Perjanjian Anti-Peluru Berpandu Balistik

Perjanjian Anti-Peluru Berpandu Balistik merupakan satu perjanjian ditandatangani antara Amerika Syarikat dan Kesatuan Soviet bertujuan mengehadkan sistem peluru berpandu anti balistik yang digunakan dalam mempertahankan kawasan daripada serangan peluru berpandu pembawa kepala peledak nuklear tidak melebihi 100 unit.^[1]

Perjanjian ini telah ditandatangani pada 26 Mei 1972, oleh Presiden Amerika Syarikat Richard Nixon dan Setiausaha Agung Parti Komunis Kesatuan Soviet Leonid Brezhnev sewaktu Sidang Kemuncak yang berlangsung pada tahun itu di Moskva. Ia masih diteruskan meskipun selepas Kesatuan Soviet dibubarkan pada 1991^[2] dengan suatu memorandum dibuat agar beberapa negara dalam Komanwel Negara-Negara Merdeka - Belarus, Kazakhstan, Persekutuan Rusia dan Ukraine - memegang kuasa pemegang gantian dalam perjanjian tersebut pada tahun 1997.

Ia telah dikuatkuasakan selama 30 tahun sehingga 2002, apabila Amerika Syarikat secara sebelah pihak diwakili George W. Bush menarik diri daripada perjanjian ini.^[3]

Lihat juga

• Pelucutan senjata nuklear
• Perang nuklear

Rujukan

1. Nash, Henry T. (1 Mei 1975). Nuclear Weapons and International Behaviour. Kluwer Academic Publishers. ISBN 9028602658. Each site would consist of 100 ABMs, or a total of 200 ABMs for each country
2. "Fact sheet: Memorandum of understanding on succession". Jabatan Luar Negeri Amerika Syarikat. 26 September 1997. Although the ABM Treaty continues in force, it nevertheless has become necessary to reach agreement as to which New Independent States (NIS) would collectively assume the rights and obligations of the USSR under the Treaty.
3. "Treaty Between the United States of America and the Union of Soviet Socialist Republics on the Limitation of Anti-Ballistic Missile Systems". Bureau of Arms Control. Jabatan Luar Negeri Amerika Syarikat. 26 Mei 1972.

Pautan luar

• US Announcement of withdrawal (2001)
• Global Security Institute
• Anti-Ballistic Missile Treaty
• 1974 Protocol