Пукање во основното училиште Сенди Хук

Пукање во основното училиште Сенди Хук
Полиција на местото на настанот
Место	Основно училиште Сенди Хук, Конектикат, САД
Координати	41°25′12″N 73°16′43″W
Датум	14 декември 2012 околу 9:35 – околу 9:40 (UTC−05:00)
Вид напад	Масовно пукање, пукање во училиште
Употребено оружје	Бушмастер XM-15 Глок 20SF пиштол .22LR Севиџ Армс Болт екшн пушка
Мртви	28 (27 во училиштето, вклучувајќи го извршителот; и неговата мајка дома)
Повредени	2
Сторител	Адам Ланза
Бранител	Викторија Ли Сото

Пукањето во основното училиште Сенди Хук било масовно пукање што се случило на 14 декември 2012 година, во Њутаун, Конектикат, САД, кога 20-годишниот Адам Ланза застрелал и убил 26 луѓе. Дваесет од жртвите биле деца на возраст меѓу шест и седум години, а другите шест се возрасни членови на персоналот. Претходно истиот ден, пред да вози до училиштето, Ланза смртно ја застрелал мајка си во нивниот дом во Њутаун. Кога првите спасувачи пристигнале во училиштето, Ланза се самоубил, пукајќи си во главата.

Инцидентот е најсмртоносното масовно пукање во историјата на Конектикат и најсмртоносното масовно пукање во основно училиште во историјата на САД. Тоа е исто така второ најсмртоносно пукање во училиште во САД и четврто најсмртоносно масовно пукање воопшто.^{[б 1]} Пукањето поттикнало обновена дебата за контрола на оружјето во САД, вклучително и предлози системот за проверка да се направи универзален и за новото федерално и државно законодавство за оружје кое забранува продажба и производство на одредени видови полуавтоматско огнено оружје во кое може да се сместат повеќе од десет куршуми.

Извештајот од ноември 2013 година, издаден од канцеларијата на државниот обвинител во Конектикат, заклучил дека Ланза дејствувал сам и ги планирал своите постапки, но не обезбедил никакви индикации зошто го направил тоа или зошто токму тоа училиште му било цел. Во извештајот издаден од Канцеларијата на застапникот за деца, во ноември 2014 година, се вели дека Ланза имал Аспергеров синдром и како тинејџер имал депресија, анксиозност и опсесивно-компулсивно растројство, но заклучил дека тие „ниту предизвикале, ниту довеле до неговите дела“. Во извештајот се вели: „неговите тешки и влошени интернализирани проблеми со менталното здравје [...] во комбинација со нетипична преокупација со насилство [...] (и) пристап до смртоносно оружје [...] покажале рецепт за масовно убиство.“^[4]

Заднина

Заклучно со 30 ноември 2012 година, 456 деца биле запишани во градинка до четврто одделение во основното училиште Сенди Хук.^[5] Според безбедносните протоколи на училиштето, посетителите морале поединечнода бидат идентификувани преку видео монитор. Вратите на училиштето се заклучувале во 9:30 часот наутро секој ден, откако ќе пристигнеле учениците.^[6]

Насилниот криминал бил редок во градот со 28.000 жители, имало само едно убиство во градот, десет години пред пукањето во училиштето.^[7]

Според тогашниот закон во Конектикат,^[8] 20-годишниот Ланза бил доволно возрасен за да носи долг пиштол, пушка или сачмарка, но премногу млад за да поседува или да носи пиштоли.^[9] Пиштолите што ги користел биле легално купени од неговата мајка.^[10][11]

Настани

Убиството на Ненси Ланза

Некаде пред 9:30 сум Источен часовен појас во Северна Америка на 14 декември 2012 година, Ланза ја застрелал и ја убил својата мајка Ненси Ланза, која била на возраст од 52 години, со пушка Севиџ Марк II калибар 0,22 во нивниот дом во Њутаун. Инспекторите подоцна го пронашле нејзиното тело облечено во пижами, во нејзиниот кревет, со четири прострелни рани на главата.^[12] Ланза потоа се возел до основното училиште Сенди Хук со автомобилот на неговата мајка.^[13]

Масовното пукање

Малку по 9:35 часот, вооружен со пушката на мајка му Bushmaster XM15-E2S и десет касети со по 30 куршуми,^[14][15] Ланза пукал низ стаклениот панел веднаш до заклучените влезни врати на училиштето.^{[16][17][18][19]} Носел црна облека, жолти тампони за уши, очила за сонце,^[20] црна капа и маслинесто зелен елек.^[14][21] Првичните информации дека носел панцир биле неточни.^[22] Некои од присутните ги слушнале првичните истрели на училишниот разглас, кој се користел за утрински соопштенија.^[6]

Директорката Даун Хохспрунг и училишниот психолог Мери Шерлах имале состанок со други членови на училиштето кога слушнале, но не препознале истрели. Хохспрунг, Шерлах и главната учителка Натали Хамонд влегле во салата за да го утврдат изворот на звуците и наишле на Ланза. Еден член кој бил на состанокот рекол дека трите жени викале „Пукач! Останете на место!“ со што ги предупредиле нивните колеги за опасноста, и им ги спасиле животите.^[23] Еден помошник слушнал истрели. Наставник кој се криел во математичката лабораторија го слушнал училишниот чувар Рик Торн како вика: „Спушти го пиштолот!“^[24] Ланза ги убил и Хохспрунг и Шерлах.^[25] Хамонд била погодена прво во ногата, а потоа се здобила со уште една прострелна рана. Таа мирно лежела во ходникот, а потоа, не слушајќи повеќе врева, се вратила во конференциската сала и ја притиснала вратата со телото за да ја држи затворена.^[26] Подоцна била лекувана во болницата Денбери.^[25][27]

Деветгодишно момче изјавило дека го слушнало извршителот како вели „Крени ги рацете!“, а некој друг вели: „Не пукај!“ Момчето исто така, слушнало многу луѓе како викаат и многу истрели преку разгласот додека тој, неговите соученици и неговата наставничка се засолниле во плакар.^[28] Дајан Деј, училишна терапевтка која била на состанокот со Хохспрунг, слушнала врескање проследено со повеќе истрели. Во нападот била ранета втората воспитувачка, која била замена во градинка. Додека затворала врата подолу низ ходникот, била погодена во стапалото со куршум кој се одбил.

Откако ги убил Хохспрунг и Шерлах, Ланза влегол во главната канцеларија, но очигледно не ги видел луѓето што се криеле таму, и се вратил во ходникот.^[19] Училишната медицинска сестра на 60 годишна возраст, Сара (Сали) Кокс,^[29][30] се скрила под бирото во нејзината канцеларија. Подоцна опишала дека ја видела вратата како се отвора и чизмите и нозете на Ланза свртени кон нејзиното биро од приближно 6 метри далечина. Тој останал да стои неколку секунди пред да се заврти и да замине. Таа и секретарот на училиштето Барбара Халстед повикале 9-1-1 и се криеле во плакарот за прва помош дури четири часа.^[31] Домаќинот Рик Торн трчал низ ходниците, предупредувајќи ги останатите во другите училници.^[32]

Пукање во училница

План на основното училиште Сенди Хук: Училниците 8 (Русо/Д'Авино), 10 (Сото/Марфи) и 12 (Роиг) се означени, како и главната канцеларија (о) и конференциската сала 9 (Хохспрунг/Шерлах/Хамонд)

Ланза влегол во собата 8, училница во прво одделение каде Лорен Русо, заменик наставничка, ги однела своите ученици од прво одделение до задниот дел од собата, и се обидувала да ги скрие во бањата, кога Ланза насилно влегол во училницата.^[33] Русо, Рејчел Д'Авино (терапевт за однесување, која била вработена една недела во училиштето за да работи со ученик со посебни потреби) и петнаесет ученици од класот на Русо биле убиени. Четиринаесет од децата биле мртви на место, едно повредено дете било пренесено на лекување во болница, но подоцна била констатирана смрт.^[26] Повеќето од наставниците и учениците биле пронајдени заедно во бањата.^[34] Шестгодишно девојче, единственото преживеано, било пронајдено од полицијата во училницата по пукањето.^[26] За време на пукањето се скрила во еден агол од бањата во училницата.^[35] Свештеникот на нејзиното семејство им рекол дека таа преживеала глумејќи мртва. Кога стигнала до мајка си, ѝ рекла: „Мамо, добро сум, но сите мои другарчиња се мртви“. Детето го опишало стрелецот како „многу лут човек“.^[36][37] Девојче кое се криело во бања со две учителки, ѝ кажало на полицијата дека слушнало момче во училницата како вика: „Помогни ми! Не сакам да бидам овде!“, на што Ланза одговорила: „Па, ти си тука“, проследено со звуци на „чукање“.^[38]

Ланза отишол и во соба 10, друга училница за прво одделение во близина, и за ова постојат спротивставени извештаи за редоследот на настаните. Според некои извештаи, наставничката во училницата, Викторија Ли Сото, скрила некои од учениците во плакарот или бањата, а некои од другите ученици се криеле под клупите.^[33] Сото се движела кон вратата од училницата за да ја заклучи, кога Ланза влегол во училницата.^[39] Ланза отишол до задниот дел од училницата, ги видел децата под клупите и ги застрелал. Првоодделенецот Џеси Луис им викал на соучениците да трчаат за да се скријат, а неколку од нив тоа го направиле. Луис гледал во Ланза, кога Ланза смртно го застрелал.^[39] Друга верзија дадена од таткото на едно преживеано дете, вели дека Сото ги преместила децата во задниот дел од училницата, и дека тие биле седнати на подот кога влегол Ланза. Според оваа верзија, не зборувале ниту Ланза, ниту некој од присутните во училницата. Ланза зјапал во луѓето на подот, го вперил пиштолот во момче што седело таму, но не пукал.^[40] Момчето истрчало од училницата.^[38] Конечниот извештај за пукањето заклучил дека редоследот на настаните во собите 8 и 10 бил „неодреден“.^[41]

Извештајот на Хартфорд Курант вели дека шест од децата кои избегале, го направиле тоа кога Ланза престанал да пука, или затоа што му се заглавило оружјето или згрешил при повторното полнење.^[33] Претходните извештаи велеле дека кога Ланза влегувал во училницата, Сото му рекла дека децата се во аудиториумот. Кога неколку од децата излегле од нивните скривалишта и се обиделе да бегаат за да се спасат, Ланза смртно ги застрелал. Сото застанала меѓу своите ученици и стрелецот, кој потоа смртно ја застрелал.^[42] Ен Мари Марфи, професорката по дефектологија која работела со ученици со посебни потреби во училницата на Сото, била пронајдена како го покрива шестгодишниот Дилан Хокли, кој исто така починал.^[43][44] Сото и четири деца биле пронајдени мртви во училницата. Сото била во близина на северниот ѕид од собата со комплет клучеви во близина.^{[26] :14} Едно дете било пренесено во болница, но било констатирано дека е мртво.^{[26] :14} Шест преживеани деца од класот и возач на училиштен автобус се засолниле во блискиот дом.^[45] Според официјалниот извештај објавен од државниот правобранител, девет деца побегнале од училницата на Сото, а полицијата пронашла две кои се криеле во бањата.^{[26] :14} Петмина ученици на Сото биле убиени.^[46]

Верзии на преживеаните

Наставничката Кејтлин Роиг (29) од прво одделение, скрила петнаесет ученици во бањата и ја забарикадирала вратата, велејќи им да бидат целосно тивки за да останат безбедни.^[47][48] Се верува дека Ланза ја заобиколил оваа училница, која била првата училница од левата страна на ходникот. Оваа училница имала парче црна градежна хартија што го покривала малиот прозорец на вратата. Ланза можеби претпоставил дека училницата на Роиг е празна, затоа што вратата била затворена, а прозорецот покриен.^[33]

Вработените во училишната библиотека Ивон Чех и Меријен Џејкоб, се обиделе да скријат осумнаесет деца во дел од библиотеката што училиштето ја користело за вежби. Кога виделе дека едната врата не може да се заклучи, ги натерале децата да ползат до складиштето, каде што Чех ја забарикадирала вратата со шкафче.^[28][49]

Наставничката по музика, Мерироз Кристопик (50), ги забарикадирала своите четвртоодделенци во мал плакар.^[50] Еден од учениците на Кристопик подоцна рекол дека Ланза пристигнал неколку моменти подоцна, удирајќи по вратата и викајќи: „Пушти ме да влезам“, додека учениците од класот на Кристопик тивко се криеле внатре.^[51]

Двајца ученици од трето одделение, избрани за помошници во училницата, оделе по ходникот до канцеларијата за да го достават утринскиот лист за присуство, во време кога почнало пукањето. Наставничката Аби Клементс ги повлекла двете деца во својата училница, каде што се скриле.^[52]

Лора Фајнштајн, специјалист за читање во училиштето, собрала двајца ученици надвор од нејзината училница и се скрила со нив под клупите откако се слушнале истрелите.^[53] Фајнштајн се јавила во училишната канцеларија и се обидела да се јави на 911, но не можела да се поврзе поради немање мрежа на нејзиниот мобилен телефон. Таа се криела со децата приближно 40 минути, по што органите на редот дошле да ги изведат надвор од собата.^[54]

Самоубиството на извршителот

Последниот истрел полицијата го слушнала во 9:40:03 часот. Се верува дека Ланза си пукал во долниот заден дел од главата со пиштол Глок 20СФ во училницата 10.^[55] Телото на Ланза било пронајдено облечено во бледо зелен елек преку црна поло маица, преку црна маица, црни патики, црни ракавици без прсти, црни чорапи и црн платнет појас.^[41][55] Други предмети пронајдени во околината на Ланза вклучувале: црна шапка и очила со тенка рамка. Пиштолот Глок бил пронајден во близина на Ланза, а пушката била пронајдена неколку метри подалеку од него.^[55] Кај Ланза бил пронајден 9 мм пиштол од марката SIG Sauer P226, од кој не било пукано за време на инцидентот.^[56]

Веднаш потоа

Властите утврдиле дека Ланза често ги менувал шаржерите за време на пукањето, понекогаш испукајќи само 15 куршуми од шаржер со 30 куршуми.^[57] Повеќепати пукал во сите жртви, освен во две.^[58][59] Најголем дел од убиените биле во две училници на првоодделенци во близина на влезот на училиштето.^[60] Учениците меѓу жртвите биле вкупно осум момчиња и дванаесет девојчиња, сите на возраст од шест или седум години,^[61] а шесте возрасни биле сите жени кои работеле во училиштето. Куршуми биле пронајдени и во најмалку три автомобили паркирани пред училиштето, поради што полицијата верувала дека тој пукал во наставничка кој стоела покрај прозорец.^[33][57] Кога полицијата ги интервјуирала преживеаните, наставничката се присетила дека го слушнала Ланза како пцуе неколку пати, како и дека кажува работи како: „Види ме!“ и „Дојди овде!" и „Види ги!"^[38]

Полициска реакција

Првиот повик на 911 бил околу 9:35 часот.^[62] Државната полиција на Конектикат била испратена во 9:37 часот.^[63] Полицијата во Њутаун пристигнала на улицата пред училиштето во 9:39 часот наутро, приближно три и пол минути по повикот 911, а државната полиција на Конектикат пристигнала на улицата во 9:46. Полицијата во Њутаун прво влегла во училиштето во 9:45 часот утрото, приближно девет минути по првиот повик 911 и приближно десет минути по почетокот на пукањето. Ова било околу пет минути откако се слушнал последниот истрел.^[26] Полицијата не пукала.^[64]

Полицијата на Њутаун и државната полиција на Конектикат мобилизирале локални полициски кучиња и полициски тактички единици, одред за бомби и хеликоптер на државната полиција.^[65] Полицијата го заклучила училиштето и почнала да ги евакуира преживеаните соба по соба, придружувајќи групи ученици и возрасни подалеку од училиштето. Најмалку четири пати го пребарале училиштето да не има други пукачи.

Околу 10:00 часот утрото, болницата Денбери испратила дополнителен медицински персонал во очекување дека ќе има бројни жртви. Тројца ранети пациенти биле евакуирани во болницата, каде подоцна била констатирана смрт на две деца.^[66] Третиот бил неидентификуван возрасен.

Медицинскиот вештак во Њујорк испратил преносна мртовечница за да им помогне на властите.^[6] Телата на жртвите биле извадени од училиштето и формално идентификувани во текот на ноќта по пукањето.^[67][68] На семејството на секоја жртва му бил доделен полицаец за да ја заштити нивната приватност и да им дава информации.

На 4 декември 2013 година биле објавени јавно седум повици на 911 поврзани со пукањето.^[69]

Истражување

На самото место

Инспекторите не нашле белешка за самоубиство или какви било пораки кои се однесуваат на планирањето на нападот.^[41][70] Џенет Робинсон, началник на училиштата во Њутаун, изјавила дека не нашла никаква поврзаност помеѓу мајката на Ланза и училиштето, за разлика од првичните медиумски извештаи дека мајката на Ланза работела таму.^[71] Полицијата, исто така, истражувала дали Ланза е личноста која била во расправија со четворица членови на персоналот во училиштето Сенди Хук еден ден пред масакрот. Се претпоставува дека тој убил двајца од четворицата членови на персоналот вклучени во расправијата (директорот и психологот) и го ранил третиот (главниот наставник) во нападот; четвртиот член на персоналот тој ден не бил во училиштето.^[72] Државната полиција соопштила дека не знаела за какви било извештаи за какви било расправии во училиштето.^[73]

Полициски извори првично објавиле дека братот на Ланза, Рајан Ланза, тогаш на возраст од 24 години,^[74] бил сторителот.^[75] Веројатно тоа е затоа што Адам ја носел идентификацијата на Рајан, изјавил Рајан за Џерси журнал.^[76] Рајан, кој живеел во Хобокен, Њу Џерси, и бил на работа во Њујорк во моментот на пукањето, доброволно бил подложен на испрашување од полицијата на државата Њу Џерси, полицијата на државата Конектикат и Федералното истражно биро.^[77][78] Полицијата соопштила дека тој не се смета за осомничен, и дека не е приведен.^[13][79][80] Рајан рекол дека не бил во контакт со Адам од 2010 година, а на прашањето зошто, Рајан рекол дека неговиот брат е „болен“, „[не] зборува со никого“ и дека Рајан „повеќе не го познава“.^[81][82][83] Државната полиција на Конектикат ја изразила својата загриженост за дезинформациите што се објавуваат на сајтовите на социјалните медиуми и се заканила со кривично гонење на сите вклучени во такви активности.^[84] Рајан, исто така, по грешка бил пријавен дека ги оплакува својата мајка и брат на друштвените мрежи, и дека бил интервјуиран од Њујорк Пост.^[85][86] Портпаролот на семејството Ланза подоцна рекол дека интервјуто го дал измамник.^[85][87]

Во училиштето е пронајдено големо количество неискористена муниција заедно со три полуавтоматски огнени оружја пронајдени кај Ланза: пушка Бушмастер XM15-E2S со калибар .223, пиштол Глок 20SF калибар 10 мм и пиштол Сауер P226 калибар 9 мм. Надвор од училиштето, во автомобилот што Ланза го возел до училиштето, црна „хонда сивик“, била пронајдена пушка „Ижмаш Саига-12“.

На 28 март 2013 година, судските документи објавени од истрагата покажале дека пукањето се случило во период од помалку од пет минути со испукани 156 истрели, односно 154 истрели од пушка и два истрели од пиштол 10 мм. Ланза испукал еден истрел од Глокот во ходникот и се самоубил со друг истрел од пиштолот во главата.^[88][89]

Надвор од локацијата

Набргу по пукањето, полицијата објавила дека Ланза употребил пушка за да ги убие жртвите во училиштето.^[90] На прес-конференција на 15 декември, д-р Х. Вејн Карвер II, главен медицински иследник во Конектикат, бил прашан за раните, и одговорил: „Сите оние за кои знам во овој момент се предизвикани од пушка“.^[73][91] На прашањето дали децата страдале пред да умрат, Карвер одговорил дека „И да страдале, тоа не било многу долго“.^[92] Карвер, чија канцеларија извршила обдукција врз жртвите и кој лично извршил седум, рекол дека повредите се „погубни“ и дека родителите ги идентификувале нивните деца од фотографиите за да ги поштедат од глетката на мртвите тела. Сите деца жртви биле првачиња, а сите биле убиени со Бушмастер XM15. Карвер рекол дека употребените куршуми биле „дизајнирани на таков начин што куршумот останува внатре во телото“.^[61]

Истражувачите го прегледале телото на Ланза, барајќи докази за лекови или дроги преку токсиколошки тестови.^[93] Невообичаено за истрага од овој тип, било користењето на ДНК-тестирање на Ланза.^[94][95] Резултатите од извештајот за токсикологија биле објавени во октомври 2013 година, и било наведено дека во неговиот систем не се пронајдени алкохол или дрога.^[96] Обдукцијата на Ланза не покажала тумори или груби деформитети во неговиот мозок.^[97]

Ланза го отстранил хард дискот од својот компјутер и намерно го оштетил пред пукањето, но иследниците се обиделе да ги вратат податоците.^[98] До објавувањето на конечниот извештај, враќањето на податоците од оштетениот диск се покажало како неуспешно.^[41] Полицијата верува дека Ланза интензивно ги истражувал претходните масовни пукања, бидејќи полицијата открила дека Ланза преземал видеа поврзани со масакрот во средното училиште Колумбајн, други престрелки и две видеа од самоубиство со пукање.^[99]

Детали од истрагата биле пријавени од страна на службениците за спроведување на законот на состанокот на Меѓународната асоцијација на полициски началници и полковници одржан во текот на неделата од 11 март 2013 година. Една статија објавена во Њујорк дејли њуз на 17 март 2013 година, дала наводни детали за овој извештај од анонимен човек кој присуствувал на состанокот.^[100] Изворот навел дека истрагата открила дека Ланза создал табела со големина од 7 на 4 метри во која се наведени околу 500 масовни убијци и оружјето што тие го користеле, за што се сметало дека биле потребни години труд, и дека Ланза го користел како „список со резултати“.^[100] На 18 март 2013 година, поручник Пол Венс од државната полиција на Конектикат одговорил дека информациите од овој состанок се „чувствителни информации за спроведување на законот“ и смета дека објавувањето е протекување на информации.^[101]

Документите од 28 март, исто така, дале детали за предметите пронајдени во домот на Ланза, вклучително и три катани, напис во весник за пукањето на Универзитетот во Северен Илиноис, и сертификат од Националното здружение за пушки.^[88] Од здружението негирале дека Адам Ланза или Ненси Ланза биле членови, а репортерите забележале дека страницата на здружението обезбедува шаблони за сертификати за обука за курсеви понудени од сертифицирани инструктори на здружението.^[102] Во спалната соба бил пронајден сеф за пиштоли, а истражителите пронашле повеќе од 1.400 парчиња муниција и друго огнено оружје.^[103] Дома, Ланза имал пристап до уште три огнени оружја: пушка Хенри 0,45, Енфилд пушка 0,30 и пушка Марлин 0,22.^{[104][105][106]} Тие биле законски во сопственост на мајката на Ланза, која била опишана како ентузијаст за оружје.^[107][108] Според Тајм, властите пронашле и фотографија на Ланза како држи пиштол на својата глава.^[109]

Според „Њујорк тајмс“, службениците за спроведување на законот коментирале дека Ланза поголемиот дел од времето го поминувал во својот подрум. Според истите официјални лица, Ланза „можеби вежбал пукање во подрумот“.^[110]

Конечни извештаи

Извештај на државниот правобранител

Конечниот извештај на државниот правобранител со сумирање на истрагата за пукањето бил објавен на 25 ноември 2013 година. Заклучено е дека Адам Ланза дејствувал сам и дека случајот е затворен. Во извештајот се истакнува дека „[Ланза] имал пристап до огнено оружје и муниција, и опседнатост со масовни убиства, особено со пукањата во април 1999 година во средното училиште Колумбајн во Колорадо“. Во извештајот не е наведен конкретен мотив за пукањето, наведувајќи: „Доказите јасно покажуваат дека извршителот ги планирал своите дејствија, вклучително и одземање на сопствениот живот, но нема јасни индикации зошто го сторил тоа, или зошто целел на основното училиште Сенди Хук“.^[111][112]

На прашањето за состојбата на умот на Ланза, извештајот забележал „значајни проблеми со менталното здравје кои влијаеле врз неговата способност да живее нормален живот и да комуницира со другите, дури и со оние со кои требало да биде близок... Каков придонес има ова во пукањето, доколку воопшто има, не е познато, бидејќи оние професионалци за ментално здравје кои го виделе, не виделе ништо што би можело да го предвиди неговото идно однесување“. Извештајот не најде докази дека Ланза земал лекови или дроги кои би влијаеле врз неговото однесување, и забележал: „Зошто извршителот уби дваесет и седум луѓе, вклучително и дваесет деца? За жал, тоа прашање можеби никогаш нема да добие конечен одговор, и покрај собирањето опширни информации за убиецот преку мноштво интервјуа и други извори.“^[41][113]

На 27 декември 2013 година, полицијата објавила илјадници страници документи кои се однесуваат на истрагата. Во согласност со законот, имињата на жртвите и сведоците биле скриени. Крајниот извештај вклучувал информации за предметите пронајдени на компјутерската опрема на Ланза, вклучително и списи и материјали за претходни масовни пукања.^[114][115] Поранешен учител на Ланза забележал дека Ланза покажувал асоцијално однесување, ретко комуницирал со други ученици, и бил опседнат со пишување „за битки, уништување и војна“.^[116]

Извештај на Канцеларијата застапник на деца

Во Извештајот на Канцеларијата на застапникот за деца се заклучува: „Немаше една работа што беше нужно пресвртна точка што би го поттикнал Ланза да изврши пукање во Сенди Хук. Наместо тоа, имаше редица настани, многу самонаметнати, кои вклучуваат: губење на училиште; отсуство на работа; нарушување на односите со неговиот единствен пријател; немање личен контакт со семејството; целосна изолација; страв од губење на домот и од промена во односот со мајка му, неговиот единствен чувар и врска; влошување на психичкото здравје; депресија и анксиозност; длабока и влошена анорексија; и зголемена опсесија со масовни убиства што се случуваат во целосно отсуство на било каков ангажман со надворешниот свет. Адам сè повеќе живееше во алтернативен универзум во кој размислувањата за масовните пукања беа негова централна преокупација.“^[117]

Авторите, исто така, забележале дека и покрај многубројните развојни и ментални здравствени проблеми, Ланза не добил соодветен третман за ментално здравје. Тие напишале: „Може да се претпостави дека, доколку менталната болест на Ланза била адекватно третирана во последните години од неговиот живот, еден фактор за трагедијата на Сенди Хук можеби ќе беше ублажен“.^[118]

Извештајот, исто така, привремено не се согласува со заклучоците на државниот правобранител за тоа зошто Ланза го таргетирал училиштето Сенди Хук. Тие истакнале дека „Според ФБИ, масовните убијци најверојатно целат места или луѓе кои им се познати... Основното училиште можеби било цел, затоа што можел да ги совлада луѓето, динамика која е многу важна за масовните убијци, бидејќи не сакаат да бидат спречени“.^[117]

Сторителот

Адам Питер Ланза (22 април 1992 г. – 14 декември 2012 година) живеел со својата мајка, Ненси Ланза, во Њутаун, 8 км од основното училиште.^[119] Тој немал криминално досие.^[120][121] Тој имал пристап до пиштоли преку неговата мајка, која била опишана како „ентузијаст за оружје, која поседувала најмалку десетина парчиња огнено оружје“.^{[122][123][124][125]} Таа често ги носела своите два сина на локалното стрелиште, каде научиле да пукаат.^[126][127] Таткото на Ланза изјавил дека не верува дека Ненси се плашела од Ланза. Таа не ѝ доверила никаков страв од Ланза на нејзината сестра или на нејзината најдобра пријателка, спиела со отклучена врата од спалната соба и чувала пиштоли во куќата.^[128]

Образование

Ланза учел во основното училиште Сенди Хук четири и пол години.^[129] Започнал во средното училиште во Њутаун во 2004 година,^[130] но според неговата мајка бил „зафатен од анксиозност“.^[131] Таа им кажала на пријателите дека нејзиниот син почнал да се нервира во средно училиште поради честите промени во училницата во текот на денот. Движењето и бучавата го правеле вознемирен. Во еден момент неговата вознемиреност била толку силна, што таа го однела во собата за итни случаи во болницата Денбери. Поради малите класови, неговата мајка го преселила во парохиското училиште, Света Роза од Лима.^[132] Според еден соученик во Сент Роуз од Лима, тој влегол „доцна во учебната година“, а заминал во јуни 2005 година.^[131]

На 14-годишна возраст, тој преминал во средното училиште во Њутаун.^[80][133] Учениците и наставниците кои го познавале во средно училиште го опишале Ланза како „интелигентен, но нервозен“. Избегнувал да привлекува внимание и му било непријатно дружењето. Не се знае дека имал блиски пријатели во училиштето.^[119] Училишната работа често го предизвикувала неговото чувство на безнадежност и до 2008 година, кога наполнил 16 години, тој само повремено одел на училиште.^[128] Интензивната анксиозност што Ланза ја доживеал во тоа време, сугерира дека неговиот аутизам можеби бил влошен од хормоналните промени во адолесценцијата.^[128] Мајка му и татко му го отпишале од училиште и го школувале дома. Тој поминал тестови од Општообразовен развој, наменети за лица кои немаат средношколска диплома.^[134] Во 2008 и 2009 година, тој исто така посетувал некои часови на Државниот универзитет во Западен Конектикат.^[135]

Ран живот и неговите развојни и ментални здравствени проблеми

Ланза бил роден и делумно израснат во Кингстон, Њу Хемпшир. Додека живеел во Њу Хемпшир, Ланза имал развојни предизвици пред да наполни три години. Тие вклучуваат комуникациски и сензорни тешкотии, одложувања на социјализацијата и повторувачки однесувања. Тој бил виден од програмата за интервенции од раѓање до три во Њу Хемпшир, и бил упатен на специјални образовни предучилишни служби. Во основно училиште му било дијагностицирано нарушување на сензорната интеграција. Нарушувањето на сензорната обработка нема официјален статус од медицинската заедница како формална дијагноза, но е честа карактеристика на аутизам.^[136] Неговата вознемиреност влијаела врз неговата способност да посетува училиште, и во 8-мо одделение бил ставен на статус „дома“, кој е резервиран за децата кои се премногу инвалиди, дури и со поддршка не можат да посетуваат училиште.

Кога имал 13 години, на Ланза му бил дијагностициран Аспергеров синдром од психијатарот Пол Фокс.^[128] Кога имал 14 години, неговите родители го однеле во Центарот за студии за деца на Универзитетот Јејл, каде што му било дијагностицирано и опсесивно-компулсивно нарушување. Тој пречесто ги миел рацете и ги менувал чорапите 20 пати на ден, до тој степен што неговата мајка перела три машини дневно.^[137] Тој, исто така, понекогаш трошел кутија со влажни марамчиња дневно, бидејќи не можел да допре квака со гола рака.^[138]

Ланза бил лекуван од Роберт Кинг, кој препорачал да се даде голема поддршка, а колешката на Кинг, Кетлин Кениг во Центарот за проучување на децата на Јеил, го препишала антидепресивот Селекса.^[139] Ланза го земал лекот три дена. Неговата мајка Ненси рекла: „Третото утро се пожали на вртоглавица. До попладнето тој беше дезориентиран, говорот му беше неразбирлив, не можеше ни да ја отвори кутијата со житарки. Тој обилно се потеше... всушност му капеше пот од рацете. Тој рече дека не може да размислува... Тој беше практично вегетативен.“^[128] Ланза никогаш повеќе не го земал лекот.^[139] Извештајот од Канцеларијата на застапникот за деца покажал дека „препораките на Јеил за опсежна поддршка за специјално образование, тековни стручни консултации и ригорозни терапевтски потпори вградени во секојдневниот живот (на Ланза) во голема мера не биле послушани“.

Во интервју од 2013 година, Питер Ланза рекол дека се сомнева дека неговиот син можеби имал и недијагностицирана шизофренија, покрај другите негови состојби. Ланза рекол дека членовите на семејството можеби пропуштиле знаци на појава на шизофренија и психотично однесување за време на адолесценцијата на неговиот син, бидејќи погрешно го припишале неговото чудно однесување и зголемената изолација на Аспергеровиот синдром.^{[128][135][140][141]} Поради загриженоста дека објавените извештаи за аутизмот на Ланза може да резултираат со реакција против другите со оваа состојба, поборниците за аутизам воделе кампања за да разјаснат дека аутизмот е развојно нарушување поврзано со мозокот, а не ментална болест.^[142] Насилството што Ланза го демонстрирал при пукањето, генерално не е забележано кај аутистичната популација,^[143] и ниту еден од психијатрите што го прегледале не открил вознемирувачки знаци на насилство во неговото расположение.^[128]

Се чини дека Ланза немала контакт со докторите за ментално здравје по 2006 година. Во извештајот од Канцеларијата на застапникот за деца било наведено: „Во текот на целиот живот на Ланза, беше добиена минимална проценка и третман на менталното здравје (во однос на неговата очигледна потреба). Од неколкуте даватели на услуги што го виделе, само еден - Центарот за проучување на деца Јеил - се чинеше дека ја цени тежината на неговата потреба за опсежна поддршка за ментално здравје и специјално образование и критичната потреба од лекови за да се олеснат неговите опсесивно-компулсивни симптоми.“^[144]

Инспекторите откриле дека Ланза бил фасциниран од масовни пукања, како што е масакрот во средното училиште Колумбајн. Меѓу исечоците пронајдени во неговата соба, имало приказна од Њујорк тајмс за човек кој пукал во ученици во 1891 година. Неговиот компјутер содржел две видеа од самоубиства од огнено оружје, филмови кои прикажувале пукање во училиште и две слики од Ланза како вперува пиштоли во сопствената глава.^[145][146]

Ова излегло на виделина дури откако умрел Ланза, бидејќи тој никогаш не им дозволил на другите да пристапат во неговата спална соба, вклучително не ѝ дозволил ни на неговата мајка. Ланза исто така залепил црни пластични кеси за ѓубре преку прозорците во неговата спална соба за да ја блокира сончевата светлина.^[147] Тој ги прекинал контактите и со татко му и со брат му две години пред пукањето, и во еден момент комуницирал со мајка му, која живеела во истата куќа, само преку електронска пошта. Документ со наслов „Себичен“, кој го опишува верувањето на Ланза во вродената себичност на жените, бил пронајден на неговиот компјутер по неговата смрт.^[128][148]

Последните месеци

Според извештајот на Канцеларијата на застапникот за деца во Конектикат во ноември 2014 година, Ланза можеби имал анорексија нервоза. Авторите напишале дека „Анорексијата може да предизвика когнитивно оштетување и веројатно е дека анорексијата во комбинација со нарушување на спектарот на аутизам и опсесивно-компулсивното нарушување го зголемува ризикот на Ланза за самоубиство“.^[149] Тие, исто така, забележале дека во моментот на неговата смрт, Ланза „бил анорексичен (бил висок 183 см, а тежел 51 кг), до степен на неухранетост и оштетување на мозокот“.^[150]

Тој, исто така, живеел во речиси целосна изолација во својата соба, поминувајќи го поголемиот дел од своето време на интернет играјќи ја играта World of Warcraft и други видео игри. Во извештајот се наведувало дека тој „потонал“ во свет каде што неговата единствена комуникација со надворешниот свет била со членовите на сајбер-заедницата, „мала заедница на поединци кои го делеле неговиот мрачен и опсесивен интерес за масовни убиства“.^[151]

Во неделите пред убиствата, мајката на Ланза размислувала да го пресели во друг град.^[152] Планирала да купи кампер возило во кое тој би престојувал за да можат потенцијалните купувачи да ја разгледаат куќата без да го вознемируваат.

Правни постапки

Во јануари 2015 година, семејствата на две од првачињата кои починале во пукањето поднеле тужба против градот Њутаун и образовниот одбор на Њутаун, тврдејќи дека не е соодветно обезбедување во училиштето.^[153] Во март било објавено дека родителите на децата и наставниците убиени во пукањето поднеле тужби против имотот на Ненси Ланза. Тужбите се засновале врз тврдењето дека таа не го обезбедила соодветно огненото оружје, што му овозможило на нејзиниот син, лице со проблеми со менталното здравје, да добие пристап до оружјето. Адвокатите кои ги застапувале семејствата рекле дека се верува оти мајката на Ланза имала осигурување на нејзиниот дом во вредност од повеќе од 1 милион долари, и тие барале компензација врз основа на тоа.^[154]

На 16 октомври 2019 година, поротата му доделила на Леонард Познер 450.000 долари за клевета од Џејмс Фецер, кој бил ко-автор на книгата Никој не умре во Сенди Хук. Во книгата се тврди дека Познер ја измислил смртната потврда на неговиот син Ноа, шестгодишна жртва на пукањето. Фецер изјавил дека ќе поднесе жалба на одлуката.^[155]

Ремингтон

На 15 декември 2014 година, девет семејства од 26-те жртви на пукањето поднеле колективна тужба во Конектикат против Бушмастер, Ремингтон Армс, Камфор, дистрибутер на огнено оружје и сега затворената продавница на Ист Виндзор, каде што била купена пушката на вооружениот напаѓач, барајќи „неодредена“ отштета,^[156] барајќи исклучување од Законот за федерална заштита на законската трговија со оружје од 2005 година, кој вообичаено не дозволувал таква тужба.^[157][158] Тужителите тврделе дека XM15-E2S е погоден само за воена и полициска употреба и дека Бушмастер несоодветно го продавал на цивили.^[158] Во јануари 2015 година, адвокатите на Бушмастер поднеле барање тужбата да се префрли на федералниот суд, бидејќи, иако пукањето се случило во Конектикат, тие се наоѓаат во Северна Каролина.^[153] Во февруари 2015 година, адвокатите на семејствата на жртвите поднеле барање за враќање на тужбата до државниот суд.^[159] На 14 април 2016 година, судот во Конектикат го одбил барањето на обвинетите за кратко отфрлање на случајот.^[160] Адвокатите на одбраната по еден месец поднеле втор предлог за разрешување.^[161] На 14 октомври 2016 година бил усвоен предлогот на обвинетите за отфрлање на тужбата. Судијата пресудил дека жалбата не е валидна според федералните закони и законите на Конектикат.^{[162][163][164][165]}

Семејствата поднеле жалба до Врховниот суд во Конектикат. Во март 2019 година, судот со гласање 4 спрема 3 решил да поништи делови од пресудите на судот, и да го врати случајот во Врховниот суд Бриџпорт на дополнителни сослушувања. Тој пресудил^[166] дека тужителите можат да побараат интерни документи за тоа како компаниите за оружје го продавале AR-15.^[167] Ремингтон побарал од Врховниот суд на САД да ја разгледа пресудата на државниот суд, но во ноември 2019 година Врховниот суд одбил да ја разгледа жалбата, дозволувајќи им на тужбата на семејствата да продолжи.^[168]

На 26 јули 2021 година, судија одбил да ја отфрли тужбата. Во судските документи следниот ден, Ремингтон понудил 33 милиони долари кои ќе ги поделат деветте семејства.^[169] На 15 февруари 2022 година, Ремингтон се согласил да даде 73 милиони долари,^[170] според адвокатот на семејствата, Џош Коскоф.^[171]

Алекс Џонс

На 17 април 2018 година, радио водителот и теоретичар на заговор Алекс Џонс бил тужен за клевета од тројца родители чии деца биле убиени во пукањето. Пред ова, Џонс рекол дека пукањето во Сенди Хук било „целосно лажно“ и „џиновска измама“ извршена од противниците на Вториот амандман.^[172] Џонс подоцна изјавил дека пукањето било реално.^[173] На 23 мај 2018 година, уште шест семејства го тужеле Џонс за неговите изјави.^[174] Џонс пропуштил да изнесе сведоци и материјали релевантни за процедурите пред судот. Следствено, Џонс и ИнфоВорс биле казнети со вкупно 126.000 американски долари во октомври и декември 2019 година.^[175]

Во октомври 2021 година, на Џонс му било наложено да плати отштета, и бил критикуван од судијата за неуспехот да ги предаде документите побарани од судовите.^[176][177] Џонс прогласил банкрот во април 2022 година како резултат на тужбите за клевета предизвикани од неговите тврдења дека пукањето било измама.^[178][179]

На 4 август 2022 година, на Џонс му било наложено да плати компензаторна отштета од 4,1 милиони долари на родителите на жртвите во Сенди Хук, а на 5 август 2022 година, му било наложено да плати дополнителни 45,2 милиони долари за казнена отштета.^{[180][181][182]}

Последици

Училиштето било затворено на неодредено време по пукањето, делумно затоа што станало место на злосторство.^[183] Учениците од Сенди Хук продолжиле со настава на 3 јануари 2013 година во средното училиште Чалк Хил во Монро, на покана од градот. Чалк Хил во тоа време бил неискористен објект, реновиран по пукањето, со бироа и опрема донесени од основното училиште Сенди Хук. Училиштето Чалк Хил привремено беше преименувано во „Сенди Хук“.^{[184][185][186]} Универзитетот во Конектикат нудел стипендија за преживеаните деца од пукањето.^[187]

На 31 јануари, училишниот одбор на Њутаун едногласно изгласал да побара присуство на полициски службеник во сите негови основни училишта; претходно други училишта во областа имале таква заштита, но Сенди Хук не било едно од нив.^[188]

На 10 мај, работна група од 28 именувани членови гласале да се урне постојното основно училиште Сенди Хук, и да се изгради ново училиште на негово место. Предложениот проект од 57 милиони долари бил испратен на одобрување до Одборот за образование на Њутаун, по што следело јавно гласање.^[189][190] Во октомври 2013 година, жителите на Њутаун гласале со 4.504-558 во корист на предложеното уривање и реконструкција, кое било финансирано со 50 милиони американски долари државни пари.^[191] Уривањето започнало на 25 октомври^[192] и било завршено во декември 2013 година по цена од речиси 1,4 милиони американски долари.^[193]

Откако канцеларијата на градските служби била преплавена со барања од медиумите,^[194] Претставничкиот дом на Конектикат, републиканецот Ден Картер вовел закон што ќе го ограничи пристапот до јавните информации достапни според Законот за слобода на информации.^[194] На 5 јуни, двата дома (Сенатот и Претставничкиот дом) на државниот законодавен дом на Конектикат усвоиле нацрт-закон со кој се сменил Законот за слобода на информации на државата со цел „да се спречи објавувањето на фотографии од местото на злосторството и видео докази од масакрот во основното училиште Сенди Хук и други убиства во Конектикат, загрижени дека таквите записи ќе се шират на интернет“. Предлог-законот создал ново ослободување од државниот Закон за слобода на информации. Објавувањето на фотографии, филмови, видео, дигитални или други визуелни слики што прикажуваат жртва на убиство е спречено доколку таквите записи „разумно може да се очекува да претставуваат неоправдано нарушување на личната приватност на жртвата или на преживеаните членови на семејството на жртвата“.^[195]

Фондацијата „Сенди Хук Промис“, била формирана како непрофитна организација за да им помогне на преживеаните и семејствата на жртвите, а истовремено ја продолжува услугата за помагање на другите погодени од други престрелки низ САД.^[196]

Настани по масакрот

Обраќањето на Обама како реакција на пукањето

Претседателот Барак Обама имал телевизиско обраќање на денот на пукањето: „Ќе треба да се собереме и да преземеме значајна акција за да спречиме други вакви трагедии, без оглед на политиката“.^[197] Обама изразил „огромно сочувство за семејствата кои се погодени“.^{[198][199][200]} Тој, исто така, наредил знамињата да бидат спуштени на половина копје во Белата куќа и другите објекти на американската сојузна влада ширум светот, во знак на почит кон жртвите.^[201] На 16 декември, Обама отпатувал во Њутаун каде се состанал со семејствата на жртвите и зборувал на меѓуверското бдеење.^[202]

Денел Малој, гувернерот на Конектикат, им се обратил на медиумите вечерта по пукањето во близина на локалната црква, на бдеење за жртвите, повикувајќи ги жителите на Конектикат да се соберат и да си помагаат едни на други. Малој рекол: „Злото ја посети оваа заедница денеска, и премногу е рано да се зборува за закрепнување, но секој родител, секој брат или сестра, секој член од семејството треба да разбере дека сите во Конектикат сме заедно во ова, и ќе правиме сè што треба за да го надминеме овој настан, и ќе го пребродиме“.^[7][203] Стотици ожалостени, вклучително и гувернерот Малој, присуствувале на бдеењето во различни цркви во Њутаун.^[204][205] На 17 декември, Малој повикал на минута тишина, а црковните ѕвона да бијат 26 пати во 9:30 часот на 21 декември, точно една недела по пукањето во училиштето.^[206]

Импровизиран споменик на улицата Беркшир во Сенди Хук

Американскиот секретар за образование Арне Данкан изјавил: „Благодарност упатуваме до секој наставник, член на персоналот кои се грижеле, и ги штителе децата, при што самите се изложиле на ризик. Ќе направиме сè што е во наша моќ да помогнеме и да го поддржиме заздравувањето и закрепнувањето на Њутаун.“^[207]

Ден по убиствата, таткото на Ланза објавил изјава во која изјавил дека жали заедно со семејствата и пријателите на загинатите.

Водачи од другите земји и организации ширум светот, исто така, изразиле сочувство во текот на викендот по пукањето.^[208]

Претседателот Обама постхумно им оддал почест на шестмината возрасни лица со медал за претседателски граѓани за 2012 година на 15 февруари 2013 година.^[209] Претседателот Обама изјавил: „И тогаш кога Даун Хохспрунг и Мери Шерлах, Вики Сото, Лорен Русо, Рејчел Д'Авино, Ен Мари Марфи - кога се појавија на работа во основното училиште Сенди Хук на 14 декември минатата година, очекуваа ден како и сите други денови - да го прават она што е правилно за нивните деца, и поминаа студено утро подготвувајќи ги училниците и пречекувајќи ги младите студенти - тие немаа поим дека злото наскоро ќе ги нападне. И кога се случи, можеа самите да се засолнат, да се фокусираат на сопствената безбедност, на сопствената благосостојба. Но, тие не го сторија тоа. Тие ги дадоа своите животи за да ги заштитат драгоцените деца под нивна грижа. Дадоа сè што имаа за најневините и најбеспомошните меѓу нас. И тоа е она што го почитуваме денес - храброто срце, несебичниот дух, инспиративните постапки на извонредните Американци, извонредните граѓани.“^[210]

Теориите на заговор за Сенди Хук станале социјални феномени, и покрај огромното медиумско покривање на инцидентот.^[211]

Контрола на поседување оружје

Пукањето во основното училиште Сенди Хук поттикнало обновена дебата за контролата на оружјето во САД, вклучително и предлози за универзален систем за проверка, и за ново федерално и државно законодавство со кое се забранува продажба и производство на одредени видови полуавтоматско огнено оружје и шаржери со повеќе од десет куршуми муниција.

За неколку часа по пукањето, била започната петиција „Ние луѓето“ со која се барало од Белата куќа „веднаш да го реши прашањето за контролата на оружјето преку воведување законодавство во Конгресот“,^[212][213] и групата за застапување за контрола на оружјето, Кампањата Брејди за да се спречи оруженото насилство, објави дека лавина од донации неколку часа по пукањето предизвикала пад на нејзината интернет-страница.^[214] Пет дена подоцна, претседателот Обама објавил дека ќе ја направи контролата на оружјето „централно прашање“ на неговиот втор мандат,^[215] и создал работна група за насилство со оружје, предводена од потпретседателот Џо Бајден.^[216] На 16 јануари 2013 година, Обама потпишал 23 извршни наредби и предложил 12 активности на Конгресот во врска со контролата на оружјето.^[217] Неговите предлози вклучувале универзални проверки за набавките на огнено оружје, забрана за јуришно оружје и забрана за шаржери со голем капацитет, со што се ограничува капацитетот на 10 патрони.^[218][219]

На 21 декември 2012 година, Вејн ЛаПјер од Националната асоцијација за пушки рекол дека училишните зони без оружје привлекуваат убијци и дека забрана за оружје нема да ги заштити Американците. Тој го повика Конгресот да ангажира вооружени полицајци за секое американско училиште, и најави дека Националната асоцијација за пушки ќе создаде Национална програма за одговор при итни случаи на школски штит за помош.^[220] По прес-конференцијата на ЛаПјер, Кампањата Брејди побарала донации за да го поддржи своето застапување за контрола на оружјето, и побарала од членовите на Националната асоцијација за пушки „кои веруваат дека сме подобри од ова“ да се приклучат на оваа кампања.^[221] На 8 јануари 2013 година, поранешната конгресменка Габи Гифордс, која била застрелана и повредена во пукање во 2011 година во Тусон, ја основала групата за контрола на оружјето Американците за одговорни решенија, со специфична цел да ги надмине можностите за собирање средства на Националната асоцијација за пушки, и слични групи.^[222]

На 16 јануари 2013 година, Њујорк станал првата американска држава што дејствувала по пукањето кога го донела Законот за безбедна муниција и огнено оружје.^[223] На 3 април 2013 година, Генералното собрание на Конектикат усвоило голем нацрт-закон за контрола на оружјето од 139 страници,^[224] со широка двопартиска поддршка.^[224] Гувернерот Малој го потпишал законот истиот ден.^[225] Нацрт-законот барал универзални проверки на заднината за сите набавки на огнено оружје,^[226] и забрана на шаржер со голем капацитет за продажба или купување, која може да има повеќе од десет куршуми муниција, како оние што се користеле во основното училиште Сенди Хук.^[227] Тој, исто така, го создал првиот регистар во САД за прекршителите на опасно оружје, и додал над 100 видови пиштоли на забраната во државата.^[224] Групите за оружје се собрале пред Капитол за да протестираат пред потпишувањето^[224] и го оспориле на суд. Сојузниот судија Алфред Ковело одлучил да го поддржи законот во јануари 2014 година^[228]

На 4 април 2013 година, Мериленд, исто така, донел нови ограничувања на нивните постоечки закони за оружје.^[229][230] Сепак, десет други држави донеле закони со кои ги олабавиле ограничувањата за оружје.^[231]

Законодавството воведено на првата сесија на 113-от конгрес ги вклучувало забраната за напад на оружје од 2013 година^[232][233] и амандманот Манчин-Туми за проширување на проверките на заднината за купување оружје.^[234][235] И двата предлог-закони биле поразени во Сенатот на 17 април 2013 година.^[236]

Видео игри

Обновената дебата за ефектите на насилните видео игри врз младите започнала веднаш по пукањето поради извештаите во вестите кои сугерирале дека Ланза често играл насилни видео игри.^{[237][238][239]} Вејн ЛаПјер јавно ги обвинил видео игрите за пукањето, особено бесплатната интернет игра Убијци во градинка (Kindergarten Killers) создадена од Гери Шорт.^[240]

Полицијата пронашла бројни^[241] видео игри во подрумот на домот на Адам Ланза, кој се користел како место за игри. Конечниот извештај за пукањето од страна на државниот обвинител, објавен во ноември 2013 година, истакнал дека „[Ланза] често играше видео игри, и дома и на интернет. Тие би можеле да се опишат и како насилни и ненасилни. Едно лице го опиша извршителот дека поголемиот дел од своето време го поминува играјќи ненасилни видео игри, а негова омилена игра во еден момент била Супер Марио Брос.“

Извештајот ја опишува неговата желба за Dance Dance Revolution, која ја играл често со часови со познаник во кино во Денбери, која имала комерцијална верзија на играта, а исто така ја играл играта и дома.^[41] Dance Dance Revolution е ненасилна игра за вежбање каде што „од корисникот се бара да ги движи стапалата ритмички како одговор на видео знаците“. Според Извештајот на Канцеларијата на застапникот за деца, Ланза ја играл играта со часови користејќи ја како одвраќање од неговиот внатрешен немир. Во извештајот се вели дека „имаше денови кога не сакаше да прави ништо друго освен да ја игра играта Dance Dance Revolution.^[242]

Конечниот извештај на државниот правобранител не поставил врска меѓу видео игрите и мотивот за пукањето.^[41][243] Сепак, Извештајот на Детскиот застапник вели дека „зависноста од видео игри и интернет се чини дека се „многу коморбидни со неколку други психијатриски нарушувања“, вклучувајќи анксиозност, депресија и опсесивно-компулсивни предизвици“.^[244]

Наследство

Многу организации биле создадени по масакрот кои работат на промовирање крај на престрелките во училиштата, при што некои се организирани и водени од родители на жртвите, додека други биле создадени од луѓе што се почувствувале навредени од пукањето.^[245]

Ефект врз заедницата

Рози со слики од жртвите на пукањето во основното училиште Сенди Хук

2014 година

Во март 2014 година, градските власти на Њутаун го објавиле дизајнот за новото основно училиште Сенди Хук.^[246][247] Единствениот остаток од првобитното училиште би бил неговиот јарбол за знаме.^[246]

Над 1.600 испитаници биле прашани меѓу другите прашања, што треба да се направи со 11 милиони американски долари што биле примени како донации по масакрот во 2012 година.^[247] Поголемиот дел од одговорите биле дека парите треба да се употребат за советување за ментално здравје и други семејни трошоци.

На 21 октомври, започнала работата за подготовка на градилиштето за новото основно училиште Сенди Хук.^[248] Изградбата требало да започне во март 2015 година, а училиштето да биде отворено до декември 2016 година ^[249]

Во декември било објавено дека градот Њутаун ќе го стекне имотот и домот на Ненси Ланза без трошоци.^[250] Имотот на улица Јогананда бр. 36 бил дел од имотот Ланза, чиј единствен наследник е преживеаниот син Рајан Ланза. Адвокатот на Ланза, Кенет Грудер, го договорил трансферот преку серија трансакции. Грудер рекол дека озлогласеноста на домот го направила во суштина неподобен за продавање.^[250] Домот бил урнат во март 2015 година.^[251]

2015 година

На 21 јануари 2015 година, Законодавниот совет на Њутаун гласал едногласно да се урне куќата во која живееле Ненси и Адам Ланза, и да се задржи земјиштето како отворен простор.^[252] Уривањето е завршено на 24 март 2015 година.^[253]

Во февруари 2015 година, семејството на една од жртвите, Викторија Сото, поднело барање за заштита на нејзиното име. Причината за ова била да се спречи другите да го злоупотребат името на Сото на друштвените мрежи. Сестрата на жртвата, Џилијан, рекла дека постоеле лажни профили на друштвените мрежи користејќи го името на нејзината сестра за да промовираат теории на заговор за пукањето.^[254]

2016 – денес

Во јули 2016 година, новото основно училиште Сенди Хук било отворено. Новото училиште е на местото на зградата во која се случил масакрот, која била урната и повторно изградена со државен грант од околу 50 милиони долари.^[255]

Споменик

Споменик на Сенди Хук во шумата зад основното училиште Сенди Хук

Во 2013 година, одборот на Њутаун назначил Постојана меморијална комисија на Сенди Хук.^[256] Од 189 поднесени дизајни, комисијата избрала дизајн од Ден Афлек и Бен Валдо за изградба на споменик. Работата на локацијата започнала во август 2021 година.^[256] Изградбата била завршена во август 2022 година. Споменикот бил отворен за јавноста на 13 ноември 2022 година, по приватна церемонија со семејствата на жртвите.^[257] На него се наоѓа камена плоча на коај се врежани имињата на жртвите. Секоја година во црквата Света Роза од Лима се одржува меморијална миса.^[258]

Поврзано

• Пукање во училиште
• Список на пукање во училиштата во САД (2000-денес)

Белешки

1. The 2007 Virginia Tech shooting,^[1] the 2016 Orlando nightclub shooting,^[2] and the 2017 Las Vegas shooting were deadlier.^[3]

Наводи

1. Effron, Lauren (December 14, 2012). „Mass School Shootings: A History“. ABC News. Архивирано од изворникот February 19, 2014. Посетено на April 11, 2014.
2. „Deadliest U.S. mass shootings, 1984-2016“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот June 17, 2016. Посетено на June 12, 2016.
3. Hui, Mary (October 3, 2017). „Las Vegas shooting: CBS fires executive who said victims were 'Republican gun toters' who did not deserve sympathy“. The Independent. Архивирано од изворникот October 3, 2017. Посетено на October 4, 2017.
4. Report of the Office of the Child Advocate, p.9, section 36
5. „Enrollment Report as of November 30, 2012“. Newtown Public School District. December 4, 2012. Архивирано од изворникот на June 4, 2014. Посетено на December 18, 2012.
6. Barron, James (December 14, 2012). „Nation Reels After Gunman Massacres 20 Children at School in Connecticut“. The New York Times. Архивирано од изворникот на December 20, 2012. Посетено на December 19, 2012.
7. Candiotti, Susan; Aarthun, Sarah (December 15, 2012). „'Why? Why?': 26 dead in elementary school massacre“. CNN. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
8. „Conn“. Архивирано од изворникот на 2012-07-31. Посетено на 2023-09-03.
9. Williams, Pete; Huus, Kari (December 14, 2012). „Gunman's mother owned weapons used in Connecticut school massacre“. NBC News. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 15, 2012.
10. Flegenheimer, Matt; Somaiya, Ravi (15 December 2012). „A Mother, a Gun Enthusiast and the First Victim“. The New York Times. Архивирано од изворникот на August 17, 2020. Посетено на 7 August 2020.
11. Hermann, Peter; Rosenwald, Michael S. (15 December 2012). „Newtown school shooter's mother collected guns, was loath to let people inside home“. Washington Post. Архивирано од изворникот на July 26, 2020. Посетено на 7 August 2020.
12. Christofferson, John; Apuzzo, Matt; Fitzgerald, Jim; Murphy, Bridget; Eaton-Robb, Pat (December 16, 2012). „Evidence hints at deadlier plan in Conn. massacre“. The Washington Times. Associated Press. Архивирано од изворникот на January 28, 2013. Посетено на December 30, 2012.
13. „Gunman dead after killing 20 children, 6 adults at Connecticut elementary school“. Fox News Channel. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 14, 2012.
14. Altimari, Dave; Lender, Jon. „Newtown shootings: Sandy Hook Elementary School Shooter Adam Lanza Wore Earplugs“. Архивирано од изворникот на October 6, 2014. Посетено на October 5, 2014. Besides the earplugs, he was wearing all black clothes under a drab olive green utility vest with pockets filled with 30-round magazines for the Bushmaster.
15. Candiotti, Susan; Botelho, Greg; Watkins, Tom (March 29, 2013). „Newtown shooting details revealed in newly released documents“. CNN. Архивирано од изворникот на July 29, 2018. Посетено на July 26, 2018. But on December 14, 2012, he went out -- armed with 10 30-round magazines for his semiautomatic Bushmaster .223 caliber model XM15 rifle and bullets for his two handguns and a shotgun.
16. Dorn, Chris; Dorn, Michael; Steve, Satterly; Shepherd, Sonayia; Nguyen, Phuong. „7 Lessons Learned from Sandy Hook“. Campus Safety. Архивирано од изворникот на September 20, 2018. Посетено на September 20, 2018.
17. Bryan, Alix (December 16, 2012). „TIMELINE: Connecticut elementary school shooting updates“. WTVR. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 19, 2012.
18. Gray, Sadie (December 16, 2012). „Sandy Hook gunman Adam Lanza shot his way through school door“. The Times. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 18, 2012.
19. Gorosko, Andrew (November 26, 2013). „Long-Awaited 12/14 Report Offers Details, But No Motive“. The Newtown Bee. Архивирано од изворникот на December 24, 2013. Посетено на December 22, 2013.
20. „Newtown report reveals details, but no motive“. Yale Daily News. December 3, 2013. Архивирано од изворникот на October 6, 2014. Посетено на October 5, 2014.
21. Hayes, Mike. „Police Release Final Report On Sandy Hook School Shooting“. BuzzFeed News (англиски). Посетено на 2023-02-26.
22. „Newtown shooter Adam Lanza was not wearing body armor during massacre“. New Haven Register. New Haven, Connecticut. December 27, 2012. Архивирано од изворникот на January 30, 2013. Посетено на December 28, 2012.
23. Hudson, Hayley (December 24, 2012). „Becky Virgalla, Newtown Shooting Survivor, Says Principal, Others Saved Her in Sandy Hook Rampage“. Huffington Post. Reuters. Архивирано од изворникот на March 9, 2013. Посетено на March 28, 2013.
24. Christoffersen, John. „Conn. files: Gunman's mother loving but bewildered“. Philadelphia Daily News. Associated Press. Архивирано од изворникот на December 30, 2013. Посетено на December 29, 2013.
25. Levitz, Jennifer (December 16, 2012). „Sandy Hook Locals Face New Reality“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на July 23, 2015. Посетено на December 19, 2012.
26. „State's Attorney's Report on Sandy Hook Elementary School Shootings“. The New York Times. November 25, 2013. Архивирано од изворникот на November 29, 2013. Посетено на December 1, 2013.
27. „Conn. school shooting: What we know“. CBS News. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
28. Applebome, Peter; Wilson, Michael (December 14, 2012). „Who Would Do This to Our Poor Little Babies“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 11, 2017. Посетено на February 28, 2017.
29. „Sandy Hook Exposed?“. snopes.com. December 15, 2012. Посетено на March 26, 2015.
30. „Staff Directory“. Sandy Hook Elementary School. Архивирано од изворникот на April 6, 2012. Посетено на July 29, 2013.
31. Klein, Melissa (December 14, 2012). „Sandy Hook Elementary School nurse Sarah Cox relives terror of Newtown, Connecticut shooting“. New York Post. Архивирано од изворникот на January 7, 2013. Посетено на December 18, 2012.
32. Christoffersen, John (December 14, 2012). „20 children, 6 adults killed at Connecticut school“. ABC News. Associated Press. Архивирано од изворникот на December 14, 2012. Посетено на December 15, 2012.
33. Altimari, Dave; Mahony, Edmund H.; Lender, Jon (March 13, 2013). „Newtown shootings: Adam Lanza Researched Mass Murderers, Sources Say“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на April 10, 2013. Посетено на March 14, 2013.
34. „Connecticut State Police Sandy Hook Elementary School Shooting Report“. Cspsandyhookreport.ct.gov. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 28, 2013. Посетено на December 29, 2013.
35. „Details emerge on Sandy Hook shooting, Lanza's belongings“. MSN. Архивирано од изворникот на December 30, 2013. Посетено на December 29, 2013.
36. Sanchez, Raf (December 17, 2012). „Connecticut school shooting: six-year-old stayed alive by playing dead“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на December 17, 2012. Посетено на December 18, 2012.
37. Oritz, Erik (December 17, 2012). „Newtown school shooting snuffs out promising lives of teachers, students“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на March 2, 2013. Посетено на December 18, 2012.
38. Mayko, Michael P.; Pirro, John (December 31, 2013). „The voices of children who saw evil“. Архивирано од изворникот на January 2, 2014. Посетено на January 3, 2014.
39. {{{title}}}.
40. Christoffersen, John (September 29, 2013). „Fear permeates young lives of Newtown witnesses“. San Jose Mercury News. Associated Press. Архивирано од изворникот на October 3, 2013. Посетено на September 29, 2013.
41. „Sandy Hook Final Report. Office of the State's Attorney, Judicial District of Danbury. Stephen J. Sedensky III, State's Attorney“ (PDF). ct.gov. November 25, 2013. Архивирано од изворникот (PDF) на November 25, 2013. Посетено на November 28, 2013.
42. Rayment, Sean (December 15, 2012). „Teachers sacrificed themselves to save their pupils“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
43. Ramos, Victor Manuel (December 15, 2012). „Sandy Hook educators died trying to save the children“. Newsday. Архивирано од изворникот на December 31, 2012. Посетено на December 26, 2012.
44. Cleary, Tom (December 17, 2012). „Dylan Hockley died in Anne Marie Murphy's arms“. Connecticut Post. Архивирано од изворникот на January 20, 2013. Посетено на December 18, 2012.
45. „Newtown Resident Gene Rosen Speaks About Sheltering Six Students Who Escaped the Shooting“. Fox News Channel. December 18, 2012. Архивирано од изворникот на January 18, 2013. Посетено на December 19, 2012.
46. Stelzer, Brigitte (December 23, 2012). „Newtown massacre victims (and survivors) pictured in Victoria Soto's class photo“. New York Post. Архивирано од изворникот на October 3, 2013. Посетено на September 29, 2013.
47. Cleary, Tom (December 14, 2012). „'Hero teacher' rushed students to bathroom to keep students safe“. Connecticut News. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 15, 2012.
48. Roig-Debellis, Kaitlin; Fisher, Robin Gaby (2016). Choosing Hope: How I Moved Forward from Life's Darkest Hour. G. P. Putnam's Sons/Penguin Random House. стр. 87. ISBN 978-0425282311. Where can we hide? There's only one place. The bathroom ... How in God's name will I get all sixteen of us in there?
49. „Newtown school massacre victims identified“. BBC News. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
50. Roberts, Christine (December 18, 2012). „Teacher's words of comfort to class during Newtown rampage: 'I love you all very much ... it's going to be OK'“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на December 21, 2012. Посетено на December 18, 2012.
51. McLaughlin, Michael (December 18, 2012). „Nicholas Sabillon, Sandy Hook Student, Recalls Killer Pounding on His Classroom Door“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на January 29, 2013. Посетено на December 19, 2012.
52. Nikitchyuk, Andre (December 17, 2012). „BREAKING THE SILENCE! Father of surviving Sandy Hook student admits turning a blind eye to gun violence can no longer be an option“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на March 2, 2013. Посетено на December 18, 2012.
53. Winter, Michael (December 14, 2012). „Tales of Sandy Hook heroism, young and old“. USA Today. Архивирано од изворникот на December 24, 2012. Посетено на December 26, 2012.
54. „'Absolutely heartbreaking': Sandy Hook teacher's terrifying experience“. WTOP. Архивирано од изворникот на December 19, 2012. Посетено на December 16, 2012.
55. „Sandy Hook Shooting, detailed report. Contains documents and further evidence from the case“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на November 25, 2013. Посетено на December 7, 2013.
56. „What would have prevented Lanza from mass murder at Sandy Hook?“. The Washington Times. November 25, 2013. Архивирано од изворникот на December 20, 2013. Посетено на December 24, 2013.
57. Altimari, Dave; Lender, Jon (January 6, 2013). „Sandy Hook Shooter Adam Lanza Wore Earplugs“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на January 11, 2013. Посетено на January 7, 2013.
58. „Connecticut State Police Sandy Hook Elementary School Shooting Report“. Cspsandyhookreport.ct.gov. 2013. Архивирано од изворникот на December 28, 2013. Посетено на January 14, 2014.
59. Zeveloff, Naomi (December 5, 2013). „A Newtown Clarification“. The Jewish Daily Forward. Архивирано од изворникот на January 7, 2014. Посетено на December 12, 2013.
60. „Sandy Hook shooting: What happened?“. CNN. Архивирано од изворникот на January 16, 2013. Посетено на January 8, 2013.
61. „Children in Connecticut rampage were six, seven; shot multiple times“. Reuters. December 15, 2012. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
62. „Newtown school shooting: Transcript of police, fire radio dispatch“. New Haven Register. New Haven, Connecticut. December 14, 2012. Посетено на December 17, 2012.
63. Emmert, Don. „Conn. Elementary School Shooting: 20 Children, Seven Adults Killed“. Mason County Daily News. Agence France-Presse. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 18, 2012.
64. „Twenty children dead in mass shooting at Connecticut elementary school“. Maclean's. December 14, 2012. Посетено на December 28, 2012.
65. „28 Dead, Including 20 Children, After Sandy Hook School Shooting in Newtown“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на December 15, 2012.
66. Van Brussel, Joe; Sledge, Matt (December 14, 2012). „Danbury Hospital Prepared For School Shooting Massive Casualties, Got Few“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 16, 2012.
67. Quillen, Matt (December 15, 2012). „20 children, suspect's mother dead in CT elementary school shooting“. NBC12. Архивирано од изворникот на March 14, 2013. Посетено на December 22, 2012.
68. „Sandy Hook victims identified, bodies removed from school overnight“. CBS News. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
69. Altimari, Dave; Wilson, Jenny (December 4, 2013). „On The Six Newtown 911 Calls, Terror And Pleas For Help“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на January 4, 2014. Посетено на January 4, 2014.
70. Sherwell, Philip (December 16, 2012). „Connecticut school shooting: Adam Lanza rigged rifle for maximum damage“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на December 17, 2012. Посетено на December 17, 2012.
71. Farhi, Paul (December 19, 2012). „Media too quick to fill in the gaps in story of school shooting in Newtown, Conn“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на November 8, 2017. Посетено на September 11, 2017.
72. „Newtown gunman had 'altercation' with school staff day before massacre“. NBC News. Архивирано од изворникот на January 17, 2013. Посетено на December 15, 2012.
73. „Live blog: Kids slain at Connecticut school were 6, 7“. CNN. December 15, 2012. Архивирано од изворникот на February 18, 2018. Посетено на February 18, 2018.
74. Ross, Brian; Cuomo, Chris; Esposito, Richard (14 December 2012). „Connecticut Shooter Adam Lanza: 'Obviously Not Well'“. ABC News. Архивирано од изворникот на October 25, 2020. Посетено на 28 September 2020.
75. Shontell, Alyson (17 December 2012). „What It Was Like Being Ryan Lanza's Facebook Friend When The World Thought He Was A Killer“. Business Insider. Архивирано од изворникот на February 12, 2020. Посетено на 27 September 2020.
76. Grant, Jason; Frassinelli, Mike (December 15, 2012). „Rumors fly in Hoboken about brother of suspected Connecticut school shooter“. The Star Ledger. Архивирано од изворникот на December 17, 2012. Посетено на December 22, 2012.
77. Boburg, Shawn; Ensslin, John; Cowen, Richard (15 December 2012). „Sandy Hook shooter's brother questioned in Hoboken after shootings“. North Jersey. Архивирано од изворникот на August 10, 2020. Посетено на 28 September 2020.
78. From the Associated Press (15 December 2012). „Police make contact with Lanza's 'missing' girlfriend and friend; Mother found dead in home“. KNKX. Архивирано од изворникот на January 31, 2021. Посетено на 28 September 2020.
79. Yost, Pete (December 14, 2012). „Conn. school shooting: Adam Lanza ID's as shooter“. KSDK. Архивирано од изворникот на January 3, 2013. Посетено на December 14, 2012.
80. Yost, Pete; Keyser, Jason (December 15, 2012). „Correction: Conn school shooting-suspect story“. NPR. Associated Press. Архивирано од изворникот на December 15, 2012.
81. „Brother of Conn. gunman wrongly cited as shooter“. The Wall Street Journal. Associated Press. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 19, 2012.
82. Shapiro, Rebecca (December 14, 2012). „Media Initially Identify Adam Lanza, Newtown Shooting Suspect, As Ryan Lanza, His Brother“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 14, 2012.
83. Engel, Pamela (7 December 2015). „New Details Revealed About Ryan Lanza's Interrogation After The Sandy Hook Massacre“. Business Insider. Архивирано од изворникот на October 10, 2020. Посетено на 8 October 2020.
84. „Lt. Paul Vance: Misinformation Is Being Posted on Social Media Sites“. Fox News Insider. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на January 23, 2013. Посетено на December 16, 2012.
85. Finn, Peter (23 December 2012). „Lanza's brother denies giving Facebook interview to New York Post“. Washington Post. Архивирано од изворникот на June 19, 2019. Посетено на 25 September 2020.
86. „Ryan Lanza mourns the loss of his mother, Nancy, and brother, Adam Lanza“. News.com.au. 24 December 2012. Архивирано од изворникот на December 17, 2020. Посетено на 25 September 2020.
87. Stableford, Dylan (23 December 2012). „Someone pretending to be Ryan Lanza gives Facebook interview to the New York Post“. Yahoo! News. Архивирано од изворникот на December 17, 2020. Посетено на 25 September 2020.
88. „Inside Newtown shooter Adam Lanza's home“. MSNBC. March 28, 2013. Архивирано од изворникот на April 1, 2013. Посетено на March 28, 2013.
89. „Details Emerge On Sandy Hook Shooting“. Hartford Courant. October 19, 2013. Архивирано од изворникот на November 29, 2013. Посетено на December 7, 2013.
90. Goode, Erica (December 16, 2012). „Newtown Shooter Used a Rifle Popular Among Gunowners“. The New York Times. Архивирано од изворникот на December 17, 2012. Посетено на December 16, 2012.
91. Willingham, A.J. (December 15, 2012). „All wounds caused by 'long weapon'“. Htlntv.com. Архивирано од изворникот на December 17, 2012. Посетено на February 1, 2013.
92. „Medical Examiner: Newtown Shooting Victims Suffered 'Devastating Set of Injuries'“. Newtown.patch.com. December 15, 2012. Архивирано од изворникот на March 24, 2013. Посетено на April 12, 2013.
93. Candiotti, Susan; Ford, Dana (December 18, 2012). „Families hold funerals as school resumes for some Newtown students“. CNN. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 18, 2012.
94. Lauerman, John (December 20, 2012). „DNA of Newtown Gunman Unlikely to Yield Clues of Violence“. Bloomberg. Архивирано од изворникот на December 23, 2012. Посетено на December 27, 2012.
95. Eveleth, Rose (December 31, 2012). „Adam Lanza's DNA Will Tell Us Nothing“. Smithsonian.com. Архивирано од изворникот на April 27, 2015. Посетено на April 19, 2015.
96. Altimari, Dave (October 29, 2013). „Full Report Confirms No Drugs, Alcohol In Lanza's System“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на July 9, 2014. Посетено на June 23, 2014.
97. „Adam Lanza, shooter in Sandy Hook Elementary massacre, found to have no brain deformities: medical examiner“. Daily News. New York. Associated Press. January 11, 2013. Архивирано од изворникот на February 24, 2013. Посетено на March 14, 2013.
98. „Reports: Lanza smashed computer hard drive“. USA Today. December 17, 2012. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 18, 2012.
99. „Police release full Newtown massacre report, with photos and video – Investigations“. NBC News. December 27, 2013. Архивирано од изворникот на December 30, 2013. Посетено на January 14, 2014.
100. Lupica, Mike (March 17, 2013). „Lupica: Morbid find suggests murder-obsessed gunman Adam Lanza plotted Newtown, Conn.'s Sandy Hook massacre for years“. Daily News. Архивирано од изворникот на March 21, 2013. Посетено на March 19, 2013.
101. Gendreau, LeAnne (March 18, 2013). „Sandy Hook Shooter Kept Spreadsheet on Mass Killings: Report“. WVIT. Архивирано од изворникот на April 23, 2013. Посетено на March 19, 2013.
102. „Adam Lanza, mom had NRA Certificates“. Huffington Post. March 28, 2013. Архивирано од изворникот на March 31, 2013. Посетено на March 28, 2013.
103. „Documents: New details on Newtown school massacre“. CNN. March 28, 2013. Архивирано од изворникот на March 28, 2013. Посетено на March 28, 2013.
104. „Connecticut school victims were shot multiple times“. CNN. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
105. Candiotti, Susan; Yan, Holly (December 16, 2012). „Connecticut school shooting: Latest developments“. CNN. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012. Carver, who performed autopsies on seven of the victims, said the wounds he knew about were caused by a "long weapon" and that the rifle was the primary weapon used.
106. Altimari, Dave; Mahony, Edmund; Lender, Jon (December 19, 2012). „Sandy Hook Shooter Lanza Left Little For Investigators To Trace“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на January 6, 2013. Посетено на January 9, 2013.
107. Williams, Pete; Llanos, Miguel; Connor, Tracy (December 14, 2012). „Elementary school massacre: 27 dead, including 20 kids, in Connecticut“. NBC News. Архивирано од изворникот на January 17, 2013. Посетено на December 14, 2012.
108. Lysiak, Matthew; Slattery, Denis; Schapiro, Rich (December 14, 2012). „Sandy Hook mass murderer Adam Lanza, 20, 'deeply disturbed kid'“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 14, 2012.
110. Kleinfield, N. R.; Rivera, Ray; Kovaleski, Serge F. (March 28, 2013). „Newtown Killer's Obsessions, in Chilling Detail“. The New York Times. Архивирано од изворникот на April 7, 2013. Посетено на May 1, 2013.
111. „Sandy Hook report – shooter Adam Lanza was obsessed with mass murder“. The Guardian. November 25, 2013. Архивирано од изворникот на November 26, 2013. Посетено на November 26, 2013.
112. „Newtown gunman Adam Lanza had 'obsession' with Columbine“. BBC News. November 26, 2013. Архивирано од изворникот на November 28, 2013. Посетено на November 28, 2013.
113. „Sandy Hook massacre: Adam Lanza acted alone and had an obsession with mass killings“. The Independent. London. November 26, 2013. Архивирано од изворникот на November 28, 2013. Посетено на November 28, 2013.
114. „Police Release Documents On Newtown Massacre“. Hartford Courant. December 27, 2013. Архивирано од изворникот на September 3, 2014. Посетено на September 2, 2014.
115. Chappell, Bill (November 25, 2013). „No Motive In Newtown Report, But Many Details About Lanza“. NPR. Архивирано од изворникот на February 15, 2015. Посетено на January 29, 2015.
116. „Police file on Newtown yields chilling portrait“. The Washington Post. Associated Press. December 27, 2013. Архивирано од изворникот на December 13, 2015. Посетено на December 28, 2013.
117. Report of the Office of the Child Advocate Архивирано на 26 ноември 2014 г., p.104
118. Report of the Office of the Child Advocate Архивирано на 26 ноември 2014 г., p.107
119. Halbfinger, David M (December 14, 2012). „A Gunman, Recalled as Intelligent and Shy, Who Left Few Footprints in Life“. The New York Times. Архивирано од изворникот на February 27, 2013. Посетено на December 14, 2012.
120. Misur, Susan; Carter, Angi; Smith, Jenn (December 14, 2012). „Adam Lanza's family seemed like normal family, neighbors say“. The Evening Sun. Архивирано од изворникот на December 18, 2012. Посетено на December 15, 2012.
121. Yost, Pete; Keyser, Jason (December 14, 2012). „Connecticut shooting suspect was honors student“. Boston Globe. Associated Press. Архивирано од изворникот на January 19, 2013. Посетено на December 15, 2012.
122. „Friends: Newtown gunman's mother home-schooled son, kept arsenal of guns“. CBS News. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 19, 2012. Посетено на December 17, 2012.
123. Bankoff, Caroline (December 2012). „Newtown Shooter Adam Lanza's Mother Was an Avid Gun Collector“. New York. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
124. „Investigators look for insight into Newtown gunman's mind“. CBS News. Associated Press. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 19, 2012. Посетено на December 16, 2012.
125. Goodwin, Liz (December 19, 2012). „Survivalists worry 'preppers' will be scapegoated for Newtown shooting“. Yahoo! News. Архивирано од изворникот на January 17, 2013. Посетено на December 19, 2012.
126. Alexander, Harriet; Barrett, David; Donnelly, Laura; Swaine, Jon (December 15, 2012). „Connecticut school shooting: Troubled life of Adam Lanza, a fiercely intelligent killer“. The Daily Telegraph. London. Архивирано од изворникот на April 18, 2018. Посетено на April 5, 2018.
127. Lysiak, Matthew; Slattery, Dennis; Siemaszko, Corky (December 15, 2012). „Newtown, Conn. shooting: Sandy Hook elementary school gunman Adam Lanza learned to shoot from his gun-collecting mom“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
129. Stoller, Gary; Dorell, Oren (December 19, 2012). „Classmate says Adam Lanza attended Sandy Hook school“. USA Today. Gannett. Архивирано од изворникот на November 12, 2020. Посетено на September 22, 2018.
130. Griffin, Alaine; Kovner, Josh (June 30, 2013). „Adam Lanza's Medical Records Reveal Growing Anxiety“. The Hartford Courant. Архивирано од изворникот на March 2, 2018. Посетено на September 22, 2018.
131. Griffin, Alaine; Kovner, Josh (June 29, 2013). „Adam Lanza's Pediatric Records Reveal Growing Anxiety“. PBS. Архивирано од изворникот на September 22, 2018. Посетено на September 22, 2018.
132. Fisher, Marc; O'Harrow, Robert; Finn, Peter (December 22, 2012). „A frustrating search for motive in Newtown shootings“. Washington Post. Посетено на August 12, 2022.
133. „Newtown High School honor roll“. The News-Times. May 5, 2007. Архивирано од изворникот на October 25, 2017. Посетено на October 24, 2017.
134. „Adam Lanza Took Western Connecticut State University Courses When He Was 16“. Huffington Post. December 17, 2012. Архивирано од изворникот на December 19, 2012. Посетено на December 19, 2012.
135. „Raising Adam Lanza“. Frontline. PBS. February 19, 2013. Архивирано од изворникот на December 16, 2013. Посетено на December 11, 2013.
136. „Newtown Shooter Lanza Had Sensory Processing Disorder“. ABC News. Посетено на February 20, 2013.
137. „Police release documents on Newtown massacre“. Politico. December 27, 2013. Архивирано од изворникот на December 31, 2013. Посетено на January 14, 2014.
138. „Adam Lanza, Newtown school shooter, remains enigma despite files“. Newsday. Архивирано од изворникот на December 29, 2013. Посетено на December 29, 2013.
139. „Sandy Hook shooter treated at Yale“. Yale Daily News. January 22, 2014. Архивирано од изворникот на July 3, 2014. Посетено на June 23, 2014.
140. Falco, Miriam (December 17, 2012). „Groups: Autism not to blame for violence“. CNN. Архивирано од изворникот на February 5, 2014. Посетено на December 17, 2012.
141. Goodwin, Liz (February 19, 2013). „New photos, details emerge of Newtown mass shooter Adam Lanza | The Lookout“. Yahoo! News. Архивирано од изворникот на February 19, 2013. Посетено на February 19, 2013.
143. Lutz, Amy S.F. (December 17, 2012). „Don't Be Afraid of People With Autism: They are not cold-blooded killers“. Slate. Архивирано од изворникот на December 21, 2012. Посетено на December 20, 2012.
144. Shooting at Sandy Hook Elementary School Архивирано на 26 ноември 2014 г., Office of the Child Advocate, 2014, p.8.
145. „Sandy Hook killer Adam Lanza took motive to his grave - CNN.com“. CNN. December 18, 2013. Архивирано од изворникот на 18 December 2013.
146. Perrefort, Dirk (January 19, 2014). „Computer evidence shows Lanza's interest in pedophilia“. Connecticut Post. Архивирано од изворникот на November 6, 2017. Посетено на November 19, 2017.
147. „Sandy Hook killer Adam Lanza took motive to his grave“. CNN. November 26, 2013. Архивирано од изворникот на December 18, 2013. Посетено на December 29, 2013.
148. „Sandy Hook Report: Inside Gunman Adam Lanza's Bedroom“. ABC News. November 25, 2013. Архивирано од изворникот на December 31, 2013. Посетено на December 29, 2013.
149. Report of the Office of Child Advocate Архивирано на 26 ноември 2014 г., p.102.
150. (Report).
151. Report of the Office of Child Advocate Архивирано на {{{2}}}., p.100.
152. „Nancy Lanza had considered moving with her son to Washington state“. The Seattle Times. November 18, 2012. Архивирано од изворникот на August 24, 2017. Посетено на August 24, 2017.
153. Richinick, Michele (January 22, 2015). „Gun manufacturer moves Sandy Hook lawsuit to federal court“. MSNBC. Архивирано од изворникот на May 18, 2015. Посетено на May 11, 2015.
154. Polansky, Rob (March 13, 2015). „Nine Sandy Hook families sue Lanza estate“. Eyewitness News 3. WFSB. Архивирано од изворникот на March 14, 2015. Посетено на March 15, 2015.
155. „Sandy Hook shooting: Parent awarded $450,000 for defamation“. BBC News. October 16, 2019. Архивирано од изворникот на October 16, 2019. Посетено на October 17, 2019.
156. „Sandy Hook victims' families file lawsuit against gun maker“. BBC News. December 15, 2014. Архивирано од изворникот на December 15, 2014. Посетено на December 17, 2014.
157. Terrill, Daniel. „Remington tries for dismissal in Sandy Hook, Bushmaster case“. Guns.com. Архивирано од изворникот на February 23, 2016. Посетено на February 23, 2016.
158. Obbie, Mark (February 17, 2016). „Will a Gun Manufacturer Be Held Liable for Sandy Hook?“. The Atlantic. The Atlantic Monthly Group. Архивирано од изворникот на February 21, 2016. Посетено на February 23, 2016.
159. Stewart, Doug (February 17, 2015). „Sandy Hook families push to move Bushmaster lawsuit back to state court“. FOXCT.com. Архивирано од изворникот на May 6, 2015. Посетено на May 11, 2015.
160. Gorman, Michele (April 14, 2016). „Sandy Hook Lawsuit: Judge Rules Against Gun Companies“. Newsweek. Архивирано од изворникот на April 15, 2016. Посетено на April 14, 2016.
161. Fantz, Ashley (June 20, 2016). „Gun makers urge judge to toss Sandy Hook lawsuit“. CNN. CNN LLC. Архивирано од изворникот на June 12, 2018. Посетено на April 12, 2018.
162. Brennan, Christopher (October 14, 2016). „Conn. judge dismisses Sandy Hook families' lawsuit against gunmaker“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на October 14, 2016. Посетено на October 14, 2016.
163. Mason, Melvin (October 14, 2016). „Sandy Hook families' lawsuit thrown out“. FCIAC Network. Stratford Star. Архивирано од изворникот на October 18, 2016. Посетено на October 14, 2016. In her 54-page ruling, Bellis said the allegations "do not fit within the common-law tort of negligence entrustment under well established Connecticut law, nor do they come within the PLCAA [Protection of Lawful Commerce in Arms Act]'s definition of negligent entrustment."
164. „Memorandum of Decision“. October 14, 2016. Архивирано од изворникот на December 30, 2016. Посетено на October 17, 2016.
165. „Connecticut Judge Dismisses Sandy Hook Families' Suit Against Gunmaker“. The New York Times. Reuters. October 14, 2016. ISSN 0362-4331. Посетено на October 15, 2016.
166. Altimari, Dave (March 17, 2019). „Supreme Court ruling in Sandy Hook case could reveal gun manufacturer's confidential marketing strategy for semiautomaic firearms“. The Hartford Courant. Архивирано од изворникот на September 26, 2019. Посетено на March 18, 2019.
167. Stern, Mark Joseph (March 14, 2019). „Connecticut Supreme Court Issues Stunning Decision Allowing Sandy Hook Families to Sue Gun Manufacturer“. Slate. Архивирано од изворникот на March 15, 2019. Посетено на March 14, 2019.
168. de Vogue, Ariane (November 12, 2019). „Supreme Court allows Sandy Hook families to sue Remington“. CNN. Архивирано од изворникот на November 12, 2019. Посетено на November 12, 2019.
169. Romo, Vanessa (July 28, 2021). „Gun-Maker Offers Sandy Hook Families $33 Million. Here's What They May Be Considering“. NPR. Посетено на July 29, 2021.
170. Murdock, Sebastian (2022-02-15). „Sandy Hook Families Win $73 Million In Lawsuit Against Remington Arms“. HuffPost (англиски). Посетено на 2022-02-15.
171. „Families of Sandy Hook victims settle with Remington“. BBC News. February 16, 2022. стр. 1. Посетено на February 16, 2022.
172. Haag, Matthew (April 17, 2018). „Sandy Hook Parents Sue Alex Jones for Defamation“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Архивирано од изворникот на April 17, 2018. Посетено на April 18, 2018.
173. „The Latest: Host Alex Jones responds to Sandy Hook lawsuits“. NY Daily News. NY Daily News. Архивирано од изворникот на June 23, 2018. Посетено на June 23, 2018.
174. Zadrozny, Brandy. „Six more families sue Alex Jones over Sandy Hook conspiracy claims“. NBC News. NBC. Архивирано од изворникот на June 22, 2018. Посетено на June 23, 2018.
175. „Alex Jones ordered to pay $100,000 in Sandy Hook defamation case“. BBC News. 2019-12-31. Архивирано од изворникот на December 31, 2019. Посетено на 2019-12-31.
176. Timothy Bella (1 Oct 2021). „Alex Jones must pay damages to Sandy Hook families after calling shooting a 'giant hoax,' judge rules“. The Washington Post.
177. Calfas, Jennifer (October 1, 2021). „Alex Jones Held Liable in Sandy Hook Defamation Cases“. WSJ – преку www.wsj.com.
178. „Alex Jones' Infowars files for bankruptcy in wake of defamation suits over his assertions that the Sandy Hook massacre was a hoax“. www.cbsnews.com.
179. Taylor, Derrick Bryson (April 18, 2022). „Alex Jones's Infowars Files for Bankruptcy“. The New York Times – преку NYTimes.com.
180. Dylan Stableford (2022-08-04). „Alex Jones must pay $4.1 million to Sandy Hook parents, jury finds“. News.yahoo.com. Посетено на 2022-08-05.
181. Samee, Safia. „Alex Jones must pay at least $4.1 million to parents of a Sandy Hook school massacre victim in defamation case, jury rules“. Nbcnews.com. Посетено на 2022-08-05.
182. Massie, Graeme (5 August 2022). „Alex Jones ordered to pay additional $45.2m in punitive damages by Texas jury“. The Independent (англиски).
183. James, Will (December 17, 2012). „Sandy Hook Elementary School Closed Indefinitely“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на March 10, 2015. Посетено на December 17, 2012.
184. „Connecticut survivors to attend school in neighboring town“. Reuters. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
185. „Sandy Hook students to move to Monroe school“. The News-Times. December 16, 2012. Архивирано од изворникот на December 20, 2012. Посетено на December 16, 2012.
186. „Newtown shooting: Sandy Hook students back to school“. BBC News. January 3, 2013. Архивирано од изворникот на January 3, 2013. Посетено на January 3, 2013.
187. DeSantis, Nick (December 18, 2012). „UConn Creates a Scholarship in Honor of School-Shooting Victims“. The Chronicle of Higher Education. Архивирано од изворникот на January 17, 2013. Посетено на December 19, 2012.
188. Zaretsky, Mark (January 31, 2013). „Newtown board wants more cops in schools“. New Haven Register. New Haven, Connecticut. Архивирано од изворникот на February 16, 2013. Посетено на February 7, 2013.
189. Kelly, Devin (May 11, 2013). „Task force: Sandy Hook Elementary should be torn down, rebuilt“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на May 12, 2013. Посетено на May 11, 2013.
190. Brumfield, Ben (May 11, 2013). „Sandy Hook task force recommends demolition and rebuilding“. CNN. Архивирано од изворникот на June 9, 2013. Посетено на May 12, 2013.
191. Chappell, Bill (October 6, 2013). „The Votes Are In: Sandy Hook Elementary Will Be Torn Down“. WBUR. Архивирано од изворникот на October 14, 2013. Посетено на October 7, 2013.
192. Ford, Bev; Siemaszko, Corky (October 25, 2013). „Sandy Hook Elementary School razing begins in Newtown, Conn“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на November 26, 2013. Посетено на November 25, 2013.
193. Richinick, Michele (January 2, 2014). „Construction crews completely demolish former Sandy Hook Elementary School“. MSNBC. Архивирано од изворникот на December 21, 2014. Посетено на December 20, 2014.
194. „Connecticut mulls death certificate limits after Newtown massacre“. Fox News Channel. Associated Press. February 24, 2013. Архивирано од изворникот на March 1, 2013. Посетено на March 14, 2013.
195. Haigh, Susan. „Conn. lawmakers OK compromise Newtown privacy bill“. Associated Press. Архивирано од изворникот на June 5, 2013. Посетено на June 6, 2013.
196. Hockley, Nicole. „My son never came home from Sandy Hook. My heart bleeds for Texas as I relive Dylan's murder“. USA TODAY (англиски). Посетено на 2022-06-09.
197. "Statement by the President on the School Shooting in Newtown, CT". Соопштение за печат.
198. „Official with knowledge of Conn. school shooting: 27 dead, including 18 children“. The Washington Post. Associated Press. Архивирано од изворникот на December 14, 2012. Посетено на December 14, 2012.
199. Siddiqui, Sabrina; Foley, Elise (December 14, 2012). „Obama on Connecticut Shooting: We Need 'Meaningful Action'“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 14, 2012.
200. O'Brien, Michael (December 14, 2012). „An emotional Obama: 'They had their entire lives ahead of them'“. NBC News. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 14, 2012.
201. "Presidential Proclamation – Honoring the Victims of the Shooting in Newtown, Connecticut". Соопштение за печат.
202. „President Obama To Visit Newtown Sunday“. Hartford Courant. December 15, 2012. Архивирано од изворникот на December 16, 2012. Посетено на December 16, 2012.
203. „Conn. Governor: 'evil visited this community'“. AOL. Associated Press. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 19, 2012. Посетено на December 15, 2012.
204. „Hundreds pack Conn. church for vigil after rampage“. CBS News. Associated Press. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 14, 2012.
205. Moore, Martha (December 14, 2012). „Hundreds pack Conn. churches after rampage“. USA Today. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 15, 2012.
206. McCarthy, Tom (December 17, 2012). „Newtown shooting: funerals to be held for victims“. The Guardian. London. Архивирано од изворникот на September 4, 2013. Посетено на December 17, 2012.
207. „Children and adults gunned down in Connecticut school massacre“. CNN. December 14, 2012. Архивирано од изворникот на December 15, 2012. Посетено на December 14, 2012.
208. „World leaders express shock over Connecticut shooting“. Agence France-Presse. December 15, 2012. Архивирано од изворникот на January 31, 2013. Посетено на December 15, 2012.
209. „Obama to honor 6 dead Sandy Hook teachers, administrators with Presidential Citizens Medal“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на July 30, 2013. Посетено на February 6, 2013.
210. „Remarks by the President at Presentation of 2012 Presidential Citizens Medals“. whitehouse.gov. February 15, 2013. Архивирано од изворникот на January 27, 2017. Посетено на June 9, 2016.
211. Bennett, Dashiell (December 18, 2012). „Newtown Conspiracy Theories, Debunked“. The Atlantic. Архивирано од изворникот на November 12, 2014. Посетено на November 12, 2014.
212. Bruce, Mary (December 14, 2012). „Petition Calls on White House to Address Gun Control“ (blog). ABC News. Архивирано од изворникот на August 7, 2020. Посетено на June 28, 2020.
213. Wing, Nick (December 17, 2012). „White House Gun Control Petition Becomes Site's Most Popular Ever“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на April 14, 2014. Посетено на April 13, 2014.
214. New, Catherine (December 14, 2012). „Anti-Gun Donations Surge After Connecticut Shooting“. The Huffington Post. Архивирано од изворникот на July 14, 2014. Посетено на June 16, 2014.
215. Shear, Michael D. (December 20, 2012). „Obama Vows Fast Action in New Push for Gun Control“. The New York Times. Архивирано од изворникот на January 1, 2015. Посетено на June 16, 2014.
216. Caldwell, Leigh Ann (December 19, 2012). „Obama sets up gun violence task force“. CBS News. Архивирано од изворникот на November 12, 2013. Посетено на June 16, 2014.
217. „Obama announces 23 executive actions, asks Congress to pass gun laws“. CNN. January 16, 2013. Архивирано од изворникот на July 19, 2014. Посетено на June 16, 2014.
218. „President Obama's remarks on new gun control actions, Jan. 16, 2013 (Transcript)“. The Washington Post (transcript). January 16, 2013. Архивирано од изворникот на January 17, 2013. Посетено на January 18, 2013.
219. Knox, Olivier (January 16, 2013). „Obama unveils sweeping plan to battle gun violence“ (blog). Yahoo News. Архивирано од изворникот на March 21, 2016. Посетено на January 15, 2017.
220. Sullivan, Sean (December 21, 2012). „Put armed guards in every school, NRA leader Wayne LaPierre says“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на December 22, 2012. Посетено на June 16, 2014.
221. Connor, Tracy; Isikoff, Michael (December 21, 2012). „Disbelief in some quarters after NRA calls for armed guards at every school, blames movies“. NBCNews.com. Архивирано од изворникот на January 22, 2015. Посетено на June 16, 2014.
222. „Gabrielle Giffords launches gun control campaign“. BBC. January 8, 2013. Архивирано од изворникот на September 25, 2013. Посетено на June 16, 2014.
223. Seiler, Casey (January 16, 2013). „New gun law offers reply to mass killings: State becomes the first in the nation to act after horror of Newtown, Conn“. Times Union. Albany, New York: Hearst Corporation. Архивирано од изворникот на April 17, 2014. Посетено на April 16, 2014.
224. „Connecticut Governor Dannel Malloy signs bill with gun-control laws among the toughest in nation“. Daily News. April 4, 2013. Архивирано од изворникот на October 29, 2013. Посетено на October 27, 2013.
225. Lender, Jon; Altimari, Daniela; Wilson, Jenny (April 4, 2013). „Governor Signs Historic Gun Bill“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на February 22, 2018. Посетено на February 22, 2018.
226. Mungin, Lateef; Brady, Brittany (April 4, 2013). „Connecticut governor signs sweeping gun measure“. Cable News Network. Архивирано од изворникот на April 13, 2014. Посетено на April 10, 2014.
227. „Connecticut Governor Signs Gun Measures“. New York Times. Associated Press. April 4, 2013. Архивирано од изворникот на November 14, 2013. Посетено на April 10, 2014.
228. Pazniokas, Mark (January 30, 2014). „Federal judge upholds Sandy Hook gun law“. Connecticut Mirror. Connecticut News Project. Архивирано од изворникот на April 13, 2014. Посетено на April 10, 2014.
229. „Connecticut Governor Signs Gun Measures“. The New York Times. Associated Press. April 4, 2013. Архивирано од изворникот на November 14, 2013. Посетено на April 10, 2014.
230. Jackson, Alex (April 5, 2013). „Maryland lawmakers send landmark gun control bill to O'Malley's desk“. Annapolis, Maryland: CapitalGazette.com. Архивирано од изворникот на April 7, 2013. Посетено на April 16, 2014.
231. Hartmann, Margaret (April 4, 2013). „Post-Newtown, States Passed More Gun-Rights Laws, Not Restrictions“. New York Magazine. New York Media. Архивирано од изворникот на April 16, 2014. Посетено на April 15, 2014.
232. Assault Weapons Ban Bill. January 24, 2013. http://www.c-span.org/video/?310581-1/assault-weapons-ban-bill. 
233. Freedman, Dan (January 24, 2013). „Feinstein offers new assault weapons ban“. Houston Chronicle. Hearst Newspapers. Архивирано од изворникот на January 1, 2014. Посетено на April 14, 2014.
234. O'Keefe, Ed; Hamburger, Tom (April 10, 2013). „Key senators reach deal on background checks for gun buyers“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на July 8, 2014. Посетено на June 16, 2014.
235. Peterson, Kristina (April 10, 2013). „Senate in Deal on Gun Checks“. Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на January 31, 2021. Посетено на June 16, 2014.
236. Weisman, Jonathan (April 17, 2013). „Senate Blocks Drive for Gun Control“. The New York Times. Архивирано од изворникот на January 8, 2014. Посетено на June 16, 2014.
237. Ferguson, Christopher J. (February 20, 2013). „Video games didn't cause Newtown rampage“. CNN. Архивирано од изворникот на November 11, 2013. Посетено на November 11, 2013.
238. Lohr, David (December 17, 2012). „Sandy Hook Blame Game: Eeny, Meeny, Miny, Moe“. Huffington Post. Архивирано од изворникот на December 5, 2013. Посетено на November 11, 2013.
240. Beekman, Daniel (December 21, 2012). „NRA blames video games like 'Kindergarten Killer' for Sandy Hook slaughter“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на November 11, 2013. Посетено на November 11, 2013.
241. The November 2013 final report names the following twelve video games as being part of Lanza's larger overall collection: Left 4 Dead, Metal Gear Solid, Dead Rising, Half Life, Battlefield, Call of Duty, Grand Theft Auto, Shin Megami Tensei, Dynasty Warriors, Vice City, Team Fortress, and Doom.
242. Report of the Child Advocate Архивирано на 26 ноември 2014 г., p 98
243. „Adam Lanza's motive a mystery in Sandy Hook killings“. CNN. November 27, 2013. Архивирано од изворникот на December 3, 2013. Посетено на November 28, 2013.
244. Report of the Office of Child Advocate Архивирано на 26 ноември 2014 г., p.101.
245. Bonner, Jeanne (December 14, 2021). „26 playgrounds honor the students and the teachers killed at Sandy Hook“. CNN. Посетено на 2021-12-28.
247. Collins, Dave. „Newtown residents want gunman's house torn down“. Yahoo! News. Associated Press. Архивирано од изворникот на April 4, 2014. Посетено на April 3, 2014.
248. „Site Work Begins For Construction Of New Sandy Hook School“. CBS New York. October 22, 2014. Архивирано од изворникот на December 21, 2014. Посетено на December 20, 2014.
249. „Demolition Of Old Sandy Hook Elementary Will Be Kept Private Contractors Ordered To Sign Confidentiality Agreements During Process“. CBS New York. Associated Press. October 15, 2013. Архивирано од изворникот на December 21, 2014. Посетено на December 20, 2014.
250. Altimari, Dave (December 4, 2014). „Newtown Acquires Lanza House“. Hartford Courant. Архивирано од изворникот на January 31, 2021. Посетено на December 20, 2014.
251. Katersky, Aaron (March 24, 2015). „School Shooter Adam Lanza's Newtown House Is Demolished“. ABC News. ABC News. Архивирано од изворникот на April 3, 2019. Посетено на June 6, 2019.
252. Bever, Lindsey (January 22, 2015). „Newtown votes to raze home of mass murderer Adam Lanza“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на January 22, 2015. Посетено на January 22, 2015.
253. Katersky, Aaron (March 24, 2015). „School Shooter Adam Lanza's Newtown House is Demolished“. ABC News. Архивирано од изворникот на March 25, 2015. Посетено на March 24, 2015.
254. „Sandy Hook victim Victoria Soto to have name trademarked to prevent abuse“. The Guardian. Associated Press. February 11, 2015. Архивирано од изворникот на May 7, 2015. Посетено на May 12, 2015.
255. Furfaro, Hannah (July 29, 2016). „For Sandy Hook, a New Start“. The Wall Street Journal. Архивирано од изворникот на July 31, 2016. Посетено на July 30, 2016.
256. Taylor, Jim. „Construction To Begin At Sandy Hook Permanent Memorial August 23“. www.newtownbee.com (англиски). Посетено на 2022-11-17.
257. „The sound of children playing told Newtown officials they had found a Sandy Hook memorial site“. Connecticut Public (англиски). 2022-11-17. Посетено на 2022-11-18.
258. Layne, Nathan (2022-12-15). „'We choose love': Ten years after Sandy Hook shooting, town reflects on loss“. Reuters (англиски). Посетено на 2022-12-15.

Надворешни врски

• Мисли поврзани со Пукање во основното училиште Сенди Хук на Викицитат
• Sandy Hook Elementary School Official website (Archive)
• Final Report
• 28 Dead, Including 20 Children, After Shooting Rampage At Sandy Hook School In Newtown (via Wayback Machine)