Географски, поимот Северен Кавказ може да се однесува и на северната падина и западниот завршеток на венецот Голем Кавказ, како и дел од јужната падина кон запад (сè до реката Псоу во Абхазија). Поимот Преткавказје честопати ја опфаќа и Понтиско-касписката Степа (Преткавкаска Степа), чија северна граница е реката Манич.
Историја
Кавказот историски е покриен со степата, претежно на плодна варовнацрница, која денес речиси целосно обработена. Подрачјето се граничи со Азовското Море на запад и Каспиското на исток. Преткавказјето лежи на европската страна на кавкаското подрачје кое го дели европскиот од азискиот дел на Евроазија.[2]
Севернокавкаскиот крај во советско време ја имал истата надворешна граница како денешниот Севернокавкаски економски регион, каде влегува една област (Ростовската), два краја (Краснодарскиот и Ставрополскиот) и седум републики. Поранешниот Севернокавкаски воен округ ги опфаќал и Астрахањската, Волгоградската област, како и републиката Калмикија. Сè до 10 јануари 1934 г. негово управно седиште било во Ростов на Дон, потоа преместено во Пјатигорск, за во јануари 1936 г. да биде повторно преместен во Орџонкиѕе (денешен Владикавказ). На 15 декември 1936 г. е конечно преместено во Ворошиловск (денешен Ставропол).
Во 2011 г. руската влада направила план за создавање на севернокавкаски пандан на Силициумската Долина со цена на чинење од 32 милијарди рубљи (1,1 милијарди долари) како дел од стопанскиот развој на регионот.[3]
