Passy was een man van daden, op 21 mei 1867 stichtte hij de Ligue internationale et permanente de la paix, welke later werd hernoemd tot Société française pour l'arbitrage entre nations. Hij wilde met deze vredesliga druk uitoefenen op de Franse regering, zodat deze het conflict met Pruisen zonder bloedvergieten zou oplossen. Dit mocht echter niet baten: de Frans-Pruisische oorlog duurde van 1870 tot 1871.
Dit voorbeeld maakte hem populair, en in 1881 werd hij gekozen voor het Franse parlement, waar hij tot 1889 zitting zou nemen. Als parlementariër zette hij zich in voor de verbetering van de werkomstandigheden van industriearbeiders. Hij vocht tegen het kolonialisme en ijverde voor de oprichting van een internationaal arbitrage-instituut.
Apostel van de vrede
In 1888 ontmoetten 9 Britse en 24 Franse parlementariërs elkaar onder de leiding van Frédéric Passy en William Randal Cremer om een interparlementaire organisatie op te zetten die als doel zou hebben om de vrede te bevorderen en conflicten op vreedzame wijze af te handelen.
Passy's inspanningen voor het oprichten en leiden van de „Société française pour l'arbitrage entre nations“ werden op 10 december 1901 beloond met de eerste Nobelprijs voor de vrede.
Frédéric Passy heeft zich zijn halve leven ingezet voor de vrede, en werd wereldberoemd als "apostel van de vrede". Passy schreef tot op hoge leeftijd, en werd hiervoor wereldwijd erkend. In 1909 schreef hij op 87-jarige leeftijd zijn levenswerk Pour la paix.
