Во својот Проглас за стареење, Генералното собрание на Обединетите нации донело одлука 1999 година да се прогласи за Меѓународна година на постарите лица [1] Прогласот бил лансиран на 1 октомври 1998 година, Меѓународниот ден на постарите лица, од генералниот секретар на Обединетите нации Кофи Анан.
На светско ниво, во следните генерации, процентот на население од 60 години и повеќе ќе се зголемило од еден во четири, што донело значителни социјални, економски и духовни промени.[2] Прогласот требало да привлече внимание кон признавањето на демографското полнолетство на човештвото и ветувањето што го давало за зрели ставови и можности во социјални, економски, културни и духовни претпријатија, особено за глобалниот мир и развој во следниот век.
Бројни настани се одржале во рамките на ООН и во земјите-членки за одбележување на настанот.
Имајќи ги предвид овие трансформации, ООН избрале „кон општество за сите векови“ да служи како тема за IYOP.[2] Во текот на целата година, земјите учеснички ќе ја поттикнувале свеста за улогите на постарите во општеството и потребата за меѓугенерациско почитување и поддршка, нагласувајќи го фактот дека постарите лица се складиште на историјата на нивните општества.
Темата на оваа меѓународна година, сепак - Кон општество за сите возрасти - предизвикала целосен ангажман на сите слоеви на општеството. Се повикувала на „солидарност“, „почит“ и „размена“ меѓу генерациите.[3] Се повикувале на можности за споделување помеѓу младите и не толку младите, така што секој можел да учи од другиот.
Од 1959 година, Светска година на бегалци, ООН одредила специфични години со цел да привлече внимание кон важни прашања.[3] Владите на земјите-членки, потпомогнати од граѓанското општество, се охрабрувале да ги земат темите како можности за подигање на свеста и промовирање на иницијативи за политики меѓу граѓаните (истото образложение се применувало и на долгиот список на годишни денови и посебни децении).
Работата на многу агенции и програми на ООН имала директни врски со проблемите со стареењето и ги рефлектирала приоритетите на IYOP. Тоа секако важело за Светската здравствена организација (СЗО), Центарот за човечки населби на Обединетите нации (Хабитат) и Образовната, научната и културната организација на Обединетите нации (УНЕСКО).[3]
Во 1992 година, Генералното собрание на Обединетите нации донело одлука, „како признание за демографското полнолетство на човештвото и ветувањето што го дава за созревање на ставовите и можностите во општествените, економските, културните и духовните претпријатија, особено за глобалниот мир и развој во следниот век“ (резолуција 47/5), да се прогласи 1999 година за Меѓународна година на постарите лица (IYOP). Темата на оваа година била Кон општество за сите возрасти.[3]
На церемонијата на лансирање, Светската здравствена организација (СЗО) ги повикала творците на политиките да ја препознаат важноста на стареењето на населението и да го спровеле ова признание на дело.[4] Во 1999 година, во светот имало околу 580 милиони луѓе на возраст од 60 години. До 2020 година, се проценувало дека оваа бројка ќе ја надминела границата од 1 милијарда. До тоа време, над 700 милиони постари луѓе ќе живееле само во земјите во развој. Затоа било неопходно да се внесе стареењето во развојната агенда, нагласила таа.
Основната рамка за Меѓународната година на постарите лица бил Меѓународниот план за акција за стареење, првиот голем меѓународен инструмент за стареење, кој бил одобрен од Генералното собрание во 1982 година (по Светското собрание за стареење од таа година).[3]
Последователните принципи на ООН за постари лица, усвоени од Генералното собрание на ООН на 16 декември 1991 година (резолуција 46/91) можеле да бидат поделени во пет различни групи релевантни прашања: независност, учество, грижа, самоисполнување и достоинство.[3]
Работејќи во тие рамки, фокусот на оваа година бил развиен во четири теми: состојбата на постарите лица, поединечниот доживотен развој, односите меѓу генерациите и, конечно, меѓусебната врска со стареењето и развојот на населението.[3]
Во Канада, Одделението за стареење и старите лица во здравството Канада одиграло водечка улога, заедно со слични канцеларии основани во секоја провинциска јурисдикција. Имало заеднички напори од страна на многу постари организации, за кои годината обезбедила огромна фокусна точка околу која ќе ги унапределе нивните грижи и аспирации.[3] Како начин за одбележување на настанот, Канада произвела комеморативна паричка и марка. Двете биле дизајнирани од Шелаг Армстронг.
Во 1999 година, Кралската австралиска кованица издала комеморативна паричка од еден долар, славејќи ја IYOP.