Hoewel Nederland het voorgaande jaar de wedstrijd had gewonnen, besloot dat land het festival niet voor een tweede keer in drie jaar tijd te organiseren. Daarom bood het Verenigd Koninkrijk aan het evenement op zich te nemen.
Enkele deelnemers hadden familiebanden met voorgaande deelnemers. Zo was de Engelse zanger Bryan Johnson de broer van Teddy Johnson, die in 1959 het Verenigd Koninkrijk had vertegenwoordigd. De winnares, Jacqueline Boyer, was dan weer de dochter van Jacques Pills, die het jaar daarvoor voor Monaco had meegedaan.
Puntentelling
Stemstructuur
Net als vorig jaar had elk land tien juryleden, die elk 1 punt aan een liedje gaven. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]
Beslissing
De strijd om de zege ging tussen het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Nadat Zweden als een-na-laatste de punten had doorgegeven was duidelijk dat Frankrijk de winnaar was.
Het Verenigd Koninkrijk moest zelf als laatste stemmen en had 25 punten. Frankrijk had er 27 en kon er alleen maar bij krijgen. Frankrijk werd daarmee het tweede land dat voor de tweede keer het festival won.
Siw Malmkvist had het jaar ervoor Melodifestivalen gewonnen, maar toch werd Brita Borg toen gestuurd in plaats van Malmkvist. Dit jaar deed Malmkvist niet mee aan Melodifestivalen, maar mocht ze wel naar het songfestival.
In het Verenigd Koninkrijk waagden Pearl Carr & Teddy Johnson opnieuw hun kans. Het voorgaande jaar eindigden ze 2de voor het land, maar dit jaar lukte het hen niet om door de preselectie te raken. In Denemarken probeerde Gustav Winckler al voor de 3de keer op rij om zich te kwalificeren na zijn 3de plaats in 1957. Solange Berry, die twee jaar eerder Luxemburg vertegenwoordigde, probeerde het nu (tevergeefs) in haar vaderland België.