	Premier League	38	13	9	16	41–50	48	16.705
2003–2004	9	20	Premier League	38	14	10	14	52–46	52	16.342
2004–2005	13	20	Premier League	38	12	8	18	52–60	44	19.838
2005–2006	12	20	Premier League	38	14	6	18	48–58	48	20.606
2006–2007	16	20	Premier League	38	8	15	15	38–60	39	22.279
2007–2008	17	20	Premier League	38	8	12	18	38–60	36	23.774
2008–2009	7	20	Premier League	38	14	11	13	39–34	53	24.340
2009–2010	12	20	Premier League	38	12	10	16	39–46	46	23.909
2010–2011	8	20	Premier League	38	11	16	11	49–43	49	25.043
2011–2012	9	20	Premier League	38	14	10	14	48–51	52	25.293
2012–2013	12	20	Premier League	38	11	10	17	50–60	43	25.394
2013–2014	19	20	Premier League	38	9	5	24	40–85	32	24.977
2014–2015	17	24	Championship	46	14	10	22	62–83	52	18.276
2015–2016	20	24	Championship	46	12	15	19	66–79	51	17.566
2016–2017	6	24	Championship	46	22	14	10	85–57	80	18.498
2017–2018	3	24	Championship	46	25	13	8	79–46	88	19.896
2018–2019	19	20	Premier League	38	7	5	26	34–81	26	24.371
2019–2020	4	24	Championship	46	23	12	11	64-48	81	15.137
2020–2021	18	20	Premier League	38	5	13	20	27-53	28	--
2021–2022	1	24	Championship	46	27	9	10	106-43	90	17.774
2022–2023	10	20	Premier League	38	15	7	16	55-53	52	23.893
2023–2024	13	20	Premier League	38	13	8	17	55-61	47	24.301

Fulham in Europa

Toelichting op de tabel: #Q = #kwalificatieronde / #voorronde, #R = #ronde, PO = Play-off, Groep (?e) = groepsfase (+ plaats in de groep), Competitie (?e) = competitiefase (+ plaats in de competitie), 1/16 = zestiende finale, 1/8 = achtste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale, TF = troostfinale, F = finale, T/U = Thuis/Uit, BW = Beslissingswedstrijd, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA-coëfficiënten.

Uitslagen vanuit gezichtspunt Fulham FC

Seizoen	Competitie	Ronde	Club	Totaalscore	1e W	2e W	PUC
2002	Intertoto Cup	2R	FC Haka Valkeakoski	1-1	0-0 (T)	1-1 (U)	0.0
		3R	Egaleo FC	2-1	1-0 (T)	1-1 (U)
		1/2	FC Sochaux	3-0	1-0 (T)	2-0 (U)
		F	Bologna FC	5-3	2-2 (U)	3-1 (T)
2002/03	UEFA Cup	1R	HNK Hajduk Split	3-2	1-0 (U)	2-2 (T)	8.0
		2R	GNK Dinamo Zagreb	5-1	3-0 (U)	2-1 (T)
		3R	Hertha BSC	1-2	1-2 (U)	0-0 (T)
2009/10	Europa League	3Q	Vėtra Vilnius	6-0	3-0 (U)	3-0 (T)	26.0
		PO	Amkar Perm	3-2	3-1 (T)	0-1 (U)
		Groep E	CSKA Sofia	2-1	1-1 (U)	1-0 (T)
		Groep E	FC Basel	4-2	1-0 (T)	3-2 (U)
		Groep E (2e)	AS Roma	2-3	1-1 (T)	1-2 (U)
		2R	FC Sjachtar Donetsk	3-2	2-1 (T)	1-1 (U)
		1/8	Juventus FC	5-4	1-3 (U)	4-1 (T)
		1/4	VfL Wolfsburg	3-1	2-1 (T)	1-0 (U)
		1/2	Hamburger SV	2-1	0-0 (U)	2-1 (T)
		F	Atlético Madrid	1-2	1-2 n.v.	< Hamburg
2011/12	Europa League	1Q	NSÍ Runavík	3-0	3-0 (T)	0-0 (U)	12.0
		2Q	Crusaders FC	7-1	3-1 (U)	4-0 (T)
		3Q	RNK Split	2-0	0-0 (U)	2-0 (T)
		PO	Dnipro Dnipropetrovsk	3-1	3-0 (T)	0-1 (U)
		Groep K	FC Twente	1-2	1-1 (T)	0-1 (U)
		Groep K	Odense BK	4-2	2-0 (U)	2-2 (T)
		Groep K (3e)	Wisła Kraków	4-2	0-1 (U)	4-1 (T)
Totaal aantal behaalde punten voor UEFA coëfficiënten: 46.0