Привремената демократска влада (грчки: Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση) — името на администрацијата објавена од страна на Комунистичката партија на Грција на 24 декември 1947 година, за време на Грчката граѓанска војна. Владата контролирала различни планински области по должината на северната граница на Грција, придружувајќи ги комунистичките држави на СФР Југославија и Албанија, и се сметала за наследник на „Планинска влада“ од движењето на отпорот на ЕАМ-ЕЛАС предводена од комунистите.
Историја
Грчката граѓанска војна пропаднала во пролетта 1946 година, но до јуни 1947 година грчките комунисти ја објавиле својата намера да формираат посебна влада. Овој потег бил објавен од водечкиот член на оартијата Милтијадис Порфирогенис на Конгресот на Француската комунистичка партија, со цел да се собере публицитет и да се потенцира поддршката на другите комунистички партии и влади за причините на грчките комунисти[1] . Формирањето на посебна влада не било само откажување од какви било шанси за помирување со кралската влада во Атина, туку исто така подразбирало и отстапување од герилската војна кон поредовна структура. Ова било во согласност со југословенскиот езерски план, во кој се предвидувало создавање на редовна армија од 50.000-60.000 луѓе и окупација на големи делови од северна Грција, што на крајот ќе го вклучи и вториот по големина грчки град Солун, каде што новата влада имала свое седиште.
Формирањето на новата влада било објавено на 23 декември 1947 година, со свој прв претседател Маркос Вафијадис, водач на Демократската армија на Грција (ДСЕ) на комунистите. Владата била составена исклучиво од членови на партијата, а Јанинидис бил заменик-претседател и министер за надворешни работи, Петрос Русос, како министер за правда, Милтијадис Порфирогенис како министер за здравство и благосостојба, Петрос Кокалис за министер за финансии, Василис Бартиотас за министер за земјоделство, Димитрис Влантас за министер на националната економија и Леонидас Стринос како министер за набавка[1][2]. Имено, генералниот секретар на партијата, Николаос Захаријадис, не бил член на владата. Новата влада активно го истакнала заштитата на малцинствата што живеат во Северна Грција, особено оние кои имале тенденција да ги поддржат комунистите против националистичката кралска влада.
На 25 декември, ДСЕ го нападна градот Коница, со намера да го искористи градот како штаб на новата влада. Според сведочењето на Вафијадис, Захаријадис изразил надеж дека ако градот падне и стане главен град на комунистите, ПДГ ќе биде признаена од страна на Советскиот Сојуз и другите држави од Источниот блок. Нападот траел до 4 јануари 1948 година, но завршил со неуспех. На крајот, ПДГ никогаш не била признаена од некоја влада, бидејќи Советите се плашеле од проширување на конфликтот во општа борба меѓу Западот и нивните сателитски земји на Балканот. Советскиот премиер Јосиф Сталин му пренел на Захаријадис во февруари 1948 година дека соседните влади само ќе го признаат ПДГ откако другите земји прво ќе го сторат тоа.
Како што националната влада ја турнала ДСЕ во 1948 година, Вафијадис се судрил со Захаријадис во врска со насоката по војната. Конечно, тој бил соборен од функцијата претседател на ПДП на 7 февруари 1949 година, а Захаријадис ја презел функцијата до 3 април 1949 година, кога тој бил наследен од Димитриос Партијалидис. По поразот од страна на владините сили во Битката кај Грамошта, Привремената демократска влада била поразена во Граѓанската војна и ја напуштила Грција на 28 август 1949 година. ПДГ била распуштена во октомври 1950 година.[3]
Наводи
.svg)
