Хаплогрупа IJK

Хаплогрупа IJK
Можно време на потекло	49,000-59,000 п.с,[1]
Можно место на потекло	Евроазија
Предок	Хаплогрупа HIJK
Потомци	IJ, K
Својствени мутации	L15/S137, L16/S138, L69.1(=G)/S163.1

Хаплогрупата IJK — хаплогрупа на ДНК на човечки Y-хромозом. IJK е примарна гранка на макрохаплогрупата HIJK. Нејзините директни потомци се хаплогрупата IJ и хаплогрупата К. ^[2]

Распространетост и структура

IJK не е забележана кај современите популации или кај древните човечки остатоци. Претходно базалната парагрупа HIJK* била пријавена во мезолитско европско (магдалениско) време, GoyetQ-2 и европскиот од доцен палеолит ( Граветјан), Вестонице16.^[3] Подоцна студија во 2023 година со висококвалитетно секвенционирање на Магдалениец, GoyetQ-2, граветијанска култура, Вестонице, биле доделени со Хаплогрупа I.^[4]

Популациите со високи пропорции на мажи кои припаѓаат на потомците на големите хаплогрупи на Хаплогрупата HIJK живеат во широко дисперзирани области и популации. Подкладите на IJK денес се наоѓаат кај мажите со потекло од:

• Европа (на пр. хаплогрупи I, J, R и N);
• Кавказ, Блискиот Исток и Североисточна Африка (на пр. хаплогрупи Ј и Т);
• Јужна Азија (на пр. хаплогрупи J, L и R);
• Источна Азија, Југоисточна Азија, Океанија и Тихиот Океан (на пр. хаплогрупи K, M, O, P, S)
• Северна Евроазија, (на пр. хаплогрупи N и Q) и;
• Домородните американски народи (на пр. хаплогрупа Q и R).

Структура

Основна филогенија

• ИЈК
  • IJK (L15/S137, L16/S138, L69.1(=G)/S163.1)
    • IJ (M429/P125, P123, P124, P126, P127, P129, P130, S2, S22)
    • K (M9, P128, P131, P132)

Филогенетско дрво

IJ I I1 главно пронајдена во Северна Европа. I2главно пронајдена во Југоисточна Европа J J1 главно пронајдена во Кавказ и Близок Исток. J2 главно пронајдена во Кавказ, Близок Исток, Средна Азија, Јужна Азија и Северна Европа. K† LT† L главно пронајдена во Средна Азија, Јужна Азија и Западна Азија. T денеска во Африкански Рог, Арабија, Индија и Евроазија. K2 K2* – базалната подклада се наоѓа на значајни нивоа кај домородни Австралијци. Исто така пронајдена во Мандар и Тоба Батак, едно од домородните племиња во Сундаленд.[5]   NO* † (пронајдена само во остатоците од Уст'-Ишим, пред 45,000 п.с. [6]) → NO1 (K2a)  NO1* † N главно пронајдена во Северна Азија и Северна Европа. O главно пронајдена во Источна Азија, Југоисточна Азија, и Океанија. K2b† K2b1*† – поткладата на K2b1 ги вклучува главните хаплогрупи M и S; овие сега се наоѓаат главно меѓу Папуанците, Микронезиски народ, домородни Австралијци и Полинезијците  P (K2b2) P* најмногу во Јужна Азија, Источен Сибир и Средна Азија P1 – примарните подклади се главни Хаплогрупи Q и R, кои сега се нумерички доминантни во Средна Азија, Европа, Јужна Азија, Близок Исток и меѓу Американците P2 исклучително ретко и се наоѓа само на Филипини  K2c – ретка лоза, главно пронајдена во Бали[7]  K2d – ретка лоза, главно пронајдена во Јава  K2e – ретка лоза, пронајдена во Јужна Индија[7]

† = Базална хаплогрупа која не е документирана кај живите индивидуи.

(Врз основа на дрвото на YCC од 2008 година и последователните објавени истражувања.^[8] )

Мутација

L15

Дефинитивниот SNP L15 се наоѓа на Y хромозомската локација rs9786139 со вредност на предците е A, а изведената вредност е G.

L16

Дефинитивниот SNP L16 се наоѓа на локацијата rs9786714, при што вредноста на предците е G, а изведената вредност е A.

Наводи

1. Остатоците на човекот Уст'-Ишим, кои датираат од 45.000 п.с., се откриени дека се НЕ*, што значи дека ИЈК мора да значително постара. [1]
2. „FTDNA Advanced SNP Descriptions“. Архивирано од изворникот на 2010-12-27. Посетено на 2008-11-06.
3. Fu, Q.; Posth, C.; Hajdinjak, M.; Petr, M.; Mallick, S.; Fernandes, D.; Furtwängler, A.; Haak, W.; Meyer, M. (2016). „The genetic history of Ice Age Europe“. Nature. 534 (7606): 200–205. Bibcode:2016Natur.534..200F. doi:10.1038/nature17993. PMC 4943878. PMID 27135931.
4. Posth, Cosimo; Yu, He; Ghalichi, Ayshin; Rougier, Hélène; Crevecoeur, Isabelle; Huang, Yilei; Ringbauer, Harald; Rohrlach, Adam B.; Nägele, Kathrin (March 2023). „Palaeogenomics of Upper Palaeolithic to Neolithic European hunter-gatherers“. Nature (англиски). 615 (7950): 117–126. doi:10.1038/s41586-023-05726-0. ISSN 1476-4687. Посетено на 22 March 2023.
5. " caption caption="Mark Lipson et al (2014)
6. http://www.nature.com/nature/journal/v514/n7523/extref/nature13810-s1.pdf ^{[мртва врска]}
7. Tatiana M. Karafet, Fernando L. Mendez, Herawati Sudoyo, J. Stephen Lansing и Michael F. Hammer; 2015, "Improved phylogenetic resolution и rapid diversification of Y-chromosome Хаплогрупа K-M526 in Southeast Азија", Европаan Journal of Human Genetics, no. 23 (March), pp. 369–73.
8. „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Research. 18 (5): 830–8. 2008. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.