Парламентарни избори во Белгија (2010)

Белгиски парламентарни избори (2010)
Белгија
2007 ←
 13 јуни 2010 (2010-06-13) → 2014
150 места во Претставничкиот дом
71 место во Сенатот
76 (Претставнички дом), односно 36 (Сенат) места за мнозинство
  Прва партија Втора партија Трета партија
  Bart De Wever Elio Di Rupo Didier Reynders
Водач Барт Де Вевер Елио Ди Рупо Дидје Рејндерс
Партија Нова фламанска алијанса Социјалистичка партија Реформистичко движење
Водач од 2004 1999 2004
Водачко место Антверпен Монс Лиж
Последни избори * 20 места, 10,86% 23 места, 11,41%
Претходни места * 20 23
Освоени места 27 места 26 18
Промена во местата ▲* ▲6 ▼5
Добиени гласови 1.135.617 894.543 605.617
Удел 17,4% 13,70% 9,28%
Придобиени ▲* ▲2,85 ▼2,85
  Четврта партија Петта партија Шеста партија
  Marine Thyssen Caroline Gennez Alexander De Croo
Водач Маријан Тејсен Каролин Женез Александар Де Кро
Партија Демохристијанска флеманска партија Фламанска социјалистичка партија Партија на отворени фламански либерал-демократи
Водач од 2008 2007 2009
Водачко место Ауд Хеверле Мехелен Бракел
Последни избори 30 места, 18,51% (во коалиција) 14 места, 10,26% 18 места, 11,83%
Претходни места 30* 14 18
Освоени места 17 13 13
Промена во местата ▼13 ▼1 ▼5
Добиени гласови 707,986 602.867 563.873
Удел 10,85% 9,24% 8,64%
Придобиени ▼7,66* ▼1.02 ▼3.19

Боите ја означуваат партијата која добила мнозинство по избирачки кантон
федерална влада пред изборите

Влада на Летерм

 Избран за федерална влада

Влада на Ди Рупо

Белгиски парламентарни избори (2010) — предвремени парламентарни избори во Белгија одржани на 13 јуни 2010.[1] По падот на владата на Летерм поради повлекувањето на либерал-демократите, кралот го распуштил парламентот и свикал нови предвремени избори. Новата фламанска алијанса предводена од Барт Де Вебеер издвоила победа на овие избори освојувајќи 27 места, едно повеќе од франкофонската Социјалистичка партија предводена од Елио Ди Рупо која била најголема партија во регионите Валонија и Брисел.[2]

Заднина

Пад на владата

По континуираното несогласување околу тоа како да се реши конфликтот околу изборните арондисменти во Брисел-Хале-Вилворде, либерал-демократите ја напуштиле владата на Летерм на 22 април 2010 со тоа продолжувајќи ја белгиската политичка криза. Премиерот Ив Летерм од Демохристијанската флеманска партија веднаш ја поднел доставил својата оставка на кралот Алберт II која била прифатена на 26 април 2010. По одржувањето на изборите на 13 јуни, се стравувало од времето кое би поминало околу договарање за коалиција поради тоа што белгиското претседателство со Советот на Европската Унија би можело да започне под привремена влада.[3][4][5]

Уставност на изборите

Според изјава дадена од страна на фламанскиот претседател на белгискиот Уставен суд, Марк Босујт, изборите можеле да бидат неуставни доколку арондисментот Брисел-Хале-Вилворде би бил претходно поделен.[6][7][8][9][10] На 4 мај, сите освен еден фламански судија-претседател на 13. фламанските првостепени судови напишале колективно писмо, каде што се велело дека изборите не можат да се одржат поради постојаните изборни единици и дека враќањето на дотогашните изборни арондисменти е неопходно.[11] Спротивно на ова, Гислејн Лондерс, претседател на Касациониот суд изјавил дека сите судии се обврзани да соработуваат во однос на избирачкиот процес. Пред писмата на судиите, поранешниот претседател на Претставничкиот дом, Херман Де Кро изјавил дека ниеден суд не може да го спречи одржувањето на изборите.[10]

Важност на изборите

Меѓународните медиуми гледале на изборите како клучни за одлучување на иднината на Белгија, и покрај тоа што се сметало дека децентрализација не би се случила веднаш.[12][13]

Партии

Главните шест фламански политички партии и резултатите од изборите за претставници во Претставничкиот дом од 1978 до 2014.

Фламански партии (холандско говорно подрачје)

Овие фламански партии дале свои кандидати во Фландрија и во избирачката единица Брисел-Хале-Вилворде.

Валонски партии (француско говорно подрачје)

Овие франкофонски партии дале свои кандидати во Валонија и во избирачка единица Брисел-Хале-Вилворде.

Резултати

Претставнички дом

Партија Гласови +/- Места +/-
Нова фламанска алијанса 1.135.617 17,40 % - 27 -
Социјалистичка партија 894.543 13,71 % +2,84 26 +6
Демохристијанска флеманска партија 707.986 10,85 % - 17 -
Реформистичко движење 605.617 9,28 % -3,24 18 -5
Фламанска социјалистичка партија 602.867 9,24 % -1,02 13 -1
Партија на отворени фламански либерал-демократи 563.873 8,64 % -3,19 13 -5
Фламански интерес 506.697 7,76 % -4,23 12 -5
Хуманистички демократски центар 360.441 5,53 % -0,53 9 -1
Еколошка партија 313.047 4,80 % -0,31 8 0
Зелена партија 285.989 4,38 % +0,40 5 +1
Слободарска, директна, демократска партија 150.577 2,31 % -1,72 1 -4
Народна партија 84.005 1,29 % +1,29 1 +1
Други 316.108 4,84 % - 0 -
Вкупно 6.527.367 100 % - 150 -

Сенат

Партија Гласови +/- Директно
избрани 		+/- Места
Нова фламанска алијанса 1.268.780 19,61 % - 9 - 14
Социјалистичка партија 880.828 13,62 % +3,37 7 +3 13
Демохристијанска флеманска партија 646.375 9,99 % - 4 - 7
Реформистичко движење 599.618 9,27 % -3,04 4 -2 8
Партија на отворени фламански либерал-демократи 613.079 9,48 % - 4 - 7
Фламанска социјалистичка партија 533.124 8,24 % -4,16 4 -1 6
Фламански интерес 491.547 7,60 % -4,29 3 -2 5
Еколошка партија 353.111 5,46 % -0,36 2 0 5
Хуманистички демократски центар 331.870 5,13 % -0,77 2 0 4
Зелена партија 251.546 3,89 % +0,25 1 0 2
Слободарска, директна, демократска партија 130.779 2,02 % -1,36 0 -1
Народна партија 98.858 1,53 % - 0 -
Други 254.126 - -
Вкупно 6.469.103 100 % - 40 - 71

Наводи

  1. ↑ „It's a June 13th election“. deredactie.be. 2010-05-05. Архивирано од изворникот на 2010-05-14. Посетено на 2010-05-06.
  2. ↑ Zuvela, Matt and Connor, Richard (13 June 2010). Party supporting Belgian division claims election victory. Deutsche Welle. Retrieved 14 June 2010.
  3. ↑ „Belgium's government falls, future unity on line“. Montreal Gazette. 2010-04-26. Архивирано од изворникот на 29 April 2010. Посетено на 2010-05-01.
  4. ↑ „Belgium's king accepts government's resignation“. Irish Examiner. 2010-04-26. Посетено на 2010-05-01.
  5. ↑ „Belgischer König akzeptiert Rücktritt von Regierungschef“ (германски). Nzz.ch. 2010-04-26. Архивирано од изворникот на 29 April 2010. Посетено на 2010-05-01.
  6. ↑ „Regierung Leterme endgültig gescheitert“ (германски). Derstandard.at. 2010-04-26. Архивирано од изворникот на 29 April 2010. Посетено на 2010-05-01.
  7. ↑ „Verkiezingen 2009 ongrondwettelijk zonder oplossing BHV“ (холандски). De Morgen. 2007-11-13. Посетено на 2007-11-14.
  8. ↑ „Geen verkiezingen zonder oplossing BHV“ (холандски). Vrtnieuws.net. 2007-11-13. Архивирано од изворникот на 14 November 2007. Посетено на 2007-11-13.
  9. ↑ „Zonder oplossing BHV geen grondwettelijke verkiezingen“ (холандски). De Standaard. 2007-11-13. Архивирано од изворникот на 14 November 2007. Посетено на 2007-11-14.
  10. ↑ 10,0 10,1 „Marc Bossuyt entame sa présidence en force“ (француски). La Libre Belgique. 2007-11-14. Посетено на 2007-11-14.
  11. ↑ „Rechters hebben de plicht mee te werken aan verkiezingen“ (холандски). Hbvl.be. 2010-05-04. Архивирано од изворникот на 7 May 2010. Посетено на 2010-05-06.
  12. ↑ „Unity at stake in Belgium vote - Europe“. Al Jazeera English. Архивирано од изворникот на 15 June 2010. Посетено на 2010-06-15.
  13. ↑ „Belgians vote as breakup looms“. Presstv.ir. Архивирано од изворникот на 16 June 2010. Посетено на 2010-06-15.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!