Uridina-5′-trifosfat (UTP) ialah sebuah pirimidinatrifosfat nukleosida yang terdiri daripada bes organikurasil yang diikat dengan karbon 1′ gula ribosa, dan diesterkan dengan tri-asid fosforik di kedudukan 5′. Peranan utamanya adalah sebagai substrat sintesis RNA semasa transkripsi. UTP ialah molekul pendahulu bagi penghasilan sitidina trifosfat (CTP) melalui CTP sintetase.[1] UTP boleh dihasilkan daripada jenis difosfat (UDP) oleh nukleosida difosfat kinase melalui penambahan fosfat oleh adenosina trifosfat (ATP).[2][3] Dalam hal ini, UDP + ATP ⇌ UTP + ADP;[4] kedua-dua UTP dan ATP adalah setara daripada aspek tenaga.[4]
Homolog dalam DNA ialah timidina trifosfat (TTP atau dTTP). UTP juga memiliki bentuk deoksiribosa (dUTP).
Fungsi
Metabolisme
UTP mempunyai peranan sebagai sumber tenaga atau pengaktif substrat dalam tindak balas metabolisme seperti ATP, tetapi bersifat lebih spesifik. Apabila UTP mengaktifkan substrat (seperti glukosa 1-fosfat), UDP-glukosa terbentuk, dan fosfat bukan organik dibebaskan.[5]UDP-glukosa memasuki sintesis glikogen. UTP digunakan dalam metabolisme galaktosa, di mana bentuk UDP-galaktosa yang diaktifkan ditukarkan kepada UDP-glukosa. UDP-glukuronat digunakan untuk menggabungkan bilirubin kepada bilirubin diglukuronida yang lebih larut dalam air. UTP juga digunakan untuk mengaktifkan gula amino seperti glukosamina 1-fosfat menjadi UDP-glukosamina, dan N-asetil-glukosamina 1-fosfat menjadi UDP-N-asetilglukosamina.[6]
Perantaraan reseptor
UTP juga mempunyai peranan dalam pengantaraan tindak balas dengan mengikat di luar sel kepada reseptor P2Y sel. UTP dan terbitannya masih disiasat bagi kegunaannya dalam perubatan manusia. Walau bagaimanapun, terdapat bukti daripada pelbagai sistem model yang mencadangkan bahawa ia mempunyai aplikasi dalam pertahanan patogen dan pembaikan kecederaan. Pada tikus, UTP didapati berinteraksi dengan reseptor P2Y4 untuk mengantara peningkatan pengeluaran antibodi.[7] Dalam sel Schwannoma, UTP mengikuat reseptor P2YP ketika kerosakan, membawa kepada aliran pengisyaratan hiliran yang menerbitkan pembaikian kecederaan.[8]
Rujukan
^Meisenberg, Gerhard Meisenberg (2017). Principles of Medical Biochemistry. Philadelphia, PA, USA: Elsevier. m/s. 505. ISBN978-0-323-29616-8.