Tesi samanunga vvas edele unde scona ("Deze verzameling (kloostergemeenschap) was edel en schoon".
Dit zinnetje speelt in de geschiedenis van het Nederlands een essentiële rol. Het komt vlak na Hebban olla vogala ( ... ), dat lang bekendstond als de oudste nog bewaarde getuigenis (in Oxford) van de Nederlandse taal. "Tesi samanunga" is in 1130 bijgeschreven in het evangeliarium van Munsterbilzen, volgend op een lijst van dertig namen van nonnen uit het klooster. Het gaat dan verder in het Latijn: